Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Happy New Year!

Ολοι γράφουν κάτι για το χρόνο που πέρασε. Είχα γράψει κάτι κι εγώ... Δεν έχω να πω πολλά για το 2011... Ετσι όπως γράφω άλλωστε, σα σε ημερολόγιο, όλα είναι γραμμένα. Τι περισσότερο θα μπορούσα να πω; Νιώθω όμως ξανά αυτό το ψυχαναγκασμό να γράψω και γω κάτι..... Δεν μπορεί κάτι περισσότερο ξέρουν όλοι όσοι έγραψαν για το χρόνο που φεύγει. Πρέπει να γράψω όλα τα καλά του '11; Χμμ ε δεν ήταν και πολλά... Οχι τουλάχιστον για μένα. Ούτε πιστεύω στην αλλαγή του χρόνου..... Τι θ' αλλάξει δηλαδή απ' τις 31 Δεκεμβρίου μέχρι την πρώτη Ιανουαρίου; Τι μπορεί ν' αλλάξει σε μια νύχτα; Μπορούμε να φιληθούμε και να δώσουμε πολλές ευχές..... Αυτές οι ευχές μου θυμίζουν τις ευχές που κάνουμε όταν πέφτει ένα αστέρι .... Ξέρουμε από πριν πως δε θα πιάσουν αλλά τις κάνουμε..... Εγώ δε θα πω για το '11. Οσο για το 2012...... Αν δεν έρθει το τέλος του κόσμου...... Θα περάσουμε πολύ δύσκολα και αυτό είναι κάτι που το ξέρουμε όλοι. Μπορούμε να ευχηθούμε καλές μάχες.... Ο,τι και να ναι αυτές. Μπορούμε να δώσουμε ευχές για δύναμη..... Να κάτι που θα χρειαστούμε. Καλή δύναμη λοιπόν για το νέο έτος....... Δε θα ευχηθώ να λιγοστέψουν οι άστεγοι και οι άνεργοι γιατί ξέρω πως δε θα πιάσει... Θα ευχηθώ να γίνουμε περισσότερο δυναμικοί.... Να απαιτήσουμε αυτά που μας αξίζουν. Θα προσπαθήσω να μην κάνω κακές σκέψεις.... Γιατί όπως λένε οι Κινέζοι όταν κάνουμε κακές σκέψεις προκαλούμε το κακό. Θα ευχηθώ αισιοδοξία γιατί αν μη τι άλλο δε θα μας βλάψει..... Περισσότερα χαμόγελα.... Θα ευχηθώ να πιστέψουμε σε μας! Θα ευχηθώ να έχουμε δύναμη και καρδιά! Nα είμαστε ενωμένοι! Και ας μην ξεχνάμε πως δεν αλλάζει παρά μόνο το νούμερο.....

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Εξαλλη!!!

Είμαι θυμωμένη! Εξοργισμένη! Και δεν ξέρω τι να κάνω..... Μάλλον ξέρω αλλά δε μπορώ να γίνω τόσο βίαιη όσο θα ήθελα. Χθες έφυγε από κοντά μας η Λουκία Ρικάκη. Εκλαψα πολύ για τη Λουκία που μας άφησε τόσο νωρίς..... Ετυχε να την έχω γνωρίσει και δε μπορώ να φανταστώ πως έφυγε έτσι... Η Λουκία το πάλεψε πολύ γιατί ήταν μαχητής. Εφυγε τόσο νέα, η αεικίνητη, δοτική, αισιόδοξη Λουκία...... Απέναντι στο γεγονός αυτό ήρθαν σήμερα τα νέα μέτρα. Μέτρα άδικα τραγικά θα τα έλεγα! Οι Τούρκοι βάζουν φωτιές στα δάση μας, ο Εφραίμ μετά από 3 χρόνια στη φυλακή, ο Παπανδρέου στο δικό του σύμπαν, η χώρα ξέφραγο αμπέλι..... Φόροι για τα μικρά αυτοκίνητα, τα μικρά σκάφη....... Φόροι στα εισοδήματα από 5.000 ευρώ(το χρόνο)! Πως να μη θυμώσω; Και ο Βουλγαράκης αθώος, ο Ρουσόπουλος αθώος, ο Ακης αθώος..... Το Βατοπέδι δεν ήταν σκάνδαλο! Η Siemens δεν ήταν σκάνδαλο.... Αφού κανένας δεν πήγε φυλακή;...... Μαζεύουμε τρόφιμα για ανθρώπους που έχουν ανάγκη...και είναι πολλοί! Οι αυτοκτονίες έφτασαν το 40%! Ο κόσμος αυτοκτονεί! Τα παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία...... Ανθρωποι χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους! Χάνουν τα σπίτια τους..... Κάθε μέρα χάνουμε ένα κομμάτι αξιοπρέπειας...... Θέλω να κλάψω για τη Λουκία που έφυγε πρόωρα.... Δε μπορώ όμως. Δε μπορώ γιατί όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά με θυμώνουν. Οχι δεν είμαι θυμωμένη...έξαλλη είμαι! Θέλω να βγω στο μπαλκόνι και να ουρλιάξω! Θέλω να κλάψω για όλο τον κόσμο...και για μένα...... Τόσες κατάρες...... Τι γίνονται τόσες κατάρες; Τόσες κατάρες για τους 300 και κανένας δεν έπαθε τίποτα...... Τους καταριέται όλος ο κόσμος για τους φόρους! Ολοι είναι καλά και πλούσιοι....... Και έφυγε η Λουκία που έδινε χαρά....... Δεν καταλαβαίνω! Είμαι έξαλλη!!!

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Τα λάθη μου όχι μόνο για σένα....

Ποιος μας ταιριάζει;....

Λέμε πως κάποιος μας 'ταιριάζει'....... Ποιος είναι αυτός όμως; Ο ωραίος άγνωστος που ερωτευθήκαμε κεραυνοβόλα; Κάποιος που έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα; Εκείνος που μας νοιάζεται όσο κανένας; Πόση σημασία έχουν τελικά τα κοινά ενδιαφέροντα; Τα ετερώνυμα έλκονται; Αν ναι για πόσο; Ποιος μας ταιριάζει τελικά; Αν ανήκεις σ' εκείνους που δε θέλουν να μείνουν για πάντα μόνοι.... Ειδικά τις εποχές που ζούμε κι έχουμε ανάγκη ένα χέρι να κρατήσουμε .... Να μας κρατήσει..... Τι είναι ο έρωτας τελικά; Πόσο κρατάει; Και τι είναι η αγάπη; Το πάθος; Ποιο έχει μεγαλύτερη σημασία, μεγαλύτερη διάρκεια; Τι ρόλο παίζει η φιλία; Ο φίλος που ξέρεις και σε ξέρει; Δεν έχει εκπλήξεις. Και το φλερτ; Παίζει μεγάλο ρόλο; Μετά από μια σχέση πάθους που μας άφησε κομμάτια.... Κι αφού έχουμε ξεπεράσει το παρελθόν τι μας 'χρειάζεται'; Μια άλλη σχέση πάθους; Ενας καινούργιος μεγάλος έρωτας; Πως θα προστατεύσουμε την καρδιά μας; Θα το καταλάβουμε όταν ταιριάζουμε με κάποιον; Δεν είμαι τόσο σίγουρη.... Αν δεχτούμε αυτό που λένε οι ψυχαναλυτές...πως έχουμε την τάση να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.... Είμαστε χαμένοι από χέρι; Μήπως χρειάζεται να χρησιμοποιούμε περισσότερο τη λογική; Και η καρδιά; Πως μπορείς ν' αγνοήσεις την καρδιά; Κι ας σε οδηγεί σε λάθος μονοπάτια..... Είναι θέμα χαρακτήρα; Κάποιοι μπορούν άλλοι όχι. Μεγαλώνοντας βάζουμε μυαλό, όπως λένε; Αν όχι θα έπρεπε. Κάτι μου λέει όμως πως στα ζητήματα καρδιάς δεν υπάρχει σωστό και λάθος.... Κι αν υπάρχει το καταλαβαίνεις αργά.... Συνήθως ένας τρίτος, κατά προτίμηση ειδικός, μπορεί να δώσει συμβουλές. Θα μπορέσεις όμως να τις ακολουθήσεις; Σκοντάφτουμε στο χαρακτήρας ξανά. Εξαρτώνται όλα απ' το χαρακτήρα; Μάλλον.... Καρδιά και λογική.... Αλλος δίνει μεγαλύτερο βάρος στην καρδιά, άλλος στη λογική. Δηλαδή ταιριάζεις με κάποιον ανάλογα με το ποιος είσαι ΕΣΥ! Ούτε κεραυνοβόλοι έρωτες ούτε μεγάλα πάθη αν λειτουργείς με τη λογική. Από την άλλη δεν κινδυνεύεις....... Δε θα νοιώσεις τον πόνο του έρωτα. Πόσο πεζή μου φαίνεται αυτή η εκδοχή..... Τι είναι προτιμότερο τελικά; Να τσακιζόμαστε απ' τα μεγάλα πάθη ή να ακολουθούμε την ασφαλή οδό;....

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Χριστούγεννα...

Χθες βράδυ ήταν ωραία.... Δε μου αρέσουν τα χλιδάτα εστιατόρια ή ξενοδοχεία. Δε θέλω να πηγαίνω κομμωτήριο(γιατί πρέπει) να βάζω μάσκες...να πρέπει να είμαι στα καλύτερα μου. Δε μου αρέσει ο ψυχαναγκασμός.... Θα είμαι η ωραιότερη όταν αισθάνομαι έτσι. Σιχαίνομαι που βγαίνουν παρέες και οι γυναίκες κοιτάζονται να δουν ποια είναι η καλύτερη. Χθες βγήκα μετά από πολλές μέρες. Οχι βόλτα με τα πόδια, έξοδος. Και πέρασα καλά γιατί δεν είχα άγχος! Δεύτερη φορά που παραμονή Χριστουγέννων πήγα σε Κινέζικο εστιατόριο. Γύρισα την πόλη και την είδα στολισμένη.... Πρώτη φορά, την παραμονή των Χριστουγέννων..... Λες και όλο τον καιρό ήμουν στο κουκούλι μου.... Σα να κρυβόμουν από κάτι...... Από τη ζωή;...... Ενα βράδυ χαλαρό, ένα ποτήρι κρασί...... Και ήταν ωραία. Αναρωτήθηκα γιατί κρυβόμουν μέσα τόσον καιρό μέσα... Η ζωή μπορεί να είναι και όμορφη. Το πρωί άκουσα στις ειδήσεις για μια γυναίκα που πήγε να πάρει ψωμί και ξέσπασε σε κλάματα γιατί δεν είχε αρκετά λεφτά. Ναι, όλο τον καιρό αυτά σκεφτόμουν. Μπορώ όμως να δώσω λίγη χαρά και στον εαυτό μου. Πόσες φορές έχω πει πως η ζωή είναι λίγη...... Δεν αξίζει να μιζεριάζω συνεχώς. Πολλοί οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη... Οσο αγχώνομαι δεν μπορώ να βοηθήσω. Οσο σκέφτομαι την κατάσταση πέφτω όλο και περισσότερο.... Χωρίς χιούμορ δεν αντιμετωπίζεται.... Κι εγώ πρέπει να χαλαρώσω λίγο.... Χρειάζομαι ψυχραιμία. Τέρμα στο ψυχαναγκασμό των γιορτών. Νοιώθω ενοχές που δεν υποφέρω όπως οι περισσότεροι..... Αυτό όμως πρέπει να σταματήσει πια....!!

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Προπαραμονή Χριστουγέννων

Ερχονται Χριστούγεννα και μου λείπει περισσότερο η μαμά μου.... Μου λείπουν τα βράδια που ερχόταν και μ' έβρισκε μετά το τέλος μιας ταινίας. Συναντιόμασταν στα σκοτάδια και μιλούσαμε ψιθυριστά για την ταινία... Γελούσαμε και φιλιόμασταν για καληνύχτα... Ακόμα τώρα όταν βλέπω κάποια ταινία μετά κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι πως θα ρθει... Η πορσελάνινη μαμά μου... Οσο ζω ζει μέσα μου..... Ερχονται Χριστούγεννα.... Εύχομαι όλοι να περάσουμε όμορφα τις γιορτινές μέρες! Εύχομαι να μην υπάρχει αυτές τις μέρες παιδάκι μόνο.... Ολα τα παιδάκια μεγάλα και μικρά χρειάζονται αγάπη, μια αγκαλιά... Ολοι μας ένα χαμόγελο... Εύχομαι να ξεχάσουμε λιγάκι την ασχήμια γύρω μας. Περισσότερο απ' όλα όμως εύχομαι όλος ο κόσμος να έχει ένα πιάτο φαγητό και ζεστασιά.....!!

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Εθελοντισμός στην Ελλάδα....

Φέτος δε ένιωθα καθόλου πως έρχονται Χριστούγεννα.... Μέχρι που σκέφτηκα πως το νόημα της γιορτής δεν είναι ν' αγοράζουμε ωραία ρούχα και να πηγαίνουμε να διασκεδάσουμε. Αυτό είναι που νομίζει ο περισσότερος κόσμος.... Αυτό νόμιζα μέχρι κάποια εποχή κι εγώ. Δώρα ρούχα και διασκέδαση, ακόμα και μέσα στην κρίση που ζούμε. Προσπάθησα να σκεφτώ το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων.... Και αυτό είναι η αγάπη! Και το ωραίο με την αγάπη είναι πως όσο περισσότερη δίνεις τόσο περισσότερη παίρνεις..... Δεν είναι κανένα μυστήριο.... Φαντάζομαι εξαρτάται απ' το χαρακτήρα του καθενός. Ενας φίλος, του οποίου δεν αμφισβητώ την καλοσύνη, θα βοηθήσει αλλά δίνοντας ρούχα και φαγητά. Οταν του πρότεινα να έρθει σε κάποιο νοσοκομείο μαζί μου αρνήθηκε. Είπε πως θα στενοχωρηθεί πολύ και δε θέλει. Εγώ πάλι θα ήθελα να περάσω τα Χριστούγεννα κάνοντας παρέα και όχι μόνο δίνοντας ένα δώρο, σ' ένα άρρωστο ή μόνο παιδάκι. Δεν το λέω για να ακούσω μπράβο. Δε θέλω να μου λένε μπράβο! Μπορώ και θέλω να το κάνω. Στη σκέψη και μόνο ότι θα κάνω ένα παιδί να χαμογελάσει ενθουσιάζομαι! Εψαξα λοιπόν στο internet να δω που μπορεί να χρειάζονται εθελοντές. Χαμένος χρόνος.....Δε βρήκα τίποτα... Μέσα στην αγωνία μου έκανα την ερώτηση στο twitter μήπως και ήξερε κάποιος. Ηταν συγκινητικό πως όλοι έτρεξαν να μου βρουν διευθύνσεις, να κάνουν retweet την ερώτηση μου... Βρέθηκαν άλλοι που βοηθούν εθελοντικά άπορες οικογένειες! Ενιωσα μια τεράστια ζεστασιά βλέποντας πόσος κόσμος ενδιαφέρεται..... Μπορεί να έδωσα και ιδέες σε κάποιους.... Μακάρι! Μου έδωσαν όμως ιδέες και εκείνοι. Ξεκίνησα παίρνοντας τηλέφωνο στα Νοσοκομεία Παίδων. Σκέφτηκα πως θα με κατατόπιζαν. Παιδεύτηκα αρκετά μέχρι να βρω γραμμή που να μην είναι 'εκτός λειτουργίας'! Τρόμαξα στη σκέψη πως μπορεί να είχα ένα άρρωστο παιδί και να τηλεφωνούσα για να δω ποιο εφημερεύει.... Εκείνοι είχαν κατεβάσει τα τηλέφωνα! Τελικά μπόρεσα να μιλήσω με μια τηλεφωνήτρια στο Αγία Σοφία. Της είπα όσο πιο ευγενικά και χαρούμενα μπορούσα πως ήθελα να βοηθήσω εθελοντικά τα παιδάκια αυτές τις μέρες. Περίμενα να με ρωτήσει κάτι ή να μου πει ποιες μέρες χρειάζονται βοήθεια και τι είδους. Αντ' αυτού η κυρία με μεγάλη δυσκολία μου είπε να πάω εκεί να κάνω μια αίτηση. Καταλαβαίνω ως ένα σημείο γιατί ήθελαν κάτι τέτοιο. Προφανώς για να είναι καλυμμένοι σε περίπτωση που εγώ είμαι κάποια τρελή. Δεν καταλαβαίνω το ύφος της κυρίας που μου μίλησε...ενοχλημένη....λες και τη διέκοπτα για κάτι εντελώς ανόητο. Εντάξει είπα μέσα μου, θέλουν να δουν ποια είσαι...πως θα σε αφήσουν με τα παιδιά χωρίς να σ' έχουν δει καν; Από την άλλη, αν εγώ είμαι τρελή θα το γράφω στο κούτελο; Η μήπως θα το καταλάβουν από την αίτηση; Με μια αίτηση απλώς κατοχυρώνουν τους εαυτούς τους όχι τα παιδιά! Και αυτό ήταν η αρχή.... Ενας φίλος απ' το twitter θέλοντας να βοηθήσει μου έδωσε ένα link για κάποιο νοσοκομείο. Μπήκα να δω τι χρειάζονται και πως να επικοινωνήσω μαζί τους. Αυτοί ήταν πιο οργανωμένοι. Εγραφαν τι ήθελαν για να μην τους κουράζουμε και στα τηλέφωνα.... Πρώτον ήθελαν να πάω να κάνω μια αίτηση...και να δώσω και 5 ευρώ. Δηλαδή κάποιος που θέλει να βοηθήσει εθελοντικά πρέπει να πληρώσει! Και η ιστορία δεν τελείωνε εκεί..... Επρεπε να δίνω και 15 ευρώ το χρόνο για να μπορώ να βοηθώ εθελοντικά! Επαναλαμβάνω το εθελοντικά γιατί κατά τη γνώμη μου όταν βοηθάς εθελοντικά δεν πληρώνεις! Μου φαίνεται κοροϊδία και δεν πιστεύω πως τα χρήματα αυτά θα πάνε στα παιδάκια. Εν ολίγοις βγήκα απ' τα ρούχα μου! Επειδή όμως φέτος τα Χριστούγεννα θέλω να είναι διαφορετικά απευθύνθηκα στο Χαμόγελο του Παιδιού. Αυτοί είναι πολύ οργανωμένοι και ακόμα και κάνουν κάποια σεμινάρια. Ακόμα και αν δεν προλάβω μέσα στις γιορτές θα πάω στα σεμινάρια για να μάθω να βοηθώ ίσως παιδάκια που έχουν κάποια υστέρηση..... Αυτό για μένα θα ήταν η μεγαλύτερη χαρά!!! Ελπίζω να τα καταφέρω..... Γιατί στην Ελλάδα είναι τόσο δύσκολο να βοηθήσεις εθελοντικά;.... ΥΓ. Συγχωρέστε με για τις ατέλειες στο κείμενο....το έγραψα γρήγορα γιατί μου το ζήτησαν κάποια παιδιά απ' το twitter που ήθελαν να μάθουν την ιστορία ολόκληρη.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Θεωρούμε δεδομένα.....

Πόσα πράγματα θεωρούμε δεδομένα στη ζωή μας;
Νομίζω πάρα πολλά...μέχρι να χάσουμε κάτι...
Περισσότερο ή λιγότερο σοβαρό.
Καλό είναι να εκτιμούμε αυτά που έχουμε γιατί γύρω μας υπάρχει πολύς πόνος.
Σκέφτηκα ν' αναφέρω μερικά από αυτά που, κακώς, θεωρούμε δεδομένα.

Την υγεία μας...
Γκρινιάζουμε για πολλά, χωρίς να βλέπουμε πόσοι άνθρωποι δίπλα μας δεν έχουν το βασικό, την υγεία τους!
Κατά τη γνώμη μου, η υγεία είναι το σημαντικότερο αγαθό!
Ας προσέχουμε όσο μπορούμε να την κρατήσουμε όταν την έχουμε....
Ας μην υπερβάλουμε όταν μας τύχει κάτι που αντιμετωπίζεται.
Δυστυχώς δυνητικά όλοι θα μπορούσαμε κάποια στιγμή να τη χάσουμε...

Το δεύτερο σημαντικό που θεωρούμε δεδομένο.
Τους ανθρώπους που αγαπάμε...
Κυριολεκτικά ή μεταφορικά, είναι εύκολο να τους χάσουμε.
Γι αυτό πρέπει να φροντίζουμε να περνάμε χρόνο μαζί και να χαιρόμαστε κάθε στιγμή κοντά τους!
Να νοιαζόμαστε γι αυτούς και να τους το δείχνουμε.
Κανένας δε θέλει να έρθει μια στιγμή στη ζωή του που θα χάσει ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Αν έρθει όμως, ας είμαστε ήσυχοι πως έχουμε πει όλα όσα θέλαμε.....
Είναι τραγικό συναίσθημα να νιώθεις πράγματα που δεν πρόλαβες να πεις...
Η χειρότερη απώλεια είναι των γονιών μας....
Ας γνωρίζουμε πως όπως όλοι μας, έτσι και οι γονείς, οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να πάψουν να υπάρχουν...
Προετοιμασμένοι δε θα είμαστε ποτέ...
Το λέω από προσωπική πείρα.

Μέρα με τη μέρα η ανεργία μεγαλώνει.
Σήμερα οι άνεργοι είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους...
Το δικαίωμα στην εργασία που κατακτήθηκε μετά από πολύ κόπο...δε μπορεί να έχει το νόημα που είχε αν δεν υπάρχουν δουλειές.
Δε μπορώ να μην αναφερθώ στη δουλειά...
Σήμερα η δουλειά μας δεν είναι πια κάτι δεδομένο.
Ας πάψουμε, λοιπόν, να γκρινιάζουμε αν δε μας αρέσει.
Αν τη χάσουμε είναι μάλλον απίθανο να βρούμε άλλη.
Ας προσπαθήσουμε να την κρατήσουμε και ας ευχηθούμε να μην τη χάσουμε!

Και επειδή η ζωή μας είναι πολύ πολύ μικρή, πλησιάζουν Χριστούγεννα, θα κάνω κάτι που δε συνηθίζω.....
Δε μ' αρέσει να δίνω 'συμβουλές' όπως δε θέλω να μου δίνουν.
Σκέφτηκα όμως, ν' αναφέρω λίγα πράγματα, λόγω των ημερών.....
Ας προσπαθήσουμε:
να γκρινιάζουμε λιγότερο
ν' αγαπάμε περισσότερο
να είμαστε όσο δημιουργικοί μπορούμε
να μην κάνουμε, συνειδητά, κακό σε άλλους
να ζητάμε συγγνώμη και να μη ντρεπόμαστε να εκφράσουμε τα αισθήματα μας....
να προστατεύουμε τα παιδιά, τους ηλικιωμένους αλλά και τα ζώα...
και να γελάμε με την καρδιά μας!!!!

Ερχονται Χριστούγεννα....

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Αν είχα μια ευχή....

Είναι κάτι μέρες που το γκρίζο τ' ουρανού είναι ίδιο με της ψυχής μου..... Μέρες που οι αναμνήσεις έρχονται και με γυρίζουν πίσω. Και πάντα κοντά στη μαμά μου. Συνήθως είναι τέτοιες μέρες γιορτινές. Θυμάμαι τόσο έντονα το φωτεινό της πρόσωπο...... Πάντα χαμογελαστή...... Αν είχα μια ευχή...... Ακόμα κι αν φαινόταν παράλογη..... Αν είχα το λυχνάρι του Αλαντίν... Θα το 'τριβα καλά να βγει το τζίνι. Και θα του ζητούσα να περάσω τα Χριστούγεννα με τη μαμά μου. Να είμασταν σπίτι οι δυο μας.... Με τις πυτζάμες και να βλέπουμε Χριστουγεννιάτικες ταινίες.... Να πίνουμε ζεστή σοκολάτα και να μιλάμε.... Εχω τόσα πολλά να της πω... Μαζεύτηκαν τόσα πολλά τα τελευταία 10 χρόνια.... Θα στολίζαμε το σπίτι.... Θα είχαμε πολλές δίπλες που της άρεσαν.... Θα θελα να ξέρω πόσο συνηθισμένο είναι μια κόρη ν' αγαπά τόσο τη μαμά της. Ισως γιατί η δική μου ήταν μοναδική! Κι εγώ τη λάτρευα! Ηταν πολύ όμορφη, πολύ έξυπνη και απίστευτα ικανή! Η καλύτερη μαμά..... Και της μοιάζω.... Οχι μόνο εμφανισιακά αλλά και στο χαρακτήρα. Ετσι νομίζω τουλάχιστον..... Κι εγώ στενοχωριέμαι εύκολα, αγχώνομαι όπως εκείνη. Αν είχα μια ευχή αυτές τις μέρες.... Θα ήθελα να περάσω τα Χριστούγεννα με τη μαμά μου. Θέλω να της πω τόσα πολλά..... Η μαμά μου ήξερε ν' ακούει.... Ποιος είπε πως ο χρόνος είναι γιατρός; Ποιος είπε πως σε βοηθά να ξεχάσεις; Ε όποιος τα είπε αυτά έλεγε ψέματα! Γιατί 10 χρόνια μετά εμένα μου λείπει το ίδιο αν όχι περισσότερο η μαμά μου... Θέλω να της πω πολλά..... Οχι μόνο όσα έγιναν....... Αλλά και όσα ήθελα αλλά δεν πρόλαβα να της πω.... Μέσα μου ξέρω πως δε χρειάζεται γιατί εκείνη τα καταλάβαινε όλα.... Ηξερε πως ένιωθα, τι σκεφτόμουνα.... Μια φορά όμως θα ήθελα να τα πω εγώ. Θέλω να της πω πόσο πολύ την αγαπώ! Πως ήταν το πρότυπο μου.... Αχ βρε μαμά.... Πως πέρασαν 10 χρόνια; Πόσο μου λείπεις........

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Τα παιδιά της καρδιάς...

Αγαπώ πολύ τα παιδιά.... Ειδικά τα 'άλλα παιδιά'... Νομίζω καταλάβατε ποια εννοώ. Εχω καυγαδίσει με φίλο που είχε αντίθετη άποψη. Είναι κάποιοι άνθρωποι που ονειρεύονται έναν Καιάδα γι αυτά τα παιδιά. Εγώ πάλι ονειρεύομαι μια μεγάλη αγκαλιά με πολύ αγάπη! Δε θέλω να είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Θέλω να είναι τυχερά παιδιά. Να έχουν περισσότερη αγάπη από τ' άλλα. Αυτά τα διαφορετικά παιδιά θα ήθελα να μπορούσα να βοηθήσω. Χρειάζονται ειδικούς και γω δεν είμαι. Νομίζω όμως πως η αγάπη καλύπτει την έλλειψη γνώσεων... Είπα όμως πως νιώθω εγώ. Για τους άλλους τι να πω; Τι να πω για τους γονείς που αναθεματίζουν την ώρα που απέκτησαν ένα παιδί κάπως ειδικό; Εχω συναντήσει έναν και ντράπηκα....... Ντράπηκα που υπάρχουν άνθρωποι σαν αυτόν! Που δεν αγαπούν τα ίδια τους τα παιδιά γιατί έχουν κάποιο πρόβλημα...... Λες και φταίνε αυτά τα αγγελούδια.... Τις περισσότερες φορές μάλιστα, απ' ότι διάβασα, το πρόβλημα είναι κληρονομικό. Υπάρχουν σύζυγοι που εκτός απ' το παιδί τους που δεν αγαπούν κατηγορούν και τη γυναίκα τους που του 'πέρασε' το 'κακό' γονίδιο. Λες και το έκανε εσκεμμένα..... Τι μπορείς να πεις γι αυτούς τους ανθρώπους; Θα έπρεπε να υπάρχει μια υπέρτατη δύναμη να μην επιτρέπει σ' αυτούς ν' αποκτούν παιδιά! Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική. Πιστεύω όμως στη μοναδικότητα του ανθρώπου και το δικαίωμα όλων μας στην αγάπη. Είτε είμαστε 'φυσιολογικοί' είτε όχι. Αυτά τα παιδιά πρέπει να είναι τα τυχερά παιδιά! Γιατί έχουν ανάγκη από περισσότερη αγάπη. Και πρέπει να την έχουν. Χρειάζονται γονείς που τους περισσεύει αγάπη να τα περιβάλλουν. Είμαι απόλυτη σ' αυτό το θέμα. Γιατί τα παιδιά αυτά είναι διαφορετικά αλλά και όμορφα...εξαρτάται με το ποιος τα κοιτάει... Τα παιδιά αυτά δε χρειάζονται διακρίσεις.....παρά μόνο λίγο παραπάνω αγάπη.....

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Το πιο μεγάλο λάθος!

Δε σε σκέφτομαι.... Ούτε σ' αγαπώ.... Ετσι νομίζω. Εχουν περάσει τόσα χρόνια άλλωστε... Είμαι θυμωμένη! Πριν δυο χρόνια, Χριστούγεννα ήταν, προσπάθησα να σε δω, να σου μιλήσω αλλά εσύ δεν καταδέχτηκες ούτε ν' απαντήσεις στις προσκλήσεις μου.... Λες και έφταιξα εγώ για το χωρισμό μας.... Εναν αιώνα πριν..... Οταν σε σκέφτομαι θυμάμαι περισσότερο τις άσχημες στιγμές μας... Τις πληγές μου.... Εμάς....τότε...... Ολοι πιστεύουν πως σ' έχω ξεχάσει. Ακόμα κι εγώ τον περισσότερο καιρό αυτό νομίζω.... Είναι όμως κάποιες στιγμές...... Κάποιες καταραμένες στιγμές που θυμάμαι τα πάντα... Τον πόνο και τον έρωτα ανάκατα.... Τόσα χρόνια μαζί. Σε γνωρίζω τόσο καλά.... Εγώ ξέρω πως δεν είσαι αυτό που φαίνεσαι..... Πόσο λίγος είσαι τελικά..... Αλλά και ψεύτικος. Αυτό το επίθετο σου ταιριάζει.... Ανασφαλής. Ο σπουδαίος κύριος Χ....ανασφαλής. Εγώ ξέρω τα ελαττώματά σου. Τόση κοινή ζωή.... Πόσο λίγο σε ξέρουν αυτοί που παριστάνουν πως σε γνωρίζουν, που σου παίρνουν συνεντεύξεις..... Πόσο παράξενο μου φάνηκε.... Οταν έπεσα σε μια συνέντευξη σου τις προάλλες... Δεν το περίμενα.... Διάβασα τις απαντήσεις σου..... Δε σε αναγνώρισα...... Μα έτσι δε φάνηκες και σε μένα την πρώτη φορά;... Ανετος. Το θυμάσαι; Θυμάσαι τίποτα άραγε; Αναρωτιέμαι αν θυμάσαι όπως εγώ.... Θυμάμαι όλες τις φορές που με είχες πληγώσει.... Τις νύχτες που έφευγα και κοιμόμουν στον καναπέ.... Δεν είχες καταλάβει ούτε μια φορά πως έφευγα από πλάι σου... Δεν είχες ξυπνήσει...... Τα γράμματα..... Οι χωρισμοί.... Οι φρικτοί καυγάδες.... Οι ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες.... Τα κλάματα..... Το τραγούδι μας.... Ο τρόπος που με κοίταξες....Ο θαυμασμός...... Την πρώτη φορά που με συνόδευσες.... Τα ταξίδια μας...... Υπερτιμημένος; Η το μεγάλο πάθος της ζωής μου;..... Το μεγαλύτερο λάθος μου;.... Το πάθος που κατέστρεψε τη ζωή μου;...

Αυτό είναι αληθινή αγάπη....

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Πανσέληνος...

Είχε πανσέληνο τις προάλλες. Είχε πανσέληνο και ο ουρανός ήτα τόσο φωτεινός!... Μ' αρέσει να κοιτάζω το φεγγάρι..... Ειδικά όταν είναι γεμάτο θέλω να το χαζεύω... Μου φαίνεται τόσο όμορφο...μαγικό... Κάνω ευχούλες και ξέρω πως δε θα βγουν αλλά είναι η χαρά της στιγμής... Μου αρέσει να συζητάω για θεωρίες συνωμοσίας αλλά κάνω πως δεν τις πιστεύω... Ο περισσότερος κόσμος κοροϊδεύει την ιδέα πως οι Αμερικάνοι έφτασαν στο φεγγάρι. Εχω μάθει απ' έξω όλα τα επιχειρήματα τους. Και παρόλο που ακούγονται τόσο λογικά..... Παρόλο που φαίνεται να έχουν τόσο δίκιο.... Εγώ συνήθως αντιδρώ. Μου αρέσει το παραμύθι των αστροναυτών που πάτησαν στη σελήνη.... Για φαντάσου να είσαι στο φεγγάρι, που βλέπουμε και να επικοινωνείς με το Χιούστον! Να είσαι μπροστά στην τηλεόραση και να το παρακολουθείς...... Η ανθρωπότητα να κρατά την αναπνοή της! Ισως το γεγονός αυτής της μοναδικής στιγμής στο χρόνο είναι που με μαγεύει τόσο..... Μπορεί γι αυτό να νοιώθω δέος κάθε φορά που κοιτάζω την πανσέληνο. Κι επειδή λατρεύω και πάντα θα λατρεύω τα παραμύθια, αντιδρώ στη θεωρία της ερήμου της Νεβάδα. Θα θελα να μπορούσα να πω κι εγώ αυτή την ατάκα που έμεινε στην ιστορία.... "That's one small step for [a] man, one giant leap for mankind." Ο θρυλικός πια Νιλ Άρμστρονγκ.... Θα μπορούσε να είναι ο ήρωας του πιο γνωστού παραμυθιού.... Η πρόταση του καλύτερη απ' όλες τις κινηματογραφικές ατάκες που έχω αποστηθίσει.... Η μαγεία της βρίσκεται στο ακατόρθωτο, το μοναδικό! Θέλω να ονειρεύομαι πως ειπώθηκε στη σελήνη....κι ας μου βγάζει τη γλώσσα της η λογική. Δεν ξέρω γιατί κοιτώ την πανσέληνο... Μπορεί απλώς να μ' αρέσει αισθητικά.... Γιατί πρέπει άλλωστε να βρίσκουμε την αιτία πίσω από κάθε τι που μας αρέσει;

Νιλ Αρμστρονγκ

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Μια στάλα χαρά....

Στόλισαν άλλο ένα μπαλκόνι στη διπλανή πολυκατοικία. Κι εγώ δεν έχω διάθεση φέτος.... Οχι, δεν είμαι αχάριστη! Ξέρω πολύ καλά πως είμαι σε καλύτερη θέση από πολύ κόσμο. Δε θέλω να είμαι αγνώμων. Και δεν είμαι! Ακούω όμως όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά και σφίγγεται το στομάχι μου.... Οτι και να κάνεις τελικά δεν μπορείς να ξεφύγεις. Κάπου θα διαβάσεις, θ' ακούσεις...θα σου πουν έστω κάτι απ' όσα συμβαίνουν. Εκλεισα την τηλεόραση, ακούω μουσική μόνο απ' το ραδιόφωνο. Ακόμα και οι μουσικοί παραγωγοί κάτι θα πουν...... Ε και μετά, άνθρωπος είμαι θα μπω στο internet και θα το διαβάσω. Θα ευχηθώ, θα βοηθήσω όσο μπορώ..... Για να στολίσω όμως δεν αντέχω..... Είναι στιγμές που θυμώνω και μ' αυτούς που στόλισαν με φωτάκια τα μπαλκόνια τους. Πως μπορείς να βάζεις φωτάκια όταν συνάνθρωποι μας δεν έχουν ρεύμα; Δεν ξέρω, ίσως γίνομαι υπερβολική...... Εγώ παίρνω τη ζωή πολύ σοβαρά; Η οι άλλοι είναι πολύ επιφανειακοί; Υπάρχει σωστό και λάθος αυτή την εποχή; Και τελικά ποια είμαι εγώ για να κρίνω; Νομίζω πως τις μέρες που ζούμε καθένας κάνει ό,τι θεωρεί εκείνος σωστό. Δε γνωρίζω γιατί μερικοί έχουν διάθεση να στολίσουν και άλλοι όχι. Καθένας έχει τους λόγους του...... Η μήπως όλα έχουν να κάνουν με το πόσο σοβαρά βλέπεις τα πράγματα; Πόσο σοβαρά αντιμετωπίζεις τη ζωή; Και η ζωή μας είναι τόσο μικρή.... Πολύ μικρή για να την περνάμε χωρίς μια στάλα χαρά......

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Ο άνθρωπος με το σκύλο....

Είχα βγει βόλτα και λίγα βήματα απ' το σπίτι μου είδα έναν άντρα να προσπαθεί να βάλει στο αυτοκίνητο του ένα σκύλο. Η εικόνα του μου έφερε στο νου μια παρόμοια σκηνή πολλά χρόνια πριν...... Τότε που είχα βρει εκείνο το παρατημένο λυκόσκυλο.... Σε έπεισα να το πάρεις. Είχες ένα τεράστιο κήπο και δυο (μ' αυτό)λυκόσκυλα. Θυμάμαι την ταλαιπωρία μας να βάλουμε το καινούργιο σκυλί στο αυτοκίνητο σου. Ηταν ένα πολύ γλυκό σκυλάκι....και μας κοιτούσε με κάτι ματάρες.... Αυτά τα μάτια του με είχαν κάνει να το αγαπήσω. Το βλέμμα του.... Οπως έμαθα, αμέσως μετά το χωρισμό μας, έδωσες το φουκαριάρικο το σκυλί. Αλλάξες αυτοκίνητο. Αλλαξες και σπίτι. Δεν υπήρχε τίποτα στη νέα σου ζωή να με θυμίζει!...... Μόνο κάποιοι κοινοί φίλοι, αλλά κι απ' αυτούς ξέκοψες μετά από λίγο. Τόσο πολύ ήθελες να με ξεχάσεις; Να μην υπάρχει τίποτα να με θυμίζει;.... Πρέπει να δυσκολεύτηκες. Για να κάνεις όλες αυτές τις αλλαγές.... Εγώ γιατί δεν άλλαξα τίποτα; Υπέφερα στην αρχή αλλά το ξεπέρασα. Στενοχωρήθηκα πολύ οταν έμαθα πως έδωσες το σκυλί..... Ηταν το δικό μας σκυλάκι..... Νομίζω πως όταν χρειάζεται να κάνεις τη ζωή σου άνω κάτω μετά από ένα χωρισμό σημαίνει πως δυσκολεύεσαι να ξεχάσεις. Αλλο να πετάς φωτογραφίες κ' άλλο ν' αλλάζεις εντελώς.... Ο τρόπος διαχείρισης του χωρισμού είναι διαφορετικός από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν παύουν όμως να μου κάνουν εντύπωση όλα όσα έκανες. Δεν είναι εύκολες κάθε φορά που χωρίζουμε οι ριζικές αλλαγές....... Γι αυτό πιστεύω πως μόνο στις πολύ δύσκολες περιπτώσεις ξεκόβεις εντελώς απ' την προηγούμενη ζωή σου. Ακόμα και πρακτικά είναι δύσκολο. Φαντάζομαι όταν δε μπορείς να ξεχάσεις ή όταν δε θέλεις να υπάρχει το παραμικρό που θα σου φέρει μια ανάμνηση..... Τότε τις θάβεις όσο πιο βαθιά γίνεται. Υπάρχει όμως πάντα το μυαλό..... Απ' αυτό όπου και να πας δε μπορείς να ξεφύγεις.... Οπως θυμήθηκα εγώ βλέποντας τον άνθρωπο με το σκύλο..... Ειλικρινά λυπάμαι αν δυσκολεύτηκες τόσο....

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Η Αλλαγή της Χρονιάς....

Φεύγει κι αυτή η χρονιά.... Ακούω κάποιους να λένε 'άντε να φύγει'...... Τους ακούω και δεν ξέρω τι να σκεφτώ.... Αφού λένε πως το 2012 θα είναι χειρότερο γιατί βιαζόμαστε να φύγει το '11; Και τελικά τι σημασία έχουν οι αλλαγές των χρόνων; Εκτός απ' το να είμαστε ημερολογιακά ένα χρόνο μεγαλύτεροι..... Τι αλλάζει; Με το που θα μπει το '12 θα έχουμε μεγαλύτερους μισθούς και συντάξεις; Θα φτιάξει η Παιδεία; Το σύστημα Υγείας μήπως; Οι πολιτικοί μας θα παραιτηθούν απ' τους μισθούς τους; Θα σταματήσουν τα χρέη, τα δάνεια, τα άγχη; Μήπως φύγει το ΔΝΤ; Επειδή τίποτα απ' αυτά δεν πρόκειται να συμβεί γιατί θέλουμε τόσο ν' αλλάξει η χρονιά; Γιατί ο περισσότερος κόσμος νομίζει πως με το που αλλάζει μια χρονιά αλλάζει και 'κάτι'; Οσο θυμάμαι τον εαυτό μου ποτέ δεν άλλαξε τίποτα με την αλλαγή του χρόνου. The rich stay rich the poor get poorer όπως λέει και ο Leonard Cohen. Εμείς αλλάζουμε όχι τα χρόνια..... Την απόφαση ν' αλλάξουμε δεν είναι ανάγκη να την πάρουμε με την αλλαγή του χρόνου. Οποιαδήποτε μέρα, ώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε κάτι καινούριο ή να σταματήσουμε κάτι παλιό. Νομίζω τα στολίδια και τα γιορτινά τραγούδια είναι για τα παιδιά. Για να χαρούν τη γιορτή, τον ερχομό του Αη Βασίλη...... Για μας τους μεγάλους τι αλλάζει; Γιατί δίνουμε την ευχή 'χαρούμενος ο καινούργιος χρόνος'; Ετσι για να λέμε κάτι; Πόσοι αληθινά πιστεύουν πως με την αλλαγή του χρόνου κάτι καλό θα συμβεί; Στοιχηματίζω πολλοί λίγοι. Αν καθίσουν και το σκεφτούν σοβαρά. Το λέμε όμως..... Για να δώσουμε λίγο θάρος στον εαυτό μας; Για να χαμογελάσουμε λιγάκι; Για να πιστέψουμε το παραμύθι για λίγο; Το λέμε..... Μπας και πιάσει μια φορά!....... Ποτέ δεν ξέρεις...... Καμιά φορά γίνονται και θαύματα..... Αν είναι να γίνει ένα, δεν υπάρχει καταλληλότερη βραδιά απ' αυτή της Πρωτοχρονιάς..... Ας ευχηθούμε και φέτος λοιπόν....... Γιατί ποτέ δεν ξέρεις...........

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Φέτος τα Χριστούγεννα.........

Απ' το παράθυρό μου βλέπω μια βεράντα, της πολυκατοικίας που είναι δίπλα. Είναι η μοναδική στολισμένη με κόκκινα φωτάκια που αναβοσβήνουν. Μέχρι και πριν δυο χρόνια είχαμε στολίσει όλοι...... Μερικά σπίτια το είχαν ειλικρινά παρακάνει. Περνούσαμε από κάτι καρακιτς βεράντες και γελούσαμε. Ηταν όμως τα δέντρα σε μερικά προάστια τόσο όμορφα, στολισμένα με λαμπάκια αδιευκρίνιστου χρώματος.... Μου άρεσε τόσο να τα κοιτάζω....... Ευχόμουν να μην περάσουν ποτέ τα Χριστούγεννα για να χαίρομαι τα στολίδια..... Πως άλλαξαν τόσο οι καιροί. Θυμάμαι ακόμα τα δέντρα στην Ερυθραία(;) νομίζω.... Πόσο μου άρεσε να τα χαζεύω. Φέτος δεν έχω διάθεση για τέτοια... Εχουν συμβεί και πολλά..... Ισως στολίσω μια ακρούλα..... Ετσι για το καλό.... Να το δει ο Αι Βασίλης...... Δεν έχω καθόλου κέφι φέτος τα Χριστούγεννα. Μου κάνει εντύπωση πως άλλοι στολίζουν φτιάχνουν γλυκά...... Δεν έχουν καταλάβει πόσο έχουν αλλάξει οι καιροί; Πόσος κόσμος θα περάσει στο δρόμο αυτά τα Χριστούγεννα;...... Μόνο που το σκέφτομαι νοιώθω ένα κόμπο στο στομάχι. Πως μπορείς να καθίσεις σε γιορτινό τραπέζι όταν ξέρεις πόσος κόσμος δεν έχει φαγητό; Νομίζω πως ο καλύτερος τρόπος να νιώσω τα φετινά Χριστούγεννα είναι βοηθώντας! Πάντα χρειάζονται εθελοντές να βοηθήσουν στα συσσίτια...... Αντί να φάω γαλοπούλα στο σπίτι θα περάσω πολύ καλύτερα κοντά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Εχω ετοιμάσει και 'δωράκια'. Αυτά θα είναι τα δικά μου Χριστούγεννα! Ξεχωριστά και ωραιότερα από κάθε άλλη χρονιά. Κάποιοι άνθρωποι το κάνουν αυτό κάθε χρόνο. Μακάρι να υπάρξουν και άλλοι που θα κάνουν το ίδιο. Αλλωστε το να δίνεις κάτι που μπορείς σε κείνον που το έχει ανάγκη είναι η μεγαλύτερη ευτυχία! Γι αυτό έγραψα αυτό το κείμενο...... Μήπως 'παρασύρω' κι άλλο κόσμο να νιώσει το αληθινό νόημα της γιορτής.....

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Αγάπη.....

Αρρωστη.... Μέρες τώρα άρρωστη... Ν' αγαπάς πολύ...... Να τους αγαπάς σαν αίμα σου....... Να 'χεις περάσει μια ζωή...... Τόση αγάπη.... Είμαι άρρωστη. Οταν οι άνθρωποι σου δε σ' αγαπούν πια.... Το νιώθεις στη φωνή τους.... Στον τρόπο που απομακρύνονται.... Επεσες έξω; Μια ζωή νόμιζες άλλα;.... Πως γίνεται; Το στομάχι μου...το κεφάλι... Ζαλίζομαι...... Γιατί; Δικαίωμα τους να μη μ' αγαπούν πια. Πονάει όμως.... Δε μπόρεσα να βοηθήσω... Πως διαγράφεις κάποιον με την πρώτη φορά που δεν μπορεί να βοηθήσει; Την οικογένεια σου; Δε μπορούσα....ήθελα μα δεν μπορούσα..... Αρρωστη........ Αρρωστη γιατί εγώ δεν μπορώ να πάψω ν' αγαπώ. Εγώ δεν έπαψα στιγμή να νιώθω το ίδιο... Την ίδια αγάπη.... Ούτε θα πάψω ποτέ.... Να μην τους νοιάζει άραγε; Δε μπορώ να το φανταστώ...δε θέλω. Είναι μια πληγή που δε θα κλείσει.... Είναι σα να τους έχασα...... Και είναι σα να έχασα τη μαμά μου ξανά. Τέτοιος πόνος.... Υποφέρω και σε ποιον να το πω;.... Μόνο η Σοφία ξέρει...κατάλαβε.... Δε φτάνει όμως.... Σα να χάνω τη μαμά μου.... Αυτός ο βουβός πόνος... Δεν έχω ξεσπάσει. Οπως τότε. Ξέρω πως θ' αρρωστήσω αργότερα, όπως τότε. Οταν έρθει η ώρα να ξεσπάσω..... Νόμιζα πως μ' αγαπούσαν.... Δε μπορώ να πιστέψω πως έκανα λάθος..... Δε μπορώ να σταματήσω να τους αγαπώ.......

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Η μεταξωτή κλωστή...

Πόσο εύκολο είναι........ Πόσο εύκολα περνάς απ' τη μια πλευρά στην άλλη;..... Λες και όλα εξαρτώνται από μια κλωστή. Μια λεπτή μεταξωτή κλωστή....... Σας δένει γερά... Σπάει όμως και απίστευτα εύκολα...... Νομίζεις πως είσαι ερωτευμένη με κάποιον.... Σε απορρίπτει ξαφνικά..... Δεν ξέρεις το λόγο.... Προσπαθείς να τον δικαιολογήσεις.... Θυμώνεις.... Με κείνον, με τον εαυτό σου... Ποιος φταίει; Ψάχνεσαι...... Να βρεις εξηγήσεις.... Αν δε σου πει εκείνος όμως δε θα μάθεις ποτέ.... Κι έτσι περνάς απ' τον έρωτα στο 'δε θέλω ούτε ν' ακούω τ' όνομα του'! Που είναι τελικά η διαφορά; Τι συμβαίνει; Πως μπορείς να νιώθεις τόσο αντίθετα αισθήματα τόσο γρήγορα; Ερωτας – Αδιαφορία έως Αντιπάθεια. Πως γίνεται να είναι τόσο εύκολο; Πως αλλάζουν τόσο εύκολα τα συναισθήματα; Απ' τη μια άκρη στην άλλη..... Δεν υπάρχει ενδιάμεσο..... Τουλάχιστον όχι για μένα. Απ' το ένα άκρο στο άλλο..... Με μια μικρή στάση θυμού, προσπάθειας να καταλάβεις..... Αυτή η τόσο ντελικάτη μεταξωτή κλωστή.... Πόσο δυνατά ενώνει και πόσο εύκολα σπάει..........