Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Το λάθος....

Είναι στιγμές που νιώθω λες και είμαι θεατής της ζωής...

Η ζωή περνάει δίπλα μου....

Δεν τη ζω!

Δεν έχω καμιά επιρροή σε όσα συμβαίνουν.

Κάτι έγινε χθες και δε θα το ανέφερα αλλά για κάποιο λόγο μου έκανε εντύπωση.

Μην περιμένετε τίποτα φοβερό!

Από τη μια ήταν μια συζήτηση που είχα με τον πατέρα μου.

Απ' αυτές που μιλάς γενικά μέχρι ο άλλος να σου πετάξει μια ατάκα για να έχεις να σκέπτεσαι.

Το δεύτερο ήταν μια απάντηση στο blog 'εΜ είδες?' .

Το ποστ είχε τίτλο 'Αντιθέσεις' με θέμα τη ζωή.

Η απάντηση στο σχόλιο μου ήταν:

'Ναι, όπως το λες είναι. Η ζωή είναι διάφορα. Και είναι άδικη. Μα λίγα είναι αυτά που δεν είναι στο χέρι μας να διαχειριστούμε. Αυτό πρέπει μάλλον να θυμόμαστε.'

Ο πατέρας μου, στην γενική συζήτηση που είχαμε, όταν του είπα πως όσο μεγαλώνω κατανοώ τα λάθη που έχω κάνει.....

Μου απάντησε πως 'όλα τα λάθη διορθώνονται'.......

Πως διορθώνεις ένα λάθος;

Μακάρι να ήταν γραμμένο σε πίνακα με κιμωλία....

Να μπορείς να το σβήσεις και να γράψεις το σωστό...

Οσο για τα λίγα που δε μπορούμε να διαχειριστούμε.....

Εγώ γι αυτά μιλάω.

Τα λίγα......

Πως διορθώνεις ένα λάθος που έκανες χρόνια πριν;

Δε διορθώνεται........

Γι αυτό όταν ξεκίνησα να γράφω είπα πως είναι φορές που νιώθω εντελώς αδύναμη....

Ξέρω τι θέλω....και επίσης ξέρω πως δεν μπορώ να το έχω..!!

Η ζωή είναι άδικη...

Πολύ άδικη.....

Και θέλω να ξεχάσω, να προχωρήσω!

Γιατί όμως νιώθω λες και τα πόδια μου είναι κολλημένα εκεί;

Εκεί που έκανα το λάθος!

Κολλημένη σε μια εποχή στο παρελθόν.

Γιατί;

Λες και μ' έχουν καταδικάσει ....

Να μένω με τα μάτια ορθάνοιχτα να κοιτάζω ένα λάθος που έκανα πριν χρόνια!

Αυτό το λάθος που δεν μπορώ πια να διορθώσω....

Ο μύθος του Σίσυφου.....

Να κουβαλάω την πέτρα μέχρι την κορυφή για να κατρακυλήσει πάλι στα πόδια του βουνού.....

Να ξέρω τι θα γίνει αλλά να προσπαθώ...

Να ζω την ίδια ταινία ξανά και ξανά....

Ξέρω πως πρέπει να προχωρήσω.

Γιατί η ζωή προχωρά......

Μα δε μπορώ να χαρώ πια....

Να γελάσω με την καρδιά μου....

Ζω.........

Ε και;