Μια στάλα χαρά....

Στόλισαν άλλο ένα μπαλκόνι στη διπλανή πολυκατοικία. Κι εγώ δεν έχω διάθεση φέτος.... Οχι, δεν είμαι αχάριστη! Ξέρω πολύ καλά πως είμαι σε καλύτερη θέση από πολύ κόσμο. Δε θέλω να είμαι αγνώμων. Και δεν είμαι! Ακούω όμως όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά και σφίγγεται το στομάχι μου.... Οτι και να κάνεις τελικά δεν μπορείς να ξεφύγεις. Κάπου θα διαβάσεις, θ' ακούσεις...θα σου πουν έστω κάτι απ' όσα συμβαίνουν. Εκλεισα την τηλεόραση, ακούω μουσική μόνο απ' το ραδιόφωνο. Ακόμα και οι μουσικοί παραγωγοί κάτι θα πουν...... Ε και μετά, άνθρωπος είμαι θα μπω στο internet και θα το διαβάσω. Θα ευχηθώ, θα βοηθήσω όσο μπορώ..... Για να στολίσω όμως δεν αντέχω..... Είναι στιγμές που θυμώνω και μ' αυτούς που στόλισαν με φωτάκια τα μπαλκόνια τους. Πως μπορείς να βάζεις φωτάκια όταν συνάνθρωποι μας δεν έχουν ρεύμα; Δεν ξέρω, ίσως γίνομαι υπερβολική...... Εγώ παίρνω τη ζωή πολύ σοβαρά; Η οι άλλοι είναι πολύ επιφανειακοί; Υπάρχει σωστό και λάθος αυτή την εποχή; Και τελικά ποια είμαι εγώ για να κρίνω; Νομίζω πως τις μέρες που ζούμε καθένας κάνει ό,τι θεωρεί εκείνος σωστό. Δε γνωρίζω γιατί μερικοί έχουν διάθεση να στολίσουν και άλλοι όχι. Καθένας έχει τους λόγους του...... Η μήπως όλα έχουν να κάνουν με το πόσο σοβαρά βλέπεις τα πράγματα; Πόσο σοβαρά αντιμετωπίζεις τη ζωή; Και η ζωή μας είναι τόσο μικρή.... Πολύ μικρή για να την περνάμε χωρίς μια στάλα χαρά......