Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Φόβος........

Τρόμαξα σήμερα! Θυμήθηκα όλες τις ιστορίες που έχω ακούσει για άλλες εποχές που είχαμε πτωχεύσει και δεν ήξερα πως να αισθανθώ. Στην αρχή ήταν ένα μούδιασμα, μέχρι να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται. Οταν συνειδητοποίησα πως όσο και να προσπαθούσα δε θα καταλάβαινα την κατάσταση που βρισκόμασταν και αυτή που θα περιέλθουμε, σταμάτησα να προσπαθώ. Οτι είναι να γίνει για όλο τον κόσμο θα το υποστώ και εγώ. Δεν είναι κάτι που μπορώ να αποφύγω! Είπα να σκεφτώ κάτι άλλο Ο φόβος του αγνώστου όμως που σίγουρα δε θα είναι και καλό με είχε κάνει να τρέμω. Και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, άρχισα να παίρνω τηλέφωνο φίλους που θα ήξεραν κάτι παραπάνω αλλά κανένας δεν ήταν εύκαιρος! Ο νόμος του Merphy σκέφτηκα. Η απλώς η αναποδιά που μου τυχαίνει μερικές φορές. Παλιότερα ο πατέρας μου μου είχε δώσει ένα βιβλίο με τη βιογραφία του Τρικούπη. Δεν το διάβασα ποτέ, αλλά θυμάμαι ότι αυτός είχε πει το 'δυστυχώς επτωχεύσαμεν'! Πόσες φορές θα πτωχεύσει αυτή η χώρα? Πόσες φορές θα μας ζητήσουν να σφίξουμε το ζωνάρι? Εγώ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου όλο σφίξε και σφίξε μας λένε....πόσο άλλο να το σφίξουμε αυτό το ρημάδι το ζωνάρι?? Και να πεις ότι δεν ξέρουμε ποιος τρώει το χρήμα.... Γιατί δεν τους πιάνουνε? Γιατί δε καταργούν αυτή την βουλευτική ασυλία? Θα γέμιζε ο Κορυδαλλός μου φαίνεται τότε. Με βασανίζει το γιατί αν κάνω κάτι εγώ θα πάω κατευθείαν στο δικαστήριο, αν όχι φυλακή, ενώ για το ίδιο πράγμα ο κύριος βουλευτής δε θα πάθει τίποτα! Οσο και να φωνάζουν ορισμένοι δημοσιογράφοι που έχουν ένα βήμα και μιλάνε ή γράφουν, ο βουλευτής-υπουργός είναι στο απυρόβλητο! Δεν πρέπει τώρα πια που για άλλη μια φορά γίναμε ζητιάνοι να καταργήσουμε αυτή την καταραμένη βουλευτική ασυλία? Δε θέλω να πληρώσει κάποιος επειδή εγώ θα περάσω δύσκολα χωρίς να φταίω. Θέλω όμως να δώσουν πίσω τα χρήματα αυτοί που τα τσέπωσαν! Γιατί εκείνοι έφεραν τον τόπο μου σ' αυτό το σημείο, αυτοί μας έκαναν επαίτες! Θέλω να είμαι περήφανη για τη χώρα μου, να μη μας κοροϊδεύει ο κάθε ξένος! Θυμάμαι όταν σπούδαζα στο Λονδίνο πόσο θύμωνα όταν άκουγα κάτι κακό για την Ελλάδα. Κάπως έτσι νοιώθω και τώρα. Εχω θυμώσει! Εμείς είμαστε αυτοί που φτάσαμε να ζητάμε από τους ξένους, δεν είμαστε σε θέση να τους βρίζουμε αν δε μας δανείζουν! Κοίταξα στο internet, τι γράφουν τα ξένα πρακτορεία για μας και φοβήθηκα περισσότερο. Αν κατάλαβα καλά κανείς δε θα ασχολιόταν μαζί μας, αλλά αν πτωχεύσουμε θα κάνουμε κακό στο ευρώ, άρα σε όλη την Ευρώπη, Κάπως έτσι το κατάλαβα,(μπορεί και να κάνω λάθος) μας βοηθούν για να μην καταρρεύσουν και οι δικές τους οικονομίες.... Δηλαδή κανένας δε μας κάνει χάρη και γιατί άλλωστε? Κανένας Ευρωπαίος δεν είναι υποχρεωμένος να μας δανείσει και ας έχουμε αγοράσει τα στραβά υποβρύχια τους, τα παλιά αεροπλάνα τους και ένα σωρό άλλα. Από μέσα έρχεται η βρώμα. Με τις μίζες, τις κομπίνες όλα αυτά που συσσωρεύτηκαν και μας έφτασαν στο χάλι που είμαστε όχι σήμερα, σήμερα το ακούσαμε δυνατά, η βρώμα μαζεύτηκε εδώ και χρόνια και δεν έχει χρώμα. Σήμερα βρεθήκαμε στο γκρεμό, όχι στο χείλος του γκρεμού, έχουμε πέσει! Για αυτό νοιώθω θυμό και φόβο. Τα ξέραμε τόσα χρόνια, μόνο που δεν πιστεύαμε ότι θα φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Ετσι το ΔΝΤ έγινε : Δε Νοιώθω Τίποτα. Είναι το μούδιασμα πριν έρθουν τα νέα μέτρα. Πριν σιγουρευτούμε πως πιο χαμηλά δεν έχει να πέσουμε.... Αχ βρε serenata και εσύ δεν πρόσεχες καθόλου........ Αλλο ξεκίνησα να γράφω, αναλυτής έγινα κι εγώ! Αυτά που κορόιδευα κάνω..... Καληνύχτα λοιπόν....