Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Θέλω να αναλάβω την πολιτική ευθύνη!

Το γατάκι αποφάσισε να πάρει την πολιτική ευθύνη! Επίσης κι εγώ θα ήθελα να αναλάβω την πολιτική ευθύνη, παρακαλώ. Ας πληρώσει λοιπόν ο Παπανδρέου και παίρνω εγώ όλη την πολιτική ευθύνη! Ποτέ δεν κατάλαβα αυτή τη φράση. Τι είναι η πολιτική ευθύνη? Αν θα τους ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές? Ε! λοιπόν δε θα τους ψηφίσει ούτε η γάτα! Παίρνει λοιπόν ο κάθε πολιτικός την πολιτική ευθύνη και εμείς πληρώνουμε! Τώρα είναι δίκαιο αυτό? Γι αυτό λέω να πάρω την πολιτική ευθύνη και να πληρώσουν οι 300. Μέχρι τώρα δεν έχουν δώσει ούτε σέντ. Παίρνουν όμως την πολιτική ευθύνη......... Τραγελαφική κατάσταση. Απ' ότι φαίνεται σ' αυτή τη χώρα όποιος πει αυτή τη φράση μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του ακριβώς όπως πριν(μέχρι και το Καγιέν κρατάει!). Δεν έχει φόβο να χάσει μισθούς, δουλειά, σπίτια, αυτοκίνητα και άλλα ανεκτίμητης αξίας όπως λέει και η διαφήμιση. Σα να λες κάποιες μαγικές λέξεις και αυτόματα είσαι ασφαλής.....μέχρι τις επόμενες εκλογές. Αλλά ακόμα και γι αυτό έχουν προβλέψει, οι πολιτικοί μας, αντίθετα με εμάς που δεν ανήκουμε στο χώρο, παίρνουν κάτι μηνιαίες συντάξεις μεγαλύτερες από όλες τις ετήσιες συντάξεις που θα πάρουμε εμείς(αν πάρουμε)! Εμείς μάλλον δε θα πάρουμε σύνταξη και αν πάρουμε θα είναι κάτι ψίχουλα, που δε θα φτάνουν να ζήσει ένας άνθρωπος μόνος αξιοπρεπώς. Το αξιοπρεπώς δε, έχει χάσει τη σημασία που είχε......αξιοπρεπώς σήμερα είναι 'στο όριο της φτώχειας'. Τώρα αν έχεις οικογένεια.......την πάτησες. Βέβαια, αν έχεις μαυριδερά παιδιά μπορείς να τα βάλεις σε κανένα φανάρι να πουλάνε χαρτομάντιλα.......... Λέω χαρτομάντιλα γιατί έχει να πέσει πολύ κλάμα και θα τα χρειαστεί ο κόσμος. Αν δεν έχεις οικογένεια και παιδιά.....ούτε να το σκέφτεσαι! Πιο καλή η μοναξιά πλέον......τουλάχιστον θα έχεις τον εαυτό σου μόνο να σκεφτείς καθώς η μια περικοπή θα ακολουθεί την άλλη. Καφέ έξω με φίλους? Μα καλά σε ποια χώρα ζεις? Καφέ μόνο στο σπίτι......και τσιγάρο με τον καφέ? Εκεί που έχουνε πάει τα τσιγάρα θα κόψουν όλοι το κάπνισμα! Ορίστε, για το καλό σας το έκαναν, τόσον καιρό προσπαθούσατε να το κόψετε, τώρα? Μαχαίρι! Ετσι θα γίνουμε Ευρωπαίοι. Δε θα μας στραβοκοιτάζουν οι κύριοι του ΔΝΤ. Θα γίνουμε σαν κι αυτούς. Θα τρώμε(αναγκαστικά) λίγο και θα αδυνατίσουμε, (top models θα γίνουμε όλοι), θα περπατάμε(εκεί που έχει πάει η βενζίνη που να πάρεις αυτοκίνητο, για να μην πω για το αυτοκίνητο από μόνο του) άσκηση χωρίς να πληρώνουμε γυμναστήριο! Θα θυμηθούμε τα παλιά μας ποδήλατα! Άμστερνταμ θα γίνουμε από τα ποδήλατα. Ασε που μπορεί να γίνει μόδα ξανά η ιππασία, αντί για αυτοκίνητα στα γκαράζ θα μπουν τα γαϊδουράκια. Γαϊδούρι, που λεφτά για καθαρόαιμο άλογο......εκτός αν είσαι πολιτικός! Αλλά αν είσαι πολιτικός είπαμε δεν αλλάζει τίποτα στη ζωή σου, λες πως αναλαμβάνεις την πολιτική ευθύνη και καθάρισες! Η κατάσταση είναι υπερβολικά άσχημη για να μη την αντιμετωπίσουμε με χιούμορ.........

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

"...Προσπαθώ να βγω από το ψυχολογικό μου αδιέξοδο, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ από πού μπήκα..." ARKAS

Οικονομικός πόλεμος

Σας είπα προσπαθώ να γίνω blogger, ακόμα είναι νωρίς. Οχι δεν θέλω να τα παρατήσω αλλά θυμώνω πολλές φορές γιατί θέλω να βάλω φωτογραφίες που μου αρέσουν και δεν τα καταφέρνω. Σιγά σιγά θα τα μάθω. Αυτό το blog άλλωστε δεν είναι απλώς ένας χώρος που γράφω τις σκέψεις μου. Στους καιρούς που περνάμε λειτουργεί και ως ψυχοθεραπεία. Ξεφεύγω από την καθημερινότητα που χειρότερη δεν θα μπορούσε να γίνει. Και το 'I predict a riot' που ανάρτησα νωρίτερα το διάλεξα γιατί νομίζω ταιριάζει πολύ με τις μέρες αυτές. Ολος ο κόσμος είναι μουδιασμένος, φοβισμένος δεν ξέρει τι και από που θα του έρθει...... Κάπως έτσι είμαι κι εγώ για αυτό και γράφω προσπαθώντας να δω την κατάσταση με χιούμορ γιατί διαφορετικά θα δέσουμε ο καθένας από μια πέτρα στο λαιμό και θα πάμε προς Ραφήνα, Πειραιά, όπου βολεύει τον καθένα. Ο γατούλης δεν ήρθε σήμερα. Καλά το έλεγα εγώ ότι θα έχει φορολογηθεί και θα μειώσει την τεμπελιά, τα χάδια και τις ευχάριστες επισκέψεις. Καταραμένη Μέρκελ, ακόμα και στο γατί έβαλες φόρο?! Αν δε γλίτωσε ο γάτος τότε τι θα πάθουμε εμείς? Αλλά τα φουκαριάρικα τα γατάκια, τι σου φταίνε? Τι φόρο να βάλεις στο γάτο? Δουλειές δεν ξέρει να κάνει. Θα του μειώσεις το φαγητό? Το παιχνίδι του? Τα χαδάκια του? Πόσο στριμμένη γυναίκα είσαι που φορολογείς τα γατάκια? Η μήπως δε φταίει η Μέρκελ? Μήπως φταίει το ΔΝΤ? Μήπως φταίμε εμείς? Ας αλλάξουμε θέμα όμως γιατί δεν πάμε καλά έτσι. Πάντως στα δελτία ειδήσεων πρέπει να μπει αυτό που βάζουν και στις ταινίες. Δε θα πρέπει να βλέπουν/ακούν ειδήσεις παιδιά χωρίς τη άδεια του κηδεμόνα τους! Εδω εμείς οι μεγάλοι και μαυρίζει η ψυχή μας κάθε φορά. Ολο ανεβαίνουν τα spreads, πέφτει το χρηματιστήριο, μας διώχνουν απ' την ΕΕ απ' την ΟΝΕ, καταστρεφόμαστε, φτωχαίνουμε όλο και περισσότερο, κόβουν μισθούς, συντάξεις, ουφ..... Το χάος! Κι αν έχεις μάθει να ζεις μια ζωή χωρίς οικονομικά άγχη, τότε πανικοβάλλεσαι ακόμα πιο πολύ! Οι μεγάλοι το συγκρίνουν με πόλεμο. Ενα είδος πολέμου δεν είναι και αυτό? Οικονομικός πόλεμος! Είχα ακούσει για αυτό αλλά δε μπορούσα να φανταστώ πώς είναι. Να που το ζω τώρα! Το ζει και ο γατούλης! Μα πιο τέρας μπορεί να φορολογήσει τα γατάκια? Θα τους μεγαλώσουν το κουδουνάκι που έχουν στο λαιμό, θα το κάνουν βαρύ να μη μπορούν να τρέξουν και να παίξουν! Βασανιστήρια για τα ζώα! Μα τι ζώα τα σκέφτονται αυτά?........

Kaiser Chiefs - I Predict A Riot

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Εγω έτσι ξεδίνω!!

Μου έλειψε χθες, πρώτη φορά που δεν εμφανίστηκε, ο γατούλης, ο γουργούρης, όπως τον φωνάζω. Λέτε να τον φώναξαν η 'κλίκα΄ του ΔΝΤ, να του κάνουν ερωτήσεις, να του βάλουν φόρο για τα χάδια και το τεμπέλιασμα στον ήλιο? Ηρθε σήμερα για έξτρα χάδια...... Μήπως ο καημένος θα περιορίσει τις επισκέψεις του τώρα? Σκεφτόμουν χθες, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, κάτι που άκουσα στις ειδήσεις. Περνούσε, έλεγε η είδηση, η ομάδα του ΔΝΤ, από κάποια ταβέρνα και άκουσε τραγούδια και είδε ανθρώπους να πίνουν και να χορεύουν. Ε! τι να κάνουμε η φτώχεια θέλει καλοπέραση, όπως λέει ο λαός. Αλλωστε ο κόσμος που προφανώς ήταν στην ταβέρνα και διασκέδαζε, έδινε δουλειά στον ταβερνιάρη, το μάγειρα, τους σερβιτόρους ίσως και στον τραγουδιστή(αν δεν τραγουδούσαν μόνοι τους). Η παρέα που περνούσε καλά, στο μαγαζί αυτό έκανε τους υπαλλήλους του ΔΝΤ να ενοχληθούν. Στο δικό τους μυαλό οι Ελληνες δεν έδειχναν να έχουν συνειδητοποιήσει πόσα χρωστάνε και 'σκορπούσαν' τα ευρώ τους γλεντοκοπώντας! Τι θα έπρεπε να κάνει ο κόσμος με το που έμαθε ότι ήρθε μια παρέα ξένων που θα μας δανείσουν, αν θέλουν, με δικούς τους φυσικά όρους! Εκείνοι φαίνεται όταν χρωστάνε παθαίνουν κατάθλιψη και το ρίχνουν στα χάπια. Ε! λοιπόν εμείς αντιδρούμε διαφορετικά. Αντί να χαλάμε τα λεφτά μας στα αντικαταθλιπτικά το ρίχνουμε έξω! Τουλάχιστον στην αρχή που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα το μέγεθος της καταστροφής. Αλλά και αργότερα, όταν θα μας κόψουν τον 14ο, 13ο, ίσως και το 12ο μισθό, τι θα πρέπει να κάνουμε? Να χαλάσουμε τα ελάχιστα χρήματα που θα έχουμε στα χάπια και στους γιατρούς? Ο Ελληνας νομίζω έχει το δικό του τρόπο να ξεπερνάει τα δύσκολα. Θα πάει με τους φίλους του στο ταβερνάκι να ξεχαστεί, θα μαζέψει την παλιοπαρέα σπίτι του και θα γλεντήσουν όπως τους αρέσει. Τι να κάνουμε, ο λαός μας δε χαλάει όπως άλλοι τα λιγοστά χρήματά του στους γιατρούς και τα αντικαταθλιπτικά. Εχει τη δική του συνταγή! 'Εδώ είναι Βαλκάνια'.....όπως λέει και ο δικός μας Διονύσης! Μπορεί να μην μπορούν να το χωνέψουν οι υπάλληλοι του ΔΝΤ αυτό. Προφανώς στα μάτια τους φαινόμαστε ανώριμοι και τεμπέληδες. Ομως όπως έγραφα χθες για τιε Ελληνίδες γάτες που χαίρονται τον ήλιο, έτσι και οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι διαφορετικοί από τους βόρειους! Μπορεί να είναι όντως ανώριμοι, μπορεί πάλι να έχουν τη δική τους φιλοσοφία για να ξεπερνάνε τις φουρτούνες! Δε νομίζω, αν καταφέρουμε να ξεπληρώσουμε το δάνειο που μάλλον θα μας δώσουν αυτοί οι κύριοι να τους πέφτει λόγος για τον τρόπο που 'διασκεδάζουμε'. Αν τελικά τους δώσουμε πίσω το δάνειο τους, τι τους νοιάζει πως θα μαζέψουμε τα χρήματα και αν θα γελάμε εν τω μεταξύ? Αντε, γιατί τώρα εκνευρίστηκα και θα βάλω δυνατά τη μουσική και θα τραγουδήσω! Και θα πάρω να κλείσω τα εισιτήρια για τους Cranberries και για τους U2. Γιατί εγώ έτσι ξεδίνω!!!

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Οι Ειδήμονες!

Δε θέλω να γίνω σαν αυτούς που κοροϊδεύω, εκείνους που παριστάνουν, ανάλογα με την περίπτωση τον ειδικό. Είναι τόσα όμως τα ερεθίσματα που δεν αντέχω! Δεν αντέχω, στην προκειμένη περίπτωση να μη γίνω οικονομικός αναλυτής, σχολιαστής όσων βλέπω και ακούω όπως δεν μπορώ να μην κοροϊδέψω τα ερεθίσματα που μου έρχονται από παντού! Στις εφημερίδες (αν και έχουν σπουδάσει νομικά ή κάτι παρόμοιο) έχουν άποψη για τα οικονομικά της χώρας. Στο ραδιόφωνο το ίδιο, δεν αναφέρω την τηλεόραση όπου έγινε αυτό που γίνεται πάντα. Και η κουτσή Μαρία(ζητώ συγγνώμη απ' όλες τις Μαρίες, ειδικά αν είναι και κουτσές) έχει άποψη για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Τα μεσημεριανάδικα με εξόργιζαν αλλά στις ειδήσεις παίζεται το θέατρο του παραλόγου! Βγαίνουν στα γνωστά μας παράθυρα διάφοροι οργισμένοι δημοσιογράφοι που εξηγούν πως θα αποφεύγαμε το ΔΝΤ, ή ανάλογα με τη γραμμή του σταθμού, πως δεν υπάρχει άλλη λύση! Μονόδρομος, είναι η αγαπημένη λέξη. Μονόδρομος είναι το ΔΝΤ, ή δεν είναι μονόδρομος το ΔΝΤ. Και καλά οι δημοσιογράφοι, αν κρίνω και απ' το παρελθόν ξέρουν τα πάντα για τα πάντα! Το έξτρα παράλογο είναι δημοσιογράφος που καλεί στην εκπομπή του άλλο δημοσιογράφο επειδή ο άλλος κάποτε, πριν ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία είχε τελειώσει(με τα χίλια βάσανα) μια σχολή οικονομικών(δεν ξέρουμε αν πήρε ποτέ πτυχίο) και εξηγεί σε εμάς τους αδαείς τι σημαίνει spread και αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Καλούν οικονομολόγους που ποτέ πριν δεν είχαμε ακούσει, αυτό μπορεί να είναι και καλό, μαθαίνεις πόσους καθηγητές οικονομικών έχουμε, γιατί μπορεί να τους χρειαστείς να σου κάνουν τη δήλωση για την εφορία! Η ακόμα βγάζουν απ' τη ναφθαλίνη μεγάλους οικονομολόγους και όταν λέω μεγάλους εννοώ μεγάλους και ως επιστήμονες και ηλικιακά! Τόσο μεγάλους που τους είχες για πεθαμένους. Το πρωί άκουσα ένα όνομα(δε θα το αναφέρω) που το θυμάμαι αμυδρά να έχει αναφερθεί από τους γονείς μου όταν ήμουν πολύ μικρή. Αναγκάστηκα να μπω στη wikipedia για να μάθω ότι ο αξιοσέβαστος αυτός καθηγητής(σε πολλά πανεπιστήμια) έγινε πρώτη φορά καθηγητής πολύ πριν παντρευτούν οι γονείς μου! Για αυτό κι εγώ τον είχα για πεθαμένο. Και αναρωτιέμαι, ένας αξιοσέβαστος καθόλα καθηγητής, που είναι όμως τόσο ηλικιωμένος, πόσο μπορεί να είναι ενημερωμένος για την νέα τάξη πραγμάτων? Μπορεί να είναι γνώστης και να μας φωτίζει με τη σοφία του. Δε μπορώ όμως να μη σκεφτώ πως στη ηλικία του σέρνεται και άνοια.......... Μετά κοιτάζω έξω από το παράθυρο, βλέπω τη λιακάδα και σκέφτομαι πως είναι πολύ ωραία μέρα για να ασχολείται κάποιος με οικονομικά. Είναι μέρα για βόλτες, καφεδάκια, για να λιαζόμαστε σαν τις γάτες στη λιακάδα και ας μας δουν οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ και να μας κακοχαραχτηρίσουν. Θα ήθελα να ήξερα αν είχαν τον δικό μας καιρό στη Γερμανία δε θα έμπαιναν ποτέ στον πειρασμό να κάνουν μια κοπάνα? Δε λέω εμείς το έχουμε παρακάνει, περισσότερες οι κοπάνες από τη δουλειά! Εχω δει όμως ξένους που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα και δεν αντιστέκονται στον πειρασμό, μια μέρα να φύγουν λίγο νωρίτερα να χαρούν τον ήλιο! Οι Αγγλοι μόλις σταματήσει η βροχή και ανέβει λίγο η θερμοκρασία γεμίζουν τα πάρκα και λιάζονται! Τόσο διαφορετικοί είναι οι Γερμανοί? Αν κρίνω απ' όσους έτυχε να γνωρίσω δε διαφέρουν πολύ. Στον κήπο μου πάντως οι Ελληνίδες γάτες παίζουν και χαίρονται τον ήλιο! Ισως οι Γερμανίδες γάτες έχουν μεγάλη πειθαρχία!

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Καλή Εβδομάδα!

Καλή εβδομάδα αδέρφια! Ξεκινάμε με το ΔΝΤ και το ΠΑΜΕ να κάνει απεργιακή γυμναστική στο λιμάνι...καλό κουράγιο!

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Κυριακή!...........

Κυριακή.....από τις πιο ήσυχες ημέρες. Ούτε τηλέφωνα, μόνο η Κυριακάτικη εφημερίδα που στην πραγματικότητα την ξεφυλλίζω αλλά συνήθως δεν την τελειώνω την Κυριακή. Την Δευτέρα, όταν έχω ελεύθερο χρόνο την ξεκοκαλίζω, αφήνω κάτι και για την Τρίτη... Νομίζω οι Κυριακάτικες εφημερίδες είναι για αρκετές μέρες. Δεν έχουν νέα, αυτά που ενδιαφέρουν είναι οι αναλύσεις. Οταν γράφει κάτι ένας καλός δημοσιογράφος, τόσο το καλύτερο. Κανένας όμως δε γράφει εντελώς ανεξάρτητα, για αυτό καλό είναι να έχουμε κατά νου τη γραμμή που ακολουθεί η κάθε μια και να ξέρουμε να διαβάζουμε ανάμεσα στις γραμμές. Αλλά δε θέλω να σας κάνω κατήχηση! Νομίζω οι περισσότεροι που ασχολούνται με τα blogs έχουν κρίση και ξέρουν τι διαβάζουν. Αναρωτιέμαι συχνά αν διαβάζει το blog μου κανένας...... Δεν έχω δει κανένα σχόλιο και προβληματίζομαι. Γράφω γιατί μου αρέσει να γράφω αλλά θα ήθελα να διαβάζει και κάποιος άλλος τα κείμενά μου. Αραγε είναι η σκέψη πως κάποιος θα διαβάσει ότι γράφω ή γράφω για να τα διαβάζω μόνη? Θα μου άρεσε να ξέρω πως έχω κάποιους που περιμένουν να γράψω κάτι για να το διαβάσουν. Είναι ματαιοδοξία αυτό? Δε θα θέλαμε όλοι να είμαστε αγαπητοί, να αρέσουμε στους άλλους? Ποιος είναι αυτός που αδιαφορεί εντελώς για την εικόνα του προς τα έξω? Δε λέω πως όλοι θέλουν να είναι όμορφοι, αλλά να αρέσουν για κάτι που κάνουν! Αλλος θέλει να γίνει καλός ηθοποιός, άλλος δημοσιογράφος, άλλος τραγουδιστής, δικηγόρος, μηχανικός, γιατρός, υδραυλικός..........πάντως νομίζω, αν κρίνω απ' τον εαυτό μου, όλοι θέλουμε να 'αρέσουμε' για κάτι! Εστω για την καλοσύνη μας! Αν και για την καλοσύνη ειδικά έχω τη δική μου άποψη! Δεν ξέρω πόσο εκτιμάται η καλοσύνη στις μέρες μας. Πολλές φορές τη θεωρούν αδυναμία! Οπως και την ευαισθησία. Αλλά και η αδυναμία, αν το δούμε έτσι, δε μας προσδιορίζει? Δε μας δίνει αυτό το διαφορετικό στον καθένα μας, αυτό που κάνει τον κάθε άνθρωπο μοναδικό? Από αλλού ξεκίνησα και έφτασα στη μοναδικότητα! Και ήθελα να σας πω και για το 'γουργούρη'.......... Δεν πειράζει, σας εύχομαι όμως μια ξεκούραστη Κυριακή!! Διαβάστε κάτι καλό, δείτε μια καλή ταινία, ή απλώς χαλαρώστε στην αγκαλιά του συντρόφου σας και συζητήστε κάτι ευχάριστο....όχι για τα νέα μέτρα! Εγω έχω ένα δίλημμα, είμαι ανάμεσα σ' ένα βιβλίο που θέλω να ξεκινήσω και ένα dvd που θέλω να δω... Καλό σας βράδυ:)

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Sex and the City

Ξεκίνησα να γράφω σ' αυτό το blog γιατί στην αρχή σκέφτηκα να μη διαβάζω μόνο εγώ αυτά που γράφω, ας κουράζω και κάποιου άλλου τα μάτια.... Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Βλέπε βλέπε το Sex and the City είχα τη φαεινή ιδέα να γίνω και εγώ σαν την Carrie Bradshaw. Η μάλλον καλύτερα σαν την Sara Jessica Parker, που μου αρέσει περισσότερο! Μιλάμε για μεγάλη ψωνάρα! Έγραφε αυτή στο laptop της, μόλις πήρα laptop άρχισα και εγώ να γράφω. ΟΚ εγώ δεν είμαι κοντή ούτε χαλάω όλα μου τα λεφτά σε ψηλοτάκουνα. Ούτε έχουμε τα ίδια λεφτά ή την ίδια αναγνωρισιμότητα! Κατά τα άλλα ίδιες είμαστε.... Αφού το laptop μου είναι στο δωμάτιό μου, μπροστά σ' ένα παράθυρο(έξω απ' το οποίο σίγουρα δεν είναι η Ν. Υόρκη!) συνήθως, παίρνω και εγώ τον καφέ μου(όχι το μαρτίνι)και κάθομαι να γράψω ότι με προβληματίζει κάθε μέρα σχεδόν! Αν το καλοσκεφτείς λειτουργεί και σαν ψυχοθεραπεία. Αντί να δώσω τα ωραία μου λεφτουδάκια στους 'ειδικούς', εκ των οποίων πολλοί δεν αξίζουν και τίποτα, γράφω τον 'πόνο' μου και τον διαβάζω εγώ και όποιος άλλος τύχει να ενδιαφερθεί. Δεν έχω τις 4 τρελές φίλες της Bradshaw αλλά έχω μια και καλή φιλενάδα, τη Γιώτα και δεν πρόκειται φυσικά να γράψω τα προσωπικά μας να τα διαβάζει(αν τα διαβάζει) κανένας. Οσο για το serenata.......δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά. Είναι όμως κάτι που νομίζω πως με χαρακτηρίζει: η λατρεία μου για τις γάτες! Από μικρή μεγάλωσα με αυτές. Εξω και μέσα στο σπίτι. Πήρα από την γιαγιά μου την μεγάλη αγάπη για τις γάτες. Οχι όλες τις γάτες........ Πάντα σκεφτόμουνα πως το να αγοράσεις μια γάτα από το pet shop είναι κάπως σαν προξενιό. Οταν όμως μαζεύεις ένα γατάκι από το δρόμο, επειδή είναι φατσούλα και ας είναι μικρό και βρώμικο και κατσιασμένο! Με την αγάπη και την προσοχή σου, θα γίνει μια πανέμορφη γάτα! Το γατάκι λοιπόν που θα μαζέψεις είναι 'έρωτας'! Ενας πολύ παλιός φίλος με έλεγε γατούλα, όταν του είπα την ιδέα μου να ονομάσω το blog σερενάτα κατάλαβε αμέσως το λόγο! Το όνομα σερενάτα εκφράζει εμένα και την αγάπη μου για τις γάτες. Αφού τον τελευταίο χρόνο, που εγώ δεν έχω δική μου γάτα έχω σχεδόν υιοθετήσει τις 2 γάτες του γείτονα! Είναι δυο μικρόσωμα γατάκια, μαμά και γιος που δεν περνάει μέρα χωρίς να με επισκεφτούν. Στην αρχή ερχόντουσαν για να τους δώσω κάτι που το έτρωγαν παρόλο που ήταν φαγωμένα από το 'σπίτι' τους. Τώρα, ακόμα και να μην τους δώσω τίποτα, έρχονται καθημερινά για τα χάδια! Είναι δύο γκρίζα γατάκια το αρσενικό δεν είναι ούτε ενός έτους και είναι το πιο χαδιάρικο γατί που έχω συναντήσει! Τον φωνάζω 'γουργούρη'. Τρίβεται στα πόδια μου και όταν τον χαϊδεύω πλησιάζει το μουτράκι του στο πρόσωπό μου και με 'φιλάει' ενώ κάνει ένα δυνατό γουργουρητό ευχαρίστησης! Ναι το ξέρω πολλοί θα θεωρήσουν πως αυτά που γράφω στερούνται σοβαρότητας. Τα αγαπάω τόσο όμως αυτά τα πλασματάκια..... Πολλές φορές με κοιτάζουν και σκέφτομαι πως άραγε φαίνομαι στα ματάκια τους. Γιατί έρχονται και τρίβονται σε μένα? Τι να περνάει από το μυαλουδάκι τους. Ναι καταλαβαίνω ότι γίνομαι υπερβολική, με την έννοια ότι εδώ ο κόσμος καίγεται και εγώ παίζω με τις γάτες.....ε!...τι να κάνουμε?....κανένας δεν είναι τέλειος! Σας φιλώ στη μούρη, σερενάτα........
Δε μου αρέσουν τα Σαββατοκύριακα...... Χάνω το ρυθμό μου... Παλιά τα περίμενα πως και πως... Τι σημαίνει αυτή η αλλαγή?

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Φόβος........

Τρόμαξα σήμερα! Θυμήθηκα όλες τις ιστορίες που έχω ακούσει για άλλες εποχές που είχαμε πτωχεύσει και δεν ήξερα πως να αισθανθώ. Στην αρχή ήταν ένα μούδιασμα, μέχρι να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται. Οταν συνειδητοποίησα πως όσο και να προσπαθούσα δε θα καταλάβαινα την κατάσταση που βρισκόμασταν και αυτή που θα περιέλθουμε, σταμάτησα να προσπαθώ. Οτι είναι να γίνει για όλο τον κόσμο θα το υποστώ και εγώ. Δεν είναι κάτι που μπορώ να αποφύγω! Είπα να σκεφτώ κάτι άλλο Ο φόβος του αγνώστου όμως που σίγουρα δε θα είναι και καλό με είχε κάνει να τρέμω. Και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, άρχισα να παίρνω τηλέφωνο φίλους που θα ήξεραν κάτι παραπάνω αλλά κανένας δεν ήταν εύκαιρος! Ο νόμος του Merphy σκέφτηκα. Η απλώς η αναποδιά που μου τυχαίνει μερικές φορές. Παλιότερα ο πατέρας μου μου είχε δώσει ένα βιβλίο με τη βιογραφία του Τρικούπη. Δεν το διάβασα ποτέ, αλλά θυμάμαι ότι αυτός είχε πει το 'δυστυχώς επτωχεύσαμεν'! Πόσες φορές θα πτωχεύσει αυτή η χώρα? Πόσες φορές θα μας ζητήσουν να σφίξουμε το ζωνάρι? Εγώ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου όλο σφίξε και σφίξε μας λένε....πόσο άλλο να το σφίξουμε αυτό το ρημάδι το ζωνάρι?? Και να πεις ότι δεν ξέρουμε ποιος τρώει το χρήμα.... Γιατί δεν τους πιάνουνε? Γιατί δε καταργούν αυτή την βουλευτική ασυλία? Θα γέμιζε ο Κορυδαλλός μου φαίνεται τότε. Με βασανίζει το γιατί αν κάνω κάτι εγώ θα πάω κατευθείαν στο δικαστήριο, αν όχι φυλακή, ενώ για το ίδιο πράγμα ο κύριος βουλευτής δε θα πάθει τίποτα! Οσο και να φωνάζουν ορισμένοι δημοσιογράφοι που έχουν ένα βήμα και μιλάνε ή γράφουν, ο βουλευτής-υπουργός είναι στο απυρόβλητο! Δεν πρέπει τώρα πια που για άλλη μια φορά γίναμε ζητιάνοι να καταργήσουμε αυτή την καταραμένη βουλευτική ασυλία? Δε θέλω να πληρώσει κάποιος επειδή εγώ θα περάσω δύσκολα χωρίς να φταίω. Θέλω όμως να δώσουν πίσω τα χρήματα αυτοί που τα τσέπωσαν! Γιατί εκείνοι έφεραν τον τόπο μου σ' αυτό το σημείο, αυτοί μας έκαναν επαίτες! Θέλω να είμαι περήφανη για τη χώρα μου, να μη μας κοροϊδεύει ο κάθε ξένος! Θυμάμαι όταν σπούδαζα στο Λονδίνο πόσο θύμωνα όταν άκουγα κάτι κακό για την Ελλάδα. Κάπως έτσι νοιώθω και τώρα. Εχω θυμώσει! Εμείς είμαστε αυτοί που φτάσαμε να ζητάμε από τους ξένους, δεν είμαστε σε θέση να τους βρίζουμε αν δε μας δανείζουν! Κοίταξα στο internet, τι γράφουν τα ξένα πρακτορεία για μας και φοβήθηκα περισσότερο. Αν κατάλαβα καλά κανείς δε θα ασχολιόταν μαζί μας, αλλά αν πτωχεύσουμε θα κάνουμε κακό στο ευρώ, άρα σε όλη την Ευρώπη, Κάπως έτσι το κατάλαβα,(μπορεί και να κάνω λάθος) μας βοηθούν για να μην καταρρεύσουν και οι δικές τους οικονομίες.... Δηλαδή κανένας δε μας κάνει χάρη και γιατί άλλωστε? Κανένας Ευρωπαίος δεν είναι υποχρεωμένος να μας δανείσει και ας έχουμε αγοράσει τα στραβά υποβρύχια τους, τα παλιά αεροπλάνα τους και ένα σωρό άλλα. Από μέσα έρχεται η βρώμα. Με τις μίζες, τις κομπίνες όλα αυτά που συσσωρεύτηκαν και μας έφτασαν στο χάλι που είμαστε όχι σήμερα, σήμερα το ακούσαμε δυνατά, η βρώμα μαζεύτηκε εδώ και χρόνια και δεν έχει χρώμα. Σήμερα βρεθήκαμε στο γκρεμό, όχι στο χείλος του γκρεμού, έχουμε πέσει! Για αυτό νοιώθω θυμό και φόβο. Τα ξέραμε τόσα χρόνια, μόνο που δεν πιστεύαμε ότι θα φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Ετσι το ΔΝΤ έγινε : Δε Νοιώθω Τίποτα. Είναι το μούδιασμα πριν έρθουν τα νέα μέτρα. Πριν σιγουρευτούμε πως πιο χαμηλά δεν έχει να πέσουμε.... Αχ βρε serenata και εσύ δεν πρόσεχες καθόλου........ Αλλο ξεκίνησα να γράφω, αναλυτής έγινα κι εγώ! Αυτά που κορόιδευα κάνω..... Καληνύχτα λοιπόν....

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Γεια σας και πάλι, είμαι εγώ η serenata, η κατά κόσμον Σοφία...

Serenata, είναι από το παλιό τραγούδι της Αρλέτας που έλεγε για μια γάτα και επειδή εγώ λατρεύω τις γάτες θεωρώ ότι το serenata παραπέμπει στην αγάπη μου για τις γάτες....

Θα μου πείτε εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ με τις γάτες.

Ε! Τι να κάνουμε έχω και εγώ τα κουσούρια μου.

Προτιμάτε να σας κάνω οικονομική ανάλυση, όπως άλλωστε το μισό του Ελληνικού πληθυσμού(ειδικά στα καφενεία οι θαμώνες βρήκαν θέμα για πολύ καιρό)!

Όπως άλλωστε και στα 'παράθυρα' των καναλιών.

Παλιά λέγανε ότι στην Ελλάδα αν πετάξεις πέτρα θα πετύχεις ή πρόεδρο ή σκύλο, τώρα μπορεί να πετύχεις 'οικονομικό αναλυτή'.

Ολοι, ανεξαρτήτως κόμματος 'ξέρουν' τι πρέπει να γίνει όσον αφορά την οικονομική κατάσταση του τόπου, αν ότι έγινε είναι καλώς καμωμένο αν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι, αν ότι έγινε έγινε και όλα θα πάνε καλά ή άσχημα....

Ανοίγεις ραδιόφωνο για να ακούσεις ειδήσεις και ανάλογα με το σταθμό που διάλεξες μαθαίνεις ότι πάμε καλά ή πως πρέπει να φύγουμε το συντομότερο από τη χώρα!

Η αλήθεια είναι πως η μετανάστευση, για οικονομικούς λόγους, θα έπρεπε να έχει αρχίσει προ πολλού.

Αλλά βλέπω πως έχω γίνει και εγώ πολιτικός αναλυτής...ή κάποιος που παρατηρεί τους πολιτικούς αναλυτές.

Μήπως πρέπει να πάω να φτιάξω μπαρμπούνια μαρινάτα, όπως λέει το τραγούδι για τη serenata?

Και να πάψω να ασχολούμαι με την οικονομία της δύστυχης μας χώρας μιας που είμαι και άσχετη με τα οικονομικά?

Θα μου πει κανείς, είδαμε και αυτούς που περνιούνται για σχετικοί πως τα κάνανε.....

Αλλά δε θα πέσω στο επίπεδό τους γιατί έχω και μια παιδεία και μια ανατροφή που δεν το επιτρέπει!

Ω! ναι δεν κομπάζω, αλλά είμαι γυναίκα μορφωμένη, καλλιεργημένη, ταξιδεμένη, με καλή ανατροφή!

Και αφού έχω δικό μου blog μπορώ να γράφω ότι θέλω :)!!

Νομίζω καλύτερα να πάω να βρω τη serenata.

Αρκετά με τα οικονομικά για τώρα!

Θα προσπαθήσω να καταλάβω αν έχουμε χρεοκοπήσει ΠΟΛΥ.........

serenata

Με λένε Σοφία και αποφάσισα να δοκιμάσω να γίνω blogger!

Κάπως ακούγεται αυτό...σαν τους αλκοολικούς που σηκώνονται στην ομάδα και δηλώνουν 'είμαι ο Χ και είμαι αλκοολικός!'.....

Κάπως έτσι αποφάσισα κι εγώ να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.

Αυτό που μπορώ με σιγουριά να σας δηλώσω είναι πως θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας.

Ελπίζω να διαβάσουν μερικοί άνθρωποι τις σκέψεις μου και όσοι θέλουν μπορούν να γράφουν και κάποιο σχόλιο.

Να έχουμε ένα είδος επικοινωνίας.

Για να είμαι, λοιπόν ειλικρινής πρέπει να σας πω ότι πήρα την απόφαση να ξεκινήσω αυτό το blog μόνη, χωρίς να ξέρω και πολλά, αλλά με πολύ διάθεση.

Το πρώτο κείμενο που έγραψα χθες για αρχή χάθηκε !!!

Πως και γιατί δεν έχω καταλάβει.

Εχω κουραστεί από τις ειδήσεις, το ΔΝΤ και τη σκέψη ότι η χώρα μας διασύρεται και αν δεν έχουμε πτωχεύσει, θα γίνει και αυτό γρήγορα.

Βαρέθηκα να ακούω για απεργίες που κατά την ταπεινή μου γνώμη δε βοηθάνε και πολύ.

Είπα λοιπόν να κάνω κάτι διαφορετικό απ' ότι έκανα μέχρι τώρα, να γράφω σ' ένα blog.

Η αλήθεια είναι πως από μικρή έγραφα...γέμισαν τα συρτάρια στο γραφείο μου.

Σκέφτηκα λοιπόν να κουράσω και τα δικά σας μάτια με τα γραπτά μου!

Μπορεί αυτή η ανάγκη να έχει να κάνει με τις υπαρξιακές μου ανησυχίες!

Γιατί ερχόμαστε σ' αυτό τον κόσμο?.........

Αφού το μόνο σίγουρο είναι πως θα ξαναφύγουμε......

Δεν πρέπει να αφήσουμε κάτι πίσω μας?

Να γιατί μερικοί άνθρωποι δεν πεθαίνουν δεν χάνονται ποτέ όσα χρόνια και αν περάσουν απ' το βιολογικό θάνατό τους.

Αυτό σκεφτόμουν πέρυσι όταν τελείωσα ένα ακόμα υπέροχο βιβλίο του Α. Καμύ.

Δε λέω ότι θα γίνω ίδια, θα ήταν ιεροσυλία και χαζομάρα μαζί!

Μπορώ όμως να δοκιμάσω να γράψω κάτι που να μην είναι σαχλό και να αρέσει και σε κάποιους που θα μπουν στο κόπο να το διαβάσουν!

Ετσι πολύ απλά, λέω να ξεκινήσω!

Με λένε Σοφία και σας χαιρετώ!