Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Ποιους εξυπηρετεί ο πόλεμος; Γάλλοι πανεπιστημιακοί απαντούν

* Το ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ, δημοσιεύει σε μετάφραση του Πάνου Αγγελόπουλου, ένα κείμενο υπογραφών που δημοσιεύτηκε στις 25 Νοέμβρη στη LIBERATION. Οι υπογράφοντες/ουσες είναι γνωστοί πανεπιστημιακοί και διανοούμενοι, ενεργοί/ες στην αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα, και τοποθετούνται ενάντια στο ενδεχόμενο νέων πολεμικών συρράξεων με αφορμή τις επιθέσεις του ISIS. Όπως καταλήγουν χαρακτηριστικά, αρνούνται ο πόλεμος αυτός να γίνει στο όνομά τους. Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται.
Καμία μονολιθική ερμηνεία, καμία μηχανιστική εξήγηση δεν θα διασαφηνίσει επαρκώς τις επιθέσεις. Πρέπει άραγε να παραμείνουμε σιωπηλοί ; Πολλοί θεωρούν – και τους καταλαβαίνουμε – ότι μπροστά στη φρίκη του συμβάντος, η μόνη αξιοπρεπής στάση είναι η περισυλλογή. Κι όμως, δεν μπορούμε να σωπάσουμε όταν άλλοι μιλούν και πράττουν για εμάς, στο όνομά μας, όταν μας παρασύρουν σε έναν δικό τους πόλεμο. Πρέπει να τους αφήσουμε να το κάνουν, στο όνομα της εθνικής ενότητας και καθ’υπαγόρευση της κυβέρνησης ;
 Γιατί, στο εξής, θα είμαστε σε πόλεμο. Μέχρι τώρα άραγε δεν ήμασταν ; Και γιατί σε πόλεμο ; Στο όνομα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στο όνομα του πολιτισμού ; Στην πραγματικότητα, το σπιράλ στο οποίο μας παρασύρει ένα κράτος σε ρόλο πυρομανούς πυβοσβέστη οδηγεί στο θάνατο. Η Γαλλία είναι διαρκώς σε πόλεμο. Μόλις βγαίνει από έναν πόλεμο στο Αφγανιστάν, με βαρύ τίμημα σε ζωές αμάχων. Εκεί, τα δικαιώματα των γυναικών εξακολουθούν να καταπατούνται, ενώ οι ταλιμπάν ανακτούν έδαφος μέρα με τη μέρα. Η Γαλλία βγαίνει από έναν πόλεμο στη Λιβύη, ο οποίος αφήνει τη χώρα ερειπωμένη και κατεστραμμένη, με πολλές χιλιάδες νεκρούς και όπλα να πωλούνται στην ελεύθερη αγορά για να ανεφοδιάσουν κάθε ιερό πόλεμο. Η Γαλλία βγαίνει από μια στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι. Εκεί, οι τζιχαντιστές που συνδέονται με την Αλ Κάιντα εξακολουθούν να προελεύνουν και να διαξάγουν σφαγές. Στο Μπαμακό, η Γαλλία προστατεύει ένα καθεστώς διεφθαρμένο ως το μεδούλι, όπως άλλωστε και στο Νίγηρα και στην Γκαμπόν. Μήπως οι πετρελαιαγωγοί της Μέσης Ανατολής, το ουράνιο που εκμεταλλεύεται η Areva υπό απάνθρωπες συνθήκες, τα συμφέροντα της Total και της Bolloré έχουν κάποια σχέση με αυτές τις ιδιαίτερα επιλεκτικές στρατιωτικές επεμβάσεις που δεν αφήνουν πίσω τους παρά μόνο καταστροφή ; Στη Λιβύη, στην Κεντρικοαφρικανική Δημοκρατία, στο Μάλι, η Γαλλία δεν εκπόνησε το παραμικρό σχέδιο για να βοηθήσει τους πληθυσμούς να βγουν από το χάος. Δεν αρκεί λοιπόν να δίνει μαθήματα μιας υποτιθέμενης (δυτικής) ηθικής. Ποια προσδοκία για το μέλλον μπορούν να τρέφουν πληθυσμοί καταδικασμένοι να φυτοζωούν σε στρατόπεδα ή να επιβιώνουν ανάμεσα σε ερείπια;
Η Γαλλία ισχυρίζεται ότι θα καταστρέψει το Daesh (ISIS); Βομβαρδίζοντας, πολλαπλασιάζει τους τζιχαντιστές. Οι γαλλικές Rafale σκοτώνουν άμαχους πολίτες εξίσου αθώους με αυτούς του Bataclan. Όπως στο Ιράκ, κάποιοι από αυτούς τους πολίτες θα καταλήξουν να συνταχθούν με τους τζιχαντιστές : τούτοι οι βομβαρδισμοί είναι ωρολογιακές βόμβες.
Το Daesh είναι ένας από τους χειρότερους εχθρούς μας: σφαγιάζει, αποκεφαλίζει, βιάζει, καταπιέζει τις γυναίκες και στρατολογεί τα παιδιά, καταστρέφει μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Την ίδια στιγμή, η Γαλλία πουλάει στο σαουδαραβικό καθεστώς, παρότι αυτό είναι γνωστό ότι χρηματοδοτεί τα δίκτυα των τζιχαντιστών, μαχητικά ελικόπτερα, περιπολικά σκάφη, εγκαταστάσεις πυρηνικών σταθμών . η Σαουδική Αραβία μόλις παρήγγειλε στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Eξόφλησε την αγορά δυο πλοίων Mistral που πουλήθηκαν στην Αίγυπτο του στρατηγού Αλ-Σίσι, ο οποίος καταστέλει τους δημοκράτες της Αραβικής άνοιξης. Στην Σαουδική Αραβία δεν αποκεφαλίζουν; Δεν κόβουν χέρια; Οι γυναίκες δεν ζουν υπό καθεστώς ημι-σκλαβιάς; Επεμβαίνοντας στην Υεμένη, στο πλευρό του καθεστώτος, η σαουδαραβική αεροπορία βομβάρδισε πληθυσμούς αμάχων, καταστρέφοντας μεταξύ άλλων αρχιτεκτονικούς θυσαυρούς. Μήπως θα βομβαρδίσουμε την Σαουδική Αραβία; Ή μήπως η αγανάκτηση κυμαίνεται ανάλογα με τις τρέχουσες οικονομικές συμφωνίες;
Ο πόλεμος εναντίον των τζιχαντιστών, λένε με πολεμοχαρή ευφράδεια, μαίνεται επίσης στη Γαλλία. Πώς όμως θα αποφευχθεί η ένταξη σε τέτοια δίκτυα νέων οι οποίοι προέρχονται από λαϊκά κοινωνικά περιβάλλοντα, αν δεν πάψουν παντού οι διακρίσεις που αυτοί υφίστανται, στο σχολείο, στην πρόσβαση στην εργασία και στην κατοικία, ή ακόμα ως προς τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις; Οδηγώντας τους στη φυλακή; Στιγματίζοντάς τους ακόμα περισσότερο; Απαλείφοντας οποιονδήποτε ορίζοντα διαφοροποίησης των συνθηκών διαβίωσής τους; Λοιδορώντας την αξιοπρέπεια που αξιώνουν; Είμαστε εδώ: ο μόνος τρόπος να καταπολεμήσουμε με συγκεκριμένο τρόπο, εδώ, τους εχθρούς μας, στη χώρα που έχει γίνει ο δεύτερος προμηθευτής όπλων στον κόσμο, είναι να αρνηθούμε ένα σύστημα που, στο όνομα του άμεσου κέρδους παράγει παντού ολοένα και μεγαλύτερη αδικία. Γιατί η βία ενός κόσμου που υποσχόταν πριν από δεκατέσσερα χρόνια ο υιός Μπους, ενός κόσμου ειρήνης, συμφιλίωσης, ομαλότητας, δεν γεννήθηκε από το μυαλό του Μπιν Λάντεν η του Daesh. Η ιδέα αυτή αναφύεται και εξαπλώνεται πάνω στη μιζέρια και τις ανισότητες που, σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΟΗΕ, ενισχύονται χρόνο με το χρόνο, τόσο ανάμεσα στις χώρες Βορρά και Νότου όσο και στο εσωτερικό των λεγόμενων πλούσιων χωρών. Ο πλούτος των μεν έχει ως αντιστάθμισμα την εκμετάλλευση και την καταπίεση των δε. Και αυτή η βία δεν θα υποχωρήσει αν δεν την αντιμετωπίσουμε στη ρίζα της. Δεν υπάρχουν μαγικές, εύκολες και σύντομες λύσεις: οι βόμβες δεν είναι σίγουρα τέτοιες.
Όταν άρχισαν οι πόλεμοι του Αφγανιστάν και του Ιράκ, απαντήσαμε με δυναμικές κινητοποιήσεις. Δηλώναμε ότι οι επεμβάσεις θα έσπερναν το χάος και το θάνατο. Ο πόλεμος του Φρανσουά Ολάντ θα έχει τις ίδιες συνέπειες. Είναι επείγουσα και επιτακτική ανάγκη να ενωθούμε ξανά ενάντια στους γαλλικούς βομβαρδισμούς που επιτείνουν τις απειλές, καθώς και ενάντια στις ελευθεροκτόνες εκτροπές που δεν εισφέρουν καμία λύση, αλλά παρακάμπτουν και αρνούνται τις αιτίες των καταστροφών. Αυτός ο πόλεμος δεν θα γίνει στο όνομά μας.
Ludivine Bantigny ιστορικός, Emmanuel Barot φιλόσοφος, Jacques Bidet φιλόσοφος, Déborah Cohenιστορικός, François Cusset ιστορικός των ιδεών, Laurence De Cock ιστορικός, Christine Delphyκοινωνιολόγος, Cédric Durand οικονομολόγος, Fanny Gallot ιστορικός, Eric HazanSabina Issehnaneοικονομολόγος, Razmig Keucheyan κοινωνιολόγος, Marius Loris ιστορικός, ποιητής, Marwan Mohammedκοινωνιολόγος, Olivier Neveux ιστορικός τέχνης, Willy Pelletier κοινωνιολόγος, Irène Pereira κοινωνιολόγος,Julien Théry-Astruc ιστορικός, Rémy Toulouse εκδότης, Enzo Traverso ιστορικός.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Αναμονή


Αναμονή.
Αναμονή για αποτελέσματα εξετάσεων.
Εξετάσεις που έχουν να κάνουν με τη ζωή σου.
Οταν μάθεις την ετυμηγορία μπορεί να αλλάξουν πολλά.
Το χειρότερο κομμάτι είναι όσο περιμένεις.
Φτιάχνεις σενάρια με το νου...
Καλά και άσχημα....
Πόσο άσχημα μπορεί να γίνουν τα πράγματα;..
Πόσο χειρότερα;..
Οταν κάνεις μια εξέταση ρουτίνας, μια μαστογραφία για μας τις γυναίκες...
Περιμένεις λίγο μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα.
Μπορείς να διαβάσεις βιβλίο αυτή την ώρα;
Μπορείς να συγκεντρωθείς;
Αυτές οι κρύες αίθουσες αναμονής.
Μέχρι να βγει η νοσοκόμα να φωνάξει το όνομα σου.
Και θα μάθεις τα νέα...
Ισως τα πράγματα να ήταν τραγικά καιρό τώρα...
Ωρα να μάθεις την αλήθεια που απέφευγες...
Μέσα σου την είχες καταλάβει καιρό μα έκλεινες τα μάτια.
Ομως όταν μάθεις τα νέα, θα πρέπει να τα αντιμετωπίσεις.
Προς το παρόν είσαι στην αναμονή...
Μπορείς να φανταστείς το χειρότερο και το καλύτερο.....


Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

ΒΙΒΛΙΑ δανεικά και αγύριστα


Ποτέ δεν θα καταλάβω πόσο αδιάφοροι είναι πολλοί άνθρωποι όταν πρόκειται για βιβλία.
Ισως γιατί εγώ έχω ιδιαίτερη σχέση με το βιβλίο;...
Παλιά δάνειζα από βιβλία, ρούχα, cds, μέχρι και λεφτά.
Με αυτόν τον τρόπο 'εξαφανίστηκαν' το αγαπημένο μου ζευγάρι παπούτσια και αρκετά cds.
Αναγκάστηκα να ζητήσω πίσω βιβλία που είχα δανείσει και λεφτά που έδωσα υποτίθεται για λίγες μέρες.
Ντρέπομαι να ζητάω πίσω πράγματα μου!
Σιχαίνομαι που με φέρνουν σε θέση να τα ζητήσω.
Και κάθε φορά υπόσχομαι στον εαυτό μου πως δεν θα ξαναδανείσω.
Για αρκετά χρόνια τα είχα καταφέρει.
Προτιμούσα να κάνω δώρο ένα βιβλίο αν μου το ζητούσαν.
Αυτό που ποτέ δεν κατάφερα να κατανοήσω είναι το γιατί...
Γιατί ο ίδιος άνθρωπος που θα δανειστεί ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη θα το γυρίσει πίσω στην ώρα του, ενώ όταν το δανείζεται από γνωστό το ξεχνάει.
Οταν παίρνει ένα δάνειο από την τράπεζα αγχώνεται να το επιστρέψει.
Γιατί δεν κάνει το ίδιο όταν δανείζεται από φίλο;
Τον περασμένο Αύγουστο, μόλις είχα διαβάσει το 'Κάθε στιγμή μετράει'.
Επειδή μου άρεσε πολύ το συζήτησα μ' έναν φίλο του πατέρα μου.
Εκείνος θεώρησε πως το αναφέρω για να του το δανείσω και το πήρε.
Μου ξεκαθάρισε πως θα το επέστρεφε το συντομότερο.
Εχουμε Νοέμβριο πια το βιβλίο εξαφανισμένο...το ίδιο και ο κύριος.
Σκέφτηκα να του τηλεφωνήσω και να το ζητήσω αλλά ντρέπομαι τόσο που προτιμώ να το αγοράσω ξανά.
Αλλωστε τι να του πω;
Δεν είναι κανένα παιδί ξέρει πως το έχει δανειστεί.
Εκανα το λάθος να δανείσω βιβλίο θα πληρώσω(κυριολεκτικά)για το λάθος μου.
Τέλος, αυτή ήταν η τελευταία φορά!
Ειδικά το συγκεκριμένο βιβλίο το ήθελα γιατί με βοηθούσε να καταλάβω την ασθένεια της θείας μου.
Φρικτό να χάνεις τη μνήμη σου.
Να μην αναγνωρίζεις αγαπημένα σου πρόσωπα...

Θυμώνω με τον εαυτό μου και με τον άνθρωπο που το έχει.
Για μένα η πράξη αυτή είναι από τις πλέον κατακριτέες.
Οταν δανείζεσαι κάτι το προσέχεις και το επιστρέφεις το συντομότερο δυνατόν!
Πως είναι δυνατόν να δανειστείς βιβλίο ή άλλο αντικείμενο και να το ξεχάσεις;
Δεν υπολογίζουν τον άνθρωπο από τον οποίο δανείζονται.
Αν είχαν τον παραμικρό σεβασμό στο πρόσωπο του δεν θα 'ξεχνούσαν' να γυρίσουν πίσω ό,τι πήραν.
Ισως αυτό με πληγώνει περισσότερο, η έλλειψη σεβασμού.
Περισσότερο κι από το βιβλίο, την θεία ή τα λεφτά που θα μου κοστίσει η αγορά.