Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Θησαυρέ μου....

Θέλω να σου στείλω ένα email..... Θέλω να σε πάρω τηλέφωνο...... Φοβάμαι όμως... Φοβάμαι και ντρέπομαι. Περιμένω την κίνηση που δεν κάνεις..... Ονειρεύομαι την αγκαλιά σου... Θέλω να σου μιλήσω... Να σου πω για τους φόβους μου. Πως θα ζήσουμε; Δεν ξέρω πως θα είναι η ζωή μας.... Ξέρω όμως πως θέλω να τη ζήσω κοντά σου! Θέλω να σε νιώσω δίπλα μου. Να μου πεις να μη φοβάμαι...πως θα το περάσουμε μαζί....... Εσύ δε φοβάσαι; Γιατί μου στέλνεις αυτά τα γλυκά μηνύματα; Δεν ξέρεις πια πόσο σ' αγαπώ; Πόσο ευάλωτη είμαι; Πόσο δύσκολο είναι να σου μιλάω online...... Εμφανίζεσαι εκεί που δεν το περιμένω και μου λες 'καλημέρα θησαυρέ μου'. Τι να κάνω; Τι να απαντήσω; Παίζεις με τα νεύρα μου.... Και είμαι πια τόσο ευάλωτη... Δεν το καταλαβαίνεις; Τι περισσότερο να κάνω; Πως να σου φερθώ; Δεν ξέρω πως να σε αντιμετωπίσω. Δεν ξέρω ποια μοίρα σε έφερε για δεύτερη φορά στο δρόμο μου... Σε περίμενα, σ' αναζητούσα.... Ξαφνικά βρέθηκες μπροστά μου. Πως να σου φερθώ καλέ μου; Τι να κάνω να μη σε τρομάξω; Γιατί παίζεις με την καρδούλα μου; Δε μπορώ να φανταστώ πως δεν ξέρεις.... Πως δεν έχεις καταλάβει.... Τι περισσότερο θέλεις; Τι παραπάνω πρέπει να κάνω για να καταλάβεις; Ησουν ένα όνειρο τότε... Θυμάσαι...το είπες πως θυμάσαι... Υπήρξες ένα όνειρο για μένα... Ενα απραγματοποίητο όνειρο. Χρόνια πέρασαν....αλλά ξαναβρεθήκαμε. Δε θέλω, δε μπορώ να σ' αφήσω να φύγεις δεύτερη φορά. Ακουσε με.... Ακουσε με σε παρακαλώ. Η ζωή είναι πολύ μικρή για ν' αφήνουμε ευκαιρίες να περνούν. Πες μου πως δε με θες και θα πάψω...... Μη μου λες όμως γλυκόλογα το πρωί... Πως να πάψω θησαυρέ μου; Πως να πάψω να σε ζητώ;