Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Θέλω πίσω το καλοκαίρι.....

Μπήκε το φθινόπωρο κανονικά... Δε μ' αρέσει το φθινόπωρο... Από μικρή ήθελα να ταν όλος ο χρόνος ένα ατέλειωτο καλοκαίρι! Ζέστη, λιακάδα, βουτιές στη θάλασσα και ανεμελιά. Θερινά σινεμά..... Καλοκαιρινά ρούχα... Απαλά και χρωματιστά.... Τα καλοκαιρινά φουστανάκια μες τα χρώματα, χαίρεσαι μόνο που τα κοιτάζεις! Οταν μιλάω για τα καλοκαιρινά ρούχα έχω μια τάση να χρησιμοποιώ υποκοριστικά... Φουστίτσες, βερμουδίτσες, μαγιουδάκια, μπλουζάκια, παπουτσάκια..... Δε μπορώ να κάνω το ίδιο με τα χειμωνιάτικα......... Κανείς δε μπορεί να το κάνει. Δε μπορείς να πεις παλτουδάκι..... Ούτε γαλοτσίτσες.... Είναι βαριά ρούχα. Θέλουν και την ανάλογη αντιμετώπιση. Σοβαρή! Ο χειμώνας δεν έχει τα εύκολα γέλια του καλοκαιριού...... Κι ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ο χειρότερος.... Μας δείχνει από τώρα τις προθέσεις του.... Δεν έχει γέλια ο χειμώνας αυτός..... Τον φοβάμαι αυτόν το χειμώνα... Δεν ξέρω αν είναι το άγνωστο που με τρομάζει τόσο... Είναι όλα όσα τον συνοδεύουν που με κάνουν να μη θέλω να τον αντιμετωπίσω! Λες και όλες οι ιστορίες για τον πόλεμο, που έχω ακούσει από τη γιαγιά να πρόκειται να γίνουν η νέα πραγματικότητα. Ενας εφιάλτης δηλαδή! Μου λένε πως υπάρχουν και θετικά σ' αυτή την κατάσταση. Γιατί δεν μπορώ να τα δω; Είναι υπερβολικό να θέλω να μην αλλάξει η ζωή μου; Και μάλιστα προς το χειρότερο; Ζούσα μια απλή ζωή... Μου άρεσε όμως... Και αν γκρίνιαζα δεν ήταν για υλικά αγαθά. Τώρα δε φτάνει που τέλειωσε το καλοκαίρι, δε φτάνει που ζούμε ένα μαύρο φθινόπωρο.... Θα έρθει κι ένας ακόμα χειρότερος χειμώνας..... Δε θέλω να τον αντιμετωπίσω! Αισθάνομαι σα να έγινα μικρό παιδί ξανά.... Πόσο θέλω να κρυφτώ πίσω απ' τη φούστα της μαμάς μου...... Δε μ' αρέσουν καθόλου αυτές οι επώδυνες αλλαγές. Δε μ' αρέσει που αλλάζει η ζωή μου προς το χειρότερο. Και είναι σα να χάνω τη μαμά μου ξανά.... Θέλω να με πάρει αγκαλιά και να μου πει πως όλα θα πάνε καλά.... Ας έρθει πίσω τουλάχιστον το καλοκαίρι......

Γουλί θα μας κουρέψουν!!