Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Πολιτικές Συζητήσεις...

Ηθελα να γράψω για ένα άρθρο που διάβασα στην Κυριακάτικη εφημερίδα, το είχα κόψει με ψαλίδι μάλιστα για να μην πω ανακρίβειες. Απ' ότι φαίνεται όμως όσα ζούμε και όσα διαβάζουμε έχουν πολλές αναγνώσεις. Καθένας το βλέπει από τη δική του πολιτική σκοπιά και δημιουργούνται διαφωνίες. Δε θέλω να λογομαχήσω για την πολιτική της χώρας μας με κανέναν. Για κάποιο λόγο όταν αναφέρεσαι στα διεθνή ζητήματα είσαι κάπως πιο ασφαλής. Δεν κινδυνεύεις τόσο να δυσαρεστήσεις κάποιον. Νομίζω είναι γελοίο να τσακώνονται γνωστοί, ακόμα χειρότερα φίλοι για τα πολιτικά. Αν δει γύρω του βέβαια κάποιος η ρίζα των περισσοτέρων προβλημάτων είναι οικονομική ή πολιτική. Πως θα καταφέρεις να μανουβράρεις έτσι την κουβέντα ώστε να μην τα αγγίξεις; θεωρώ πως το ζήτημα είναι πόσο απόλυτος είναι κάποιος για τις απόψεις του. Αυτό δε θα έχει να κάνει μόνο με τα πολιτικά αλλά και με όλες τις εκφάνσεις της ζωής ενός ανθρώπου. Αυτό όμως είναι θέμα χαρακτήρα. Πως γίνεται και πολλοί άνθρωποι φανατίζονται τόσο πολύ με τα πολιτικά; Μοιάζουν με οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων. Οπως οι φανατικοί κάποιων θρησκευτικών αιρέσεων. Νομίζω πως μοιάζουν πολύ αυτά μεταξύ τους. Θα ήθελα τόσο πολύ να μπορούσα να κάνω μια ήρεμη κουβέντα για την πολιτική στη χώρα μας. Γιατί πρέπει να βωμολοχούμε όταν ο άλλος βλέπει κάτι καλό σε κάποιο κόμμα που δεν είναι το κόμμα που ψηφίζουμε; Γιατί τέτοια προσκόλληση σε ένα κόμμα; Το γεγονός ότι ο βουλευτής στο τάδε κόμμα βοήθησε να βρει κάποιος δουλειά, κατά τη γνώμη μου δε σημαίνει πως πρέπει να του κάνουμε τεμενάδες όσο ζούμε! Μπορεί κάποια παράταξη να μας εκφράζει. Καλό είναι όμως να βλέπουμε τα στραβά και τα καλά σε όλα τα κόμματα. Οι παρωπίδες είναι για τα άλογα, όχι για τους ανθρώπους. Δεν προσπάθησα ποτέ να κάνω πολιτική κουβέντα με κανένα ξένο γνωστό μου. Οι εμπειρίες μου είναι από την Ελλάδα. Δεν ξέρω, το να δουλεύεις σαν σύμβουλος σε ένα κόμμα, σημαίνει πως πιστεύεις πως είναι και το σωστό; Και αν στην πορεία το κόμμα αυτό κάνει κάτι στραβό, λάθος, θα το υποστηρίξεις; Καταλαβαίνω πως δε δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει. Αλλά ούτε σε φιλικές κουβεντούλες; Θα μου πείτε δεν υπάρχουν φιλικές κουβεντούλες όταν πρόκειται για τη δουλειά σου. Ειδικά αυτές τις εποχές που ζούμε. Σε ποιον να έχεις εμπιστοσύνη; Δύσκολοι καιροί, κάνουν και τους ανθρώπους δύσκολους. Είναι θέμα οικονομικής κατάστασης ή χαρακτήρα; Γιατί η άποψή μου είναι πως ο άνθρωπος που φανατίζεται πολιτικά θα είναι φανατισμένος σε όλα τα θέματα. Είναι ο χαρακτήρας του τέτοιος. Η μήπως η εποχή μας έχει κάνει έτσι; Μήπως φταίει η οικονομική κρίση; Μήπως ήμασταν έτσι από πριν; Τότε είναι θέμα χαρακτήρα. Αν γίναμε όμως λόγω καταστάσεων το πράγμα αλλάζει. Θέλω να πιστεύω πως είναι και τα δυο. Αν ένας άνθρωπος φανατίζεται εύκολα λογικό είναι με την κρίση να γίνει γίνει χειρότερος. Αν φανατιζόταν πολύ από πριν τώρα δε θα μπορεί να του μιλήσει κανείς, πόσο μάλλον να κάνει συζήτηση. Η κρίση χειροτέρεψε κακούς χαρακτήρες, δεν τους έκανε κακούς από μόνη της. Πρέπει να βρεις κάτι σαθρό για να το χειροτερέψεις.

Οι αγανακτισμένοι πολίτες χθες στο Σύνταγμα