Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Ενα ακόμα ψέμα....

Σταμάτησες να γράφεις.... Ξαφνικά...όπως είχες αρχίσει. Τόσα λόγια... Δεν είχα σκοπό να σε πιστέψω μα σε πίστεψα.... Αυτό το λίγο... Χάρηκα που σε γνώρισα... Ετσι online.... Γιατί μου είπες ψέματα; Δεν υπήρχε λόγος. Επλασες ένα παραμύθι που το πιστέψαμε κι οι δυο. Πόσο το είχες ανάγκη; Πόσο το είχα και γω; Πόσο είχαμε ανάγκη να επικοινωνήσουμε με κάποιον; Ηθελες να με 'προστατέψεις' από τους λάθος άντρες. Μου έγραψες για τους άλλους, εκείνους που είναι σαν εσένα.... Εκείνους που κάνουν τα πάντα για μια γυναίκα. Μου άρεσε πολύ αυτό.... Ενας άντρας που θα φέρει τα πάνω κάτω για μένα... Περίμενα να μου γράψεις κάθε μέρα.... Και έγραφες, όλο και πιο γλυκά, τρυφερά..... Μέχρι που άρχισαν τα προβλήματα με το internet..... Και μετά σταμάτησες. Ετσι ξαφνικά.... Χωρίς κουβέντα.... Ορμηξες στη ζωή μου σα σίφουνας έφερες χαρά...ύστερα χωρίς κουβέντα χάθηκες. Μου είχες πει πως θέλησες να με προφυλάξεις από λάθος επιλογές.... Λάθος άντρες.... Με κάλεσες κοντά σου.... Είπες πως θα κάνεις ό,τι μπορείς για να έρθεις νωρίτερα.... Νωρίτερα..... Πόσο μου άρεσε που σου πρότεινα να βρεθούμε για καφέ και συ μου είπες πως θα μου μαγειρέψεις... Πόσο γλυκό....... Λες και σε γνώριζα χρόνια....... Λες και ήσουν ο αγαπημένος μου και περίμενα πότε θα γυρίσεις.... Χριστούγεννα μαζί...... Θα περνούσαμε σίγουρα τα Χριστούγεννα μαζί..... Πόσο απλά...... Να 'ξερες πόσο είχα χαρεί.... Υστερα το παραμύθι κόπηκε...σταμάτησε απότομα. Οπως είχε αρχίσει. Ξαφνικά ήρθες, ξαφνικά χάθηκες.... Οχι πως ήσουν υποχρεωμένος να δώσεις εξήγηση... Οχι....... Αλλά να... Σε πίστεψα... Πίστεψα το παραμύθι σου.... Τι κρίμα... Ενα ψέμα ήσουν και συ......