Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Μήπως;........

Τα μαλλιά μου έχουν πάρει ένα ηλίθιο σχήμα από τον ύπνο. Η μύτη μου τρέχει σα χαλασμένη βρύση. Το σπίτι έχει γεμίσει χαρτομάντιλα, αντιπυρετικά και σπρέι για τη μύτη. Βήχω σαν παλιόγερος... Τα μάτια μου είναι πρησμένα κι έχουν μαύρους κύκλους.... Δεν τα λέω όλ' αυτά για να με λυπηθείτε! Χθες ένιωσα όμορφα μόνο απ' τα περαστικά σας!! Καινούργιοι και παλιοί bloggers μπήκατε στον κόπο να μου γράψετε περαστικά και όχι μόνο! Σας ευχαριστώ πολύ:) Συγκινήθηκα όπως το περασμένο Σάββατο που μαζευτήκαμε όσοι bloggers γνωρίζουμε τον Αποστόλη και του γράψαμε από ένα κειμενάκι.... Ενας ή δυο μόλις έμαθαν την ιστορία θέλησαν να γράψουν χωρίς να τον γνωρίζουν! Τελικά είμαστε μια παρέα καλών παιδιών όπως είπε το Σάββατο ο Αποστόλης. Και όπως έγραψε στο κείμενο του ένας από μας(συγχωράτε με δε θυμάμαι ποιος)δεν είμαστε online φίλοι! Είμαστε αληθινοί φίλοι που νοιαζόμαστε! Είναι τιμή μου να μπορώ να ανήκω σ' αυτή την παρέα! Προχθές πριν κλείσω για να κοιμηθώ(ξανά)είδα κάτι που είχε ανεβάσει η γιαγιά Αντιγόνη, 'κάνει πολύ κρύο σήμερα αλλά ας μη χαθούν ψυχές...'..... Το είχε πάρει απ' τον άσωτο.... Το πήρα και το ανέβασα κι εγώ γιατί όπως λέει ο άσωτος γιος, το blogging δεν είναι μόνο αγάπες, χαχα και μμμμμ........ Μακάρι να μπορούσαμε να ενημερώνουμε για οτιδήποτε καλό. Το αν βοηθά ο καθένας μας είναι δικό του θέμα και δεν υπάρχει λόγος να καυχιέται γι αυτό. Αλλά για αλλού ξεκίνησα και αλλού πήγα..... Anyway, που λένε και στο χωριό μου. Ξεκίνησα λέγοντας πως έχω τα χάλια μου και το σπίτι μυρίζει αντισηπτικά και κοτόσουπα... Οταν δε νιώθεις καλά διάφορα περνάνε απ' το μυαλό σου. Εγώ σκεφτόμουν πως δε μου αρέσει να με βλέπουν έτσι. Ποτέ δεν αμέλησα τον εαυτό μου και ειδικά μπροστά στους άντρες ήμουν πάντα περιποιημένη. Ενας μόνο νομίζω μ' έχει δει άρρωστη.... Δε θέλω να μείνω μόνη μου...έτσι νομίζω δηλαδή... Θέλω να ερωτευτώ ξανά και να ζήσω όμορφες στιγμές όπως κάποτε..... Κάτι βράδια όμως όπως απόψε, που νιώθω κομμάτια και δεν τολμώ να κοιταχτώ στον καθρέφτη..... Τότε θυμάμαι τη συμβουλή ενός ψυχαναλυτή όταν με είδε διαλυμένη μετά από μια μεγάλη σχέση πάθους..... Μου είχε πει πως συνήθως μετά από τέτοιες σχέσεις οι άνθρωποι ψάχνουν για μια ήρεμη σχέση. Κάποιον να τους αγαπά περισσότερο απ' όσο τον αγαπούν. Δεν τον άκουσα. Αυτά τα χλιαρά δεν είναι για μένα...... Κι ερωτεύτηκα ξανά πολύ, έδωσα την ψυχή μου ξανά και πόνεσα...ξανά. Αν ήμουν ερωτευμένη τώρα δε θα ήθελα να με δει ο άλλος έτσι...... Η καρδιά όμως παίζει περίεργα παιχνίδια.... Εχω ένα παιδικό φίλο που είναι ερωτευμένος μαζί μου από παιδί.... Είναι ο καλύτερος μου φίλος. Ξέρουμε τα πάντα ο ένας για τον άλλον.... Αν ερχόταν κάποιος να μου κάνει παρέα απόψε, θα ήταν αυτός. Δεν τον ντρέπομαι, μ' έχει δει στα καλύτερα και στα χειρότερα, τόσα χρόνια φίλοι.... Πριν λίγους μήνες μου ζήτησε να ξεκινήσουμε κάτι μαζί.... Το σκέφτομαι σοβαρά... Ο καιρός περνάει, δεν υπάρχει και τίποτε άλλο στον ορίζοντα.... Θα μπορούσε η φιλική αγάπη να γίνει κάτι περισσότερο; Μήπως είναι μια καταδικασμένη προσπάθεια; Δε θέλω ν' αλλάξω γνώμη στα μισά και να τον πληγώσω...... Κι αν γνωρίσω κάποιον άλλον στην πορεία; Κι αν ερωτευτώ κάποιον άλλον; Γιατί το φοβάμαι τόσο όμως; Είναι το καλύτερο παιδί που ξέρω. Μ' αγαπάει και μου κάνει όλα τα χατίρια! Εχω ακούσει πολλές ιστορίες για γάμους που έγιναν από συνοικέσια και εξελίχθηκαν σε μεγάλες αγάπες.... Αφού γνωριζόμαστε, εκτιμά ο ένας τον άλλον, είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας.... Υπάρχει οικειότητα, σεβασμός.... Γιατί πρέπει να υπάρχει πάθος;........