Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Ενας Τούρκος στην Αθήνα...

Δεν ξέρω αν μπορώ να εμπιστευτώ τους Τούρκους. Μπορεί να είναι κατάλοιπο από τα παιδικά μου χρόνια. Να είναι όλα όσα έχω ακούσει από τους μεγαλύτερους σε όλη μου τη ζωή. Ακόμα και σήμερα το πρωί την ώρα που έπινα καφεδάκι με την ηλικιωμένη θεία μου και τη συνομήλικη φίλη της, οι δυο γυναίκες είχαν την ίδια αντίδραση όταν άκουσαν για την επίσκεψη Ερντογάν. Και σας πληροφορώ πως μόνο καλή δεν ήταν! Πριν από αρκετά χρόνια είχα μια(και μοναδική)συνεργασία με Τούρκο που έληξε αρκετά άσχημα. Μπορεί να πέτυχα τον κακό Τούρκο και ένα σωρό άλλοι να είναι μια χαρά. Σε μια συζήτηση, όμως με τον παιδικό μου φίλο που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, άκουσα τα χειρότερα για το λαό αυτό. Η επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού, των 20 υπουργών του και των 100 επιχειρηματιών, ίσως βοηθήσουν κάπως τη χώρα μας στο θέμα του Τουρισμού, κάτι που το χρειαζόμαστε άμεσα. Δε νομίζω όμως ότι θα γίνει κάτι περισσότερο! Δε μπορώ να φανταστώ πως όλο αυτό το τσούρμο 'γειτόνων' ήρθε για βοήθεια και όχι για να βοηθηθεί και αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι το ΔΝΤ έχει μόλις λίγους μήνες που έφυγε από την Τουρκία, άρα χρειάζονται και αυτοί βοήθεια για την ανάπτυξη στη χώρα τους. Επίσης το ισλαμικό κράτος, δεν έχει πάψει να αποτελεί πρόβλημα για τον Ερτνογάν. Δεν είναι κακό που ήρθαν, αλλά ας μην περιμένουμε και πολλά. Ισως μας βοηθήσουν λίγο γιατί όπως λέει ο λαός το ένα χέρι νίβει το άλλο........ Είναι και ένα είδος διαφήμισης προς τα έξω. Μέχρι εκεί όμως! Παρεμπιπτόντως πρόσεξε κανένας την αμφίεση της κυρίας Ερτνογάν καθώς κατέβαινε από το αεροπλάνο? Με άφησε με μια απορία στα μάτια. Η οποία απ' ότι άκουσα πήγε για ψώνια πρώτα στο Κολονάκι και μετά στα Βόρεια προάστια. Η μαντίλα και το ισλάμ με Γκούτσι και Βερσάτσε???