Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Στο πνεύμα των γιορτών

Χθες κατέβασα και τα τελευταία χειμωνιάτικα και ανέβασα τα καλοκαιρινά.
Βρήκα που ακριβώς είναι το κοινωνικό παντοπωλείο του δήμου μου....
Τι σχέση έχουν αυτά τα δυο;
Απ' το καλοκαίρι σκεφτόμουν πόσα ρούχα έχω που δε φοράω.
Ειδικά χειμωνιάτικα.
Ντρέπομαι που το λέω......
Τα συρτάρια μου να μη χωράνε τα ρούχα και τα κασκόλ....
Κι εγώ να φοράω συνέχεια συγκεκριμένα κομμάτια.
Καταναλωτισμός;
Δε νομίζω πως συμβαίνει μόνο σε μένα.
Κάπου διάβασα μια Κινέζικη παροιμία που λέει να κάνουμε χώρο στα πράγματα μας(και στη ζωή μας φαντάζομαι)για να μπει το καινούριο.
Ολοι γνωρίζουμε πως ο Κινεζικός πολιτισμός είναι απ' τους αρχαιότερους του πλανήτη.
Κάτι θα ξέρουν...
Σκεφτόμουν λοιπόν, πως οι καιροί που ζούμε δεν επιτρέπουν πολυτέλειες.
Για παράδειγμα κρατούσα ακόμα κάποια ρούχα της μαμάς μου για συναισθηματικούς λόγους.
Είχα δικά μου πουλόβερ που δε φορούσα αλλά κάτι μου θύμιζαν και τα κρατούσα.
Ολ' αυτά ήρθε κάποια στιγμή που μ' έκαναν να νοιώθω ένοχη.
Ενα πράγμα σαν ψυχικό μπούκωμα!
Οταν γύρω μου υπάρχει τόση δυστυχία, αυτά είναι περιττά!
Στη σκέψη και μόνο πως κρατάω πράγματα για να τα κοιτάζω όταν συνάνθρωποι μου κρυώνουν...
Μ' έκαναν να νιώθω φριχτά για τον εαυτό μου.
Εκανα και την άλλη σκέψη....
Αν ήμουν εγώ στη θέση των αστέγων;......
Δε θα ήθελα να υπάρχουν άνθρωποι σαν εμένα.
Οπως ήμουν μέχρι χθες!
Μάζεψα ζεστά νυχτικά της μαμάς που κρατούσα, πουλόβερ της γιαγιάς(αφόρετο!)και τόσα δικά μου....
Κασκόλ ζεστά, μέχρι κι ένα παλτό έχω που ζήτημα είναι αν το φόρεσα δυο τρεις φορές.
Πήρα άλλο αμέσως μετά κι αυτό έμεινε.
Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να σκέφτεσαι πως κάτι που δε φοράς εσύ ζεσταίνει κάποιον άλλον!
Τα μάζεψα, τα καθάρισα, τα σιδέρωσα(όσα χρειάζονταν)τα δίπλωσα και τα έβαλα σε τσάντες.
Σαν δώρα κάπως.
Τα δίνουμε σε ανθρώπους με αξιοπρέπεια....
Σε ανθρώπους σαν εμάς.
Προσέχουμε σε τι κατάσταση τα δίνουμε.
Φυσικά και όχι φθαρμένα, έτοιμα για πέταμα!
Γιατί το άκουσα κι αυτό.
Είναι ντροπή, άνθρωποι σαν εμάς θα τα φορέσουν.

Μέσα στη βδομάδα θα πεταχτώ να τα δώσω.

Πέρυσι έψαχνα να δουλέψω εθελοντικά αυτές τις μέρες.
Δε βρήκα τίποτα και στενοχωρήθηκα.
Φέτος τουλάχιστον θα ξέρω πως έστω και λιγάκι βοήθησα.
Οταν θα κάθομαι στη ζεστασιά του σπιτιού μου, δε θα αγχώνομαι τόσο για κείνους που κρυώνουν.
Μακάρι να κάνει κάτι όλος ο κόσμος!
Αυτό δεν είναι το πνεύμα των γιορτών;
Να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας.
Μακάρι να το κάνουμε κάθε μέρα.
Οσο μπορεί καθένας.
Ειδικά όμως τις μέρες αυτές.....
Ας δώσουμε το χέρι στον άνθρωπο που έχει ανάγκη!
Αν κρίνω απ' τον εαυτό μου σας το προτείνω.
Θα αισθανθείτε πολύ καλύτερα.
Εντάξει είναι εγωιστικό να το βλέπεις έτσι....
Αλλά βοήθα κάποιον!
Ακόμα κι αν το κάνεις από ενοχές ή από εγωισμό.
Σημασία έχει πως κάποιος θα ζεσταθεί, ανεξάρτητα απ' το κίνητρο σου.


ΥΓ Και μην ξεχνάτε...θα μπορούσατε να είσαστε στη θέση τους.
Μπορεί να βρεθείτε ανά πάσα στιγμή στη θέση τους!