Και
τώρα πιο δύσκολα.
Και
ολομόναχη.
Θυμάμαι
άλλες εποχές...αντίξοες.
Οχι
για μένα όμως.
Τώρα
είμαι εγώ.
Πόση
αντοχή έχουμε όταν δεν μπορούμε να
κάνουμε διαφορετικά...
Που
βρίσκουμε τόση δύναμη;
Που
ήταν όλο αυτό το κουράγιο;
Δεν
πίστευα πως το είχα.
Ξέρω
πως δεν είμαι η μόνη.
Σε
όλους συμβαίνει το ίδιο.
Απλώς
αναρωτιέμαι...
Πως
γινόμαστε τόσο ικανοί ξαφνικά;
Οταν
δεν έχουμε εναλλακτική;...