Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Αναποφάσιστες μέρες...

Είναι κάτι μέρες....

Σαν τη σημερινή...

Αναποφάσιστες....

Συννεφιά και φαίνεται να πηγαίνει για βροχή αλλά δε βρέχει...

Ο άνεμος λυσσομανά....

Τα δέντρα κουνιούνται σαν τα πλοία στο Αιγαίο...

Τα έπιπλα σέρνονται στο διπλανό μπαλκόνι....

Οι τέντες σκίζονται....

Τα παντζούρια κλείνουν βιαστικά....

Μένω ν' ακούω το θόρυβο των δέντρων....

Τις τέντες που χτυπούν.....

Κοιτάζω χαρτιά να πετάνε...ποιος ξέρει τι γράφουν;...

Αυτά τα χαρτιά που δεν ξέρεις από που έφυγαν......

Τι γράφουν....

Που είχαν σκοπό να πάνε...

Με το τρελό ταξίδι των χαρτιών πλάθω ιστορίες....

Ξέρω πως κάποια σκουπιδάκια είναι.

Μ' αρέσει όμως να φαντάζομαι πως είναι ερωτικά γράμματα!

Γράμματα ενός εραστή.....

Ενός πονεμένου άντρα...

Που θέλει απελπισμένα να επικοινωνήσει με την αγαπημένη του.

Να της πει πως λυπάται...

Να ζητήσει συγγνώμη....

Τα πήρε όμως ο άθλιος αυτός αέρας....

Τα πήρε και τα ταξιδεύει...

Θα φτάσουν άραγε σ' εκείνη;

Η θα χαθούν κάπου στην πόλη;

Θα βρεθεί μια σελίδα σε ένα μπαλκόνι, άλλη σε άλλο.....

Θα σχιστούν...

Και κανείς δε θα μάθει ποτέ τη σημασία τους...

Θα τα σκουπίσει αύριο κάποια νοικοκυρά.

Θα πάνε στα σκουπίδια και ο μεγάλος έρωτας θα τελειώσει εκεί.....

Θα τα πάρει το σκουπιδιάρικο μαζί με τη μισοφάγωτη πίτσα και τις φλούδες απ' το καρπούζι...

Δεν αξίζει τέτοιο τέλος σ' έναν έρωτα...

Γι αυτό θα θελα να ήξερα.....

Από που έρχονται....

Αν τα πήρε ο αέρας ή τα πέταξε.......εκείνος....

Απελπισμένος......

Κι εκείνη;

Θα μάθει ποτέ τι σκέφτεται ο άντρας που αγαπά;

Πόσο πονά;

Πόσο διστάζει;

Αναποφάσιστος κι εκείνος.....

Σαν τον καιρό......