Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Εξαλλη!!!

Είμαι θυμωμένη! Εξοργισμένη! Και δεν ξέρω τι να κάνω..... Μάλλον ξέρω αλλά δε μπορώ να γίνω τόσο βίαιη όσο θα ήθελα. Χθες έφυγε από κοντά μας η Λουκία Ρικάκη. Εκλαψα πολύ για τη Λουκία που μας άφησε τόσο νωρίς..... Ετυχε να την έχω γνωρίσει και δε μπορώ να φανταστώ πως έφυγε έτσι... Η Λουκία το πάλεψε πολύ γιατί ήταν μαχητής. Εφυγε τόσο νέα, η αεικίνητη, δοτική, αισιόδοξη Λουκία...... Απέναντι στο γεγονός αυτό ήρθαν σήμερα τα νέα μέτρα. Μέτρα άδικα τραγικά θα τα έλεγα! Οι Τούρκοι βάζουν φωτιές στα δάση μας, ο Εφραίμ μετά από 3 χρόνια στη φυλακή, ο Παπανδρέου στο δικό του σύμπαν, η χώρα ξέφραγο αμπέλι..... Φόροι για τα μικρά αυτοκίνητα, τα μικρά σκάφη....... Φόροι στα εισοδήματα από 5.000 ευρώ(το χρόνο)! Πως να μη θυμώσω; Και ο Βουλγαράκης αθώος, ο Ρουσόπουλος αθώος, ο Ακης αθώος..... Το Βατοπέδι δεν ήταν σκάνδαλο! Η Siemens δεν ήταν σκάνδαλο.... Αφού κανένας δεν πήγε φυλακή;...... Μαζεύουμε τρόφιμα για ανθρώπους που έχουν ανάγκη...και είναι πολλοί! Οι αυτοκτονίες έφτασαν το 40%! Ο κόσμος αυτοκτονεί! Τα παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία...... Ανθρωποι χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους! Χάνουν τα σπίτια τους..... Κάθε μέρα χάνουμε ένα κομμάτι αξιοπρέπειας...... Θέλω να κλάψω για τη Λουκία που έφυγε πρόωρα.... Δε μπορώ όμως. Δε μπορώ γιατί όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά με θυμώνουν. Οχι δεν είμαι θυμωμένη...έξαλλη είμαι! Θέλω να βγω στο μπαλκόνι και να ουρλιάξω! Θέλω να κλάψω για όλο τον κόσμο...και για μένα...... Τόσες κατάρες...... Τι γίνονται τόσες κατάρες; Τόσες κατάρες για τους 300 και κανένας δεν έπαθε τίποτα...... Τους καταριέται όλος ο κόσμος για τους φόρους! Ολοι είναι καλά και πλούσιοι....... Και έφυγε η Λουκία που έδινε χαρά....... Δεν καταλαβαίνω! Είμαι έξαλλη!!!