Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

'Basket'


Δεν υπάρχει τσίπα!!


Η λέξη ντροπή είναι πολύ λίγη για να περιγράψει τα επεισόδια που συνέβησαν στον αγώνα μπάσκετ μεταξύ Ελλάδας-Σερβίας.
Ποιος το ξεκίνησε?
Λίγη σημασία έχει!
Γιατί πήρε τέτοιες διαστάσεις, να δέρνονται όλοι με όλους?.....
Μέχρι τώρα νομίζαμε πως αυτά γίνονται μόνο όταν παίζει Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός.
Προφανώς το γεγονός ότι παίκτες της εθνικής Σερβίας παίζουν σε μια από τις δυο ομάδες 'βοήθησε' στον ξυλοδαρμό.
Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία!
Οι παίκτες είναι επαγγελματίες πράγμα που κάνει το γεγονός ακόμα χειρότερο!
Δε με απασχολεί η εικόνα που δίνουμε προς τα έξω.
Σκέφτομαι πως είναι επιεικώς απαράδεκτο να βλέπουμε τέτοιες εικόνες άγριου ξυλοδαρμού!
Στο Τουρνουά Ακρόπολης, λόγω των 'φιλικών' παιχνιδιών πριν το Μουντομπάσκετ στην Τουρκία, πηγαίνουν και οικογένειες και μικρά παιδάκια.
Στον αγώνα με τις ΗΠΑ είχα σκοπό να βγάλω εισιτήρια να πάω και εγώ.
Τώρα όμως μετά το χθεσινοβραδινό θέαμα άλλαξα γνώμη.
Σκέφτομαι πόσο εύκολο είναι, όταν οι παίκτες χτυπιούνται μεταξύ τους να μεταφερθεί η σύρραξη στις κερκίδες.
Αρχίζει, λοιπόν ο απλός θεατής να φοβάται να πάει να δει έναν διεθνή, φιλικό, αγώνα μπάσκετ!
Φοβόμαστε να πάμε στο ποδοσφαιρικό γήπεδο, τώρα φοβόμαστε να πάμε και στο γήπεδο να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα μπάσκετ και μάλιστα με εθνικές ομάδες!
Πως να πείσουν με αυτή τη συμπεριφορά(οι ίδιοι οι παίκτες)τους φίλους του αθλήματος να αγοράσουν μάλιστα εισιτήρια διαρκείας, λόγω οικονομικής κρίσης, για να ενισχύσουν τις ομάδες που προτιμούν?
Και για να επιστρέψω στο χθεσινό παιχνίδι που κατέληξε σε μποξ, νομίζω πως όταν δυο ομάδες, με επαγγελματίες παίκτες, επαναλαμβάνω, γιατί ο επαγγελματίας παίκτης πληρώνεται για να μπορώ να πηγαίνω εγώ και όποιος άλλος θέλει να τον βλέπει να παίζει μπάσκετ!
Οχι να πλακώνεται στο ξύλο με τους άλλους σαν αλήτης.
Λέω λοιπόν, πως κατά τη γνώμη μου οι ομάδες που προκάλεσαν τέτοια επεισόδια πρέπει να αποκλειστούν από περαιτέρω παιχνίδια, για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να μάθουν να φέρονται!
Δεν έχει σημασία που είμαι Ελληνίδα(και ναι, θα στενοχωρηθώ που δε θα δω την εθνική μου ομάδα) αλλά προτιμώ αυτό από το να ρεζιλεύομαι εξ' αιτίας της σε διεθνή fora.
Και να σκεφτεί κανείς πως είναι τιμή να σε καλούν στην εθνική ομάδα της χώρας σου.
Σημαίνει πως είσαι από τους καλύτερους παίκτες.
Τι να το κάνεις όμως όταν δεν ξέρεις να φερθείς και πλακώνεσαι στο ξύλο σαν μποξέρ.
Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία, οι παίκτες αυτοί δεν είναι ικανοί να μας εκπροσωπήσουν διεθνώς!


Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Βρεγμένη Σανίδα....


Ο πρωθυπουργός μας γύρισε τα νησιά, έκανε τα μπάνια του, τα σπορ του, γύρισε ανανεωμένος και κατάμαυρος, ίδιος ο Σισέ.
Και από μόνο του αυτό δε θα με ενοχλούσε, αλλά η χώρα περνά πολύ δύσκολες μέρες.
Ο περισσότερος κόσμος δεν πήγε φέτος διακοπές............
Δεν πήγε γιατί η κυβέρνηση είχε κάνει περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, είχε βάλει άμεσους και έμμεσους φόρους σχεδόν στα πάντα και ο μέσος Ελληνας είδε σε λίγους μήνες το εισόδημά του να μειώνεται κατά πολύ.
Επρεπε να κόψει από κάπου για να τα βγάλει πέρα.
Και όταν λέμε να τα βγάλει πέρα μιλάμε για την καθημερινότητα!
Ολες οι 'πολυτέλειες' κοπήκανε γιατί δεν υπάρχει 'σάλιο'.
Οι διακοπές λοιπόν ήταν πολυτέλεια, εκτός αν είχε κάποιος σπίτι στο χωριό, ή φίλο που είχε σπίτι στο χωριό.
Οταν λοιπόν πηγαίνεις στο Praktiker και όλοι αγοράζουν είδη για κάμπινγκ.......γιατί είναι ο πιο φτηνός τρόπος να ξεφύγει κάποιος για μια βδομάδα.
Τα ξενοδοχεία είναι απλησίαστα για το μέσο Ελληνα.
Αντε να έχεις κανένα εξοχικό κοντά σε θάλασσα, να κάνεις εκεί τις διακοπές σου.
Και αν το εξοχικό είναι μισή ώρα από το σπίτι στην Αθήνα και δεν είχες ξαναμείνει εκεί ποτέ πάνω από βδομάδα, τώρα φαντάζει η ιδανική λύση!
Να γιατί με ενοχλεί όταν ακούω πως ο πρωθυπουργός πήγε από το ένα νησί στο άλλο και τον βλέπω μαύρο κατάμαυρο τη Δευτέρα που γύρισε.....γιατί πέρασε το Δεκαπενταύγουστο σε νησί.
Γιατί ξέρω παιδάκια που πέρασαν τους καύσωνες στο κέντρο, σε μικρά διαμερίσματα και έκαναν κάνα δυο μπάνια όλα όλα γιατί υπήρχε πρόβλημα και με τη βενζίνη.
Παιδάκια που πέρασαν μαύρο καλοκαίρι γιατί οι γονείς δεν μπορούσαν να τους προσφέρουν ούτε μια βδομάδα διακοπών.
Μαύρο το καλοκαίρι των παιδιών όταν μαύριζε ο πρωθυπουργός της χώρας για να γυρίσει και να μας βάλει και άλλα μέτρα!
Να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ και να φοβόμαστε να αγοράσουμε μια σοκολάτα παραπάνω για το παιδάκι.
Ο πρωθυπουργός όμως να κάνει τις διακοπές του!
Για αυτό με ενόχλησε που ήξερα πως ήταν σε νησιά, για αυτό θύμωσα που τον είδα κατάμαυρο όταν επέστρεψε.
Γιατί έχει το θράσος να λέει πως καταλαβαίνει πως τα μέτρα είναι δύσκολα και άδικα.
Που το καταλαβαίνει αυτό στις διακοπές?
Μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας.
Ε ρε σανίδα που τους χρειάζεται, όπως σοφά έλεγε η γιαγιά μου!!!



Το δράμα στο Πακιστάν


Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Μετά από ένα αντίο...

Πέρασα μια δύσκολη μέρα....μια κηδεία, πάντα σε ρίχνει ψυχολογικά...για να παραστείς (ακόμα κι αν ο νεκρός δεν είναι κοντινό πρόσωπο)σημαίνει πως κάποιος από τους συγγενείς του, είναι δικός σου άνθρωπος.... Νομίζω πως χρειάζομαι κάτι αστείο, ένα χαμόγελο μετά από δυο μέρες κατήφειας.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010


Ενα παιδί......

Η παιδική μου φίλη έχει ένα γιο. Δεν παντρεύτηκε τον πατέρα του παιδιού για λόγους που δε θα ήθελα να γράψω δημόσια. Μεγάλωσε το γιο της με τους γονείς της, ο πατέρας(του παιδιού) τον περισσότερο καιρό, απών. Σήμερα το μεσημέρι, ο άντρας αυτός έφυγε από τη ζωή. Δεν ήταν καλός σύντροφος, ούτε καλός πατέρας. Δε μπορώ να πω ο,τι στενοχωρήθηκα που πέθανε. Το περιμέναμε άλλωστε. Στενοχωρήθηκα όμως πολύ για το γιο της φίλης μου. Τους τελευταίους μήνες,(ο πατέρας) άρρωστος, μίλησε με το γιο του. Του είπε πόσο λυπήθηκε που έχασε τόσον χρόνο, που δεν τον χόρτασε! Ξαφνικά ο πιτσιρικάς απέκτησε πατέρα. Τον πατέρα που έλειπε από τα γενέθλιά του, τις γιορτές, τον πατέρα που έλειπε όταν ήταν άρρωστος, που δε νοιάστηκε για την προκοπή του στο σχολείο, τον πατέρα που δεν τον αγκάλιασε ποτέ. Στα 17 του ο πατέρας αυτός, του έσφιξε το χέρι από το κρεββάτι του νοσοκομείου. Ετσι ο γιος της φίλης μου ένοιωσε πως έχει πατέρα που τον αγαπά. Λίγο αργά όμως.......... Δεν έχει περάσει μήνας που στην κουβέντα μας αναφέρθηκε στον πατέρα του σαν ξένο και με πολύ ψυχρότητα είπε ότι (ο πατέρας του)δε νοιάστηκε ποτέ για κείνο. Ολοι ξέρουμε πόσο σημαντική είναι η πατρική φιγούρα για ένα αγόρι. Πάνω, λοιπόν που το αγόρι αυτό ένοιωσε πως είχε κι εκείνο πατέρα.......τον έχασε! Πόσο κακό θα έχει κάνει αυτό στην παιδική ακόμα ψυχούλα του! Κανένας δεν ξέρει πως να του φερθεί τώρα. Είναι τόσο στενοχωρημένος, μπερδεμένος, θυμωμένος..... Ετσι φαντάζομαι θα νοιώθει, καθώς κάθεται μόνος στο δωμάτιό του και ζωγραφίζει μουτζούρες...... Πως ν' αντιμετωπίσεις ένα παιδί σ' αυτή την κατάσταση? Τι να του πεις? Πως να τον βοηθήσεις? Πως να τον βοηθήσεις να ξεμπερδέψει το κουβάρι που έχει μέσα του? Ισως να ήταν καλύτερα αν δεν ερχόταν κοντά στον άντρα αυτό. Μπορεί πάλι να του κάνει καλό σε βάθος χρόνου. Θα χρειαστεί πολύ θεραπεία, νομίζω, για να ξεκαθαρίσει τα παιδικά του, αλλά και τα εφηβικά του τραύματα, αυτό το παιδί. Θέλει βοήθεια, αγάπη και κάποιον να τον στηρίζει. Ηταν σωστό από την πλευρά της μητέρας που τον κράτησε? Πως είναι δυνατόν ένας άντρας να κάνει ένα παιδί και μετά να το παρατάει? Να μη νοιάζεται αν ζει ή αν πέθανε? Πόσο μεγάλο κακό μπορούν να κάνουν δυο γονείς σ' ένα παιδί? Εξω αλλά και μέσα καμιά φορά στο γάμο?

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

ΝΤΡΟΠΗ

Δεν είμαι φίλαθλος της ΑΕΚ. Δεν είχα καν σκοπό να γράψω για αυτά τα επεισόδια. Άλλα είχα στο μυαλό μου να γράψω. Το άκουσα όμως ξανά και ξανά και κάθισα και το σκέφτηκα. Η λέξη ΝΤΡΟΠΗ δεν είναι αρκετή να περιγράψει αυτό που νοιώθω, εγώ, πολλοί ΑΕΚτζήδες και μη. Τι να πω για μια κοινωνία από της οποίας τα σπλάχνα ξεπήδησαν οι αλήτες αυτοί που χτύπησαν τον προπονητή μιας ομάδας! Αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη εκ' μέρους του πολιτισμένου κόσμου, που πόνεσαν τα μάτια και τα αυτιά του ακούγοντας την είδηση αυτή. Να ζητήσω συγγνώμη στον άνθρωπο αυτό, την οικογένειά του αλλά και σε όλο τον κόσμο που ένοιωσε ντροπή, όπως εγώ όταν έμαθα για το γεγονός...δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω. Σκεφτόμουνα πως άσχετα με την ομάδα που υποστηρίζει καθένας έχουμε χρέος να καυτηριάσουμε επεισόδια τέτοιου είδους. Δεν μπορεί μια μικρή ομάδα θερμοκέφαλων, ονομαζόμενων οπαδών, μιας ομάδας να ξυλοκοπούν τον προπονητή της! Οι συμπεριφορές αυτές κάθε άλλο παρά πολιτισμένες μπορούν να χαρακτηριστούν. Ειλικρινά πρώτη φορά ακούω να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ως Ελληνες δε διακρινόμαστε και από την καλή μας συμπεριφορά στα γήπεδα. Αυτό όμως ξεπερνά κάθε προηγούμενο! Για αυτό και σκέφτηκα πως είναι καθήκον μας να βάλουμε ένα τέλος εδώ! Αν δεν το κάνουμε αύριο, κάποιοι άλλοι αλήτες θα χτυπήσουν τον προπονητή μιας άλλης ομάδας ή κάποιον παίκτη! Εκείνοι δεν έχουν κανένα λόγο να φέρονται έτσι(έκτος από την έλλειψη εγκεφάλου) εμείς όμως έχουμε καθήκον να προστατεύσουμε την κοινωνία μας από τέτοια ντροπιαστικά φαινόμενα. Αυτό που συνέβη πρέπει να είναι το τελευταίο επεισόδιο μου μας κάνει να θυμώνουμε και να ντρεπόμαστε ταυτόχρονα. Η χειροδικία, από μόνη της είναι κατακριτέα συμπεριφορά. Πόσο μάλλον όταν πολλοί επιτίθενται σε έναν και μάλιστα όταν το επεισόδιο γίνεται σε αθλητικό χώρο! Ας προσπαθήσουμε να φερθούμε ανθρώπινα, σε όποιο χώρο και να βρισκόμαστε!!

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Τα ύστερα του κόσμου!

Το περιβάλλον έχει τρελαθεί! Στη χώρα μας οι πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι είναι μια θλιβερή συνήθεια πλέον. Εχουμε κάψει όλο το πράσινο από τα βουνά αλλά και από όπου αλλού υπάρχει. Φέτος για πρώτη φορά δεν μπορούσα να αντέξω τον ήλιο! Και το λέω με έμφαση γιατί εγώ λάτρευα τα καλοκαίρια και τη ζέστη. Φέτος δεν αντέχω τον ήλιο στο δέρμα μου! Καίγομαι πιο εύκολα από κάθε άλλη χρονιά ζεσταίνομαι και για πρώτη φορά ιδρώνω πολύ! Χωρίς καπέλο, αντηλιακό και γυαλιά ηλίου δεν τολμώ να κυκλοφορήσω όσο υπάρχει ήλιος έξω......αλλά και στη συννεφιά πολλές φορές. Το φυσικό 'αιρκοντίσιον' που είχαμε στην Αθήνα τουλάχιστον, μετά από τόσες πυρκαγιές δεν υπάρχει πια. Για αυτό και η ζέστη φαίνεται πιο έντονη. Το τραγικό είναι πως η περιβαλλοντολογικές αλλαγές δεν συνέβησαν μόνο στη χώρα μας. Η Ρωσία πάντα στο μυαλό μου ήταν μια κρύα χώρα. Φέτος έχει καύσωνα και πυρκαγιές! Οταν ακούς ότι 37 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας των υψηλών θερμοκρασιών στη Μόσχα και τα προάστια, καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει εντελώς! Φυσικά εμείς καταντήσαμε τον πλανήτη σε αυτό το χάλι. Κάποτε ακούγαμε τι έπρεπε να κάνουμε και τι να ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ κυρίως, για να μη βλάψουμε το περιβάλλον, αλλά δεν τα πιστεύαμε! Τώρα πια δεν είναι λόγια, τώρα ζούμε τις αλλαγές και είναι τρομακτικές!

Posted by Picasa