Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Κανένας δεν αφήνει την Πατρίδα του


Ποίημα της Κενυάτισσας ποιήτριας Ουαρσάν Σάιρ

«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,
εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους
το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου
που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου
κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του
αφήνεις την πατρίδα
μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.
κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά
φωτιά κάτω απ΄ τα πόδια σου
ζεστό αίμα στην κοιλιά σου
δεν είναι κάτι που φαντάστηκες ποτέ ότι θα έκανες
μέχρι που η λεπίδα χαράζει απειλές στο λαιμό σου
και ακόμα και τότε ψέλνεις τον εθνικό ύμνο
ανάμεσα στα δόντια σου
και σκίζεις το διαβατήριό σου σε τουαλέτες αεροδρομίων
κλαίγοντας καθώς κάθε μπουκιά χαρτιού
δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να γυρίσεις.
πρέπει να καταλάβεις
ότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα
εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά
κανένας δεν καίει τις παλάμες του
κάτω από τρένα, ανάμεσα από βαγόνια
κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού
τρώγοντας εφημερίδες
εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει
σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι.
κανένας δε σέρνεται
κάτω από φράχτες
κανένας δε θέλει να τον δέρνουν
να τον λυπούνται
κανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων
ή τον πλήρη σωματικό έλεγχο σε σημεία
όπου το σώμα σου πονούσε
ή τη φυλακή,
επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη
από μια πόλη που φλέγεται
και ένας δεσμοφύλακας το βράδι
είναι προτιμότερα από ένα φορτηγό
γεμάτο άντρες που μοιάζουν με τον πατέρα σου
κανένας δε θα το μπορούσε
κανένας δε θα το άντεχε
κανένα δέρμα δε θα ήταν αρκετά σκληρό
για να ακούσει τα:
γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροι
πρόσφυγες
βρομομετανάστες
ζητιάνοι ασύλου
που ρουφάτε τη χώρα μας
αράπηδες με τα χέρια απλωμένα
μυρίζετε περίεργα
απολίτιστοι
κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετε
να κάνετε και τη δική μας
πώς δε δίνουμε σημασία
στα λόγια
στα άγρια βλέμματα
ίσως επειδή τα χτυπήματα είναι πιο απαλά
από το ξερίζωμα ενός χεριού ή ποδιού
ή τα λόγια είναι πιο τρυφερά
από δεκατέσσερις άντρες
ανάμεσα στα πόδια σου
ή οι προσβολές είναι πιο εύκολο
να καταπιείς
από τα χαλίκια
από τα κόκαλα
από το κομματιασμένο κορμάκι του παιδιού σου.
θέλω να γυρίσω στην πατρίδα,
αλλά η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
πατρίδα είναι η κάνη ενός όπλου
και κανένας δε θα άφηνε την πατρίδα
εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές
εκτός αν η πατρίδα σού έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα
να αφήσεις πίσω τα ρούχα σου
να συρθείς στην έρημο
να κολυμπήσεις ωκεανούς
να πνιγείς
να σωθείς
να πεινάσεις
να εκλιπαρήσεις
να ξεχάσεις την υπερηφάνεια
η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική.
κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι
μια ιδρωμένη φωνή στο αυτή σου
που λέει
φύγε,
τρέξε μακριά μου τώρα
δεν ξέρω τι έχω γίνει
αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού

θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ»

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΝ

Αν είχαν όλοι οι άνθρωποι την υγεία τους...
Αν είχαν ένα σπίτι και φαγητό...
Αν οι επιστήμονες ασχολούνταν περισσότερο με τους φτωχούς...
Αν είχα αδέρφια...
Αν το τηλέφωνο χτυπούσε όταν είχα ανάγκη να μιλήσω...
Αν μπορούσα να βοηθήσω όλα τα ζώα που έβρισκα...
Αν το σπίτι καθαριζόταν από μόνο του...
Αν όλοι είχαμε τον κήπο μας με τα λαχανικά μας...
...και τα φρούτα μας...
Αν το καλοκαίρι είχε λιγότερα κουνούπια...
Αν υπήρχαν και καλές ειδήσεις...
Αν οι εφημερίδες δεν βρόμιζαν τα χέρια...
Αν οι πολιτικοί μας έλεγαν μόνον αλήθεια...
Αν μου άρεσε να διαβάζω ιστορία όσο και λογοτεχνία...
Αν ζούσε η μαμά μου...
Αν ήμουν άτρωτη στις ιώσεις...
Αν είχα κέφι για περπάτημα κάθε μέρα...
Αν ήμουν φωτογενής...
Αν έβρισκα μια φίλη να ταιριάζουμε και να μένουμε κοντά...
Αν οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν ειλικρινείς και απέφευγαν τα ψέμματα...
Αν ήμουν καλλίφωνη...
Αν το Μουτζουράκι μπορούσε να αδυνατίσει χωρίς δίαιτα...
Αν ο κόσμος έπαυε να στενοχωριέται για ανούσια πράγματα...

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Οσα δεν ξέρει ο Μουτζούρης...

Ο Μουτζούρης κοιμάται δίπλα μου.
Του αρέσει να με ακουμπάει.
Γουργουρίζει λίγο...ίσα που ακούγεται.
Τον κοιτάζω με αγάπη.
Πάνε δυο χρόνια από τότε που τον πέταξαν στον κήπο μου, γατάκι τεσσάρων μηνών.
Από τότε είναι η συντροφιά μου, το μωράκι μου.
Κάποιοι θα στραβώσετε τα μούτρα.
Το γατάκι αυτό μου έχει δώσει περισσότερα από πολλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει.
Η αγάπη του και η ευγνωμοσύνη του δεν έχουν όρια.
Κάποιοι μου λένε πως τον έσωσα, επειδή τον μάζεψα και τον φροντίζω.
Εγώ όμως πιστεύω πως σώσαμε ο ένας τον άλλον.
Ο Μουτζουράκος έδωσε σκοπό στη ζωή μου, μια δύσκολη εποχή.
Ο γάτος αυτός είναι ο πιο χαδιάρης, πιο έξυπνος και έχει φοβερό χαρακτήρα.
Ξέρω τι γράφω.
Εχω μεγαλώσει με γάτες, αυτός όμως είναι ιδιαίτερος!
Ισως γιατί του έχω δώσει μεγάλη προσοχή.

Ο Μουτζούρης κοιμάται και αναστενάζει.
Ποιος ξέρει τι όνειρα βλέπει...
Σίγουρα όχι τον ΕΝΦΙΑ ή το λογαριασμό του τηλεφώνου.
Τον πρίγκιπα μου τον κρατάω μακριά από αυτά.
Εκείνος τρώει την καλύτερη τροφή, έχει την καλύτερη άμμο, τα χάδια μου, τα παιχνίδια του, την αγκαλιά μου, το σπίτι μας...
Είναι μακριά από τη δική μας πραγματικότητα.

Τα λέω αυτά γιατί βρέχει και σήμερα.
Σκεφτείτε τους πρόσφυγες στο κέντρο...
Οσοι μπορούμε ας βοηθήσουμε τα αδέσποτα, μην ξεχνάμε όμως τους ανθρώπους!



Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Γλυκός Σεπτέμβρης

Τι γλυκός ο Σεπτέμβρης!
Αυτή η εποχή, η αρχή του φθινοπώρου, που κάποτε μισούσα έχει γίνει η αγαπημένη μου.
Ο καιρός είναι ακόμα καλός και ο κόσμος λίγος.
Κάθε χρόνος που περνά και γεύομαι την ηρεμία και τη γαλήνη, τόσο λιγότερο αγαπώ το καλοκαίρι!
Και να σκεφτεί κανείς πως ήμουν άνθρωπος του καλοκαιριού.
Εχω λίγο περισσότερο από δυο χρόνια από τότε που έφυγα από την Αθήνα.
Κοντά στη θάλασσα έχω βρει τον εαυτό μου.
Ηρεμία, ησυχία...
Κήπος, θάλασσα, ο γάτος και τα βιβλία μου.
Δυο φίλοι και μακριά από κουτσομπολιά και κακίες.
Οκ οι κακίες σε ακολουθούν όπου και να πας...
Γι αυτό και ελάχιστοι φίλοι.

Μια εβδομάδα περίπου πριν ανοίξουν τα σχολεία αρχίζει και λιγοστεύει ο κόσμος.
Ο τόπος παίρνει τους γνωστούς του ρυθμούς.
Λίγοι άνθρωποι στη θάλασσα πια...
Ευχαριστιέσαι την παραλία.
Δεν έχει την απίστευτη ζέστη του Αυγούστου...
Εκτός από το κολύμπι χαίρεσαι να κάνεις βόλτες στην παραλία.
Μπορείς να καθίσεις δίπλα στη θάλασσα να διαβάσεις το βιβλίο σου!
Δεν χρειάζεται να γυρίσεις σπίτι για ησυχία.

Τι γλυκός που είναι ο Σεπτέμβρης!




Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Λεβεντόπαιδο Αρίστο.......

Σε συζήτηση μ' έναν φίλο, πριν λίγες μέρες, για την πολιτική κατάσταση καταλήξαμε να αναρωτιόμαστε ποιος έχει να ωφεληθεί από την είσοδό του Βασίλη Λεβέντη στη Βουλή.
Ο Λεβέντης υποτίθεται είναι κεντρώος.
Ποιος τον ψήφισε όμως γι αυτό;
Η άνοδος του σε αντίθεση με την πτώση του Ευάγγελου Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη ήταν ο λόγος να πυροδοτηθούν κάποιες συζητήσεις.
Οι δημοσιογράφοι όμως όπως πάντα υπερβολικοί.
Σαν να κατάλαβαν τον περασμένο Γενάρη πως ο Λεβέντης είναι σοβαρός πολιτικός...!!
Τον φωνάζουν σε πάνελ, ζητούν την άποψη του!!
Κανένας δεν αναφέρει πως οι ψήφοι που έλαβε ήταν από αντίδραση.
Ποιος πλήρωσε δημοσιογράφους για να διαφημίζουν τον Λεβέντη;..
Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω πως μεγάλοι δημοσιογράφοι είδαν το φως το αληθινό και άρχισαν να υποστηρίζουν/διαφημίζουν τον Βασίλη Λεβέντη!
Ξέρουμε άλλωστε πως λειτουργεί το σινάφι τους.

Ποιος κερδίζει λοιπόν με την πιθανή είσοδο του στη Βουλή;
Πιθανές απαντήσεις υπάρχουν.
Η ΝΔ; Τα ποσοστά της στα πρόσφατα γκάλοπ είναι ανεβασμένα.
Οι απογοητευμένοι από τη ΝΔ, ψήφισαν για αντίδραση Λεβέντη στις εκλογές του Γενάρη και σ' αυτές τις εκλογές επιστρέφουν;
Φυσικά είναι νωρίς ακόμα για δημοψηφίσματα, ας δούμε τι θα λένε μετά τα debates.

Σιχαίνομαι τις θεωρίες συνωμοσίας.
Εδώ πάντως κάποιο παιχνίδι παίζεται.
Γιατί και για ποιον όμως;.

Κι ένα πρόσφατο video του Βασίλη Λεβέντη μετά το δημοψήφισμα ...

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Κάνω come back με Χαλίλ Γκιμπράν


Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν “Σκέψεις και διαλογισμοί” – Εκδ. Μπουκουμάνη

Είπα, στο φίλο μου,
«Τη βλέπεις που ακουμπά στον ώμο του;
Χθες ακουμπούσε -στο δικό μου».
Κι εκείνος είπε:
«Αύριο θ’ ακουμπήσει στο δικό μου».
Εγώ είπα,
«Τη βλέπεις που κάθεται δίπλα του;
Χθες καθόταν δίπλα σε μένα».
Κι εκείνος είπε:
«Αύριο θα καθίσει δίπλα σε μένα».
Εγώ είπα,
«Τη βλέπεις που πίνει από την κούπα του;
Χθες έπινε από τη δική μου»..
Κι εκείνος είπε:
«Αύριο θα πιει από τη δική μου».
Εγώ είπα:
«Δες την πώς τον κοιτάζει με μάτια ερωτευμένα. Χθες, έτσι με κοίταζε κι εμένα».
Κι εκείνος είπε:
«Αύριο, θα κοιτάξει έτσι εμένα».
Εγώ είπα:
«Άκου την πώς του ψιθυρίζει ερωτικά τραγούδια. Τα ίδια μου τραγουδούσε χθες εμένα».
Κι εκείνος είπε:
«Αύριο θα τα τραγουδά σ’ εμένα».
Εγώ είπα:
«Κοίτα την πώς τον αγκαλιάζει.
Και χθες αγκάλιαζε εμένα».
Κι εκείνος είπε:
«Κι αύριο θ’ αγκαλιάζει έμενα». Εγώ τότε είπα:
«Τί παράξενη γυναίκα που είναι!!» Κι εκείνος είπε:
«Είναι η Ζωή».