Τρίτη 10 Αυγούστου 2010


Ενα παιδί......

Η παιδική μου φίλη έχει ένα γιο. Δεν παντρεύτηκε τον πατέρα του παιδιού για λόγους που δε θα ήθελα να γράψω δημόσια. Μεγάλωσε το γιο της με τους γονείς της, ο πατέρας(του παιδιού) τον περισσότερο καιρό, απών. Σήμερα το μεσημέρι, ο άντρας αυτός έφυγε από τη ζωή. Δεν ήταν καλός σύντροφος, ούτε καλός πατέρας. Δε μπορώ να πω ο,τι στενοχωρήθηκα που πέθανε. Το περιμέναμε άλλωστε. Στενοχωρήθηκα όμως πολύ για το γιο της φίλης μου. Τους τελευταίους μήνες,(ο πατέρας) άρρωστος, μίλησε με το γιο του. Του είπε πόσο λυπήθηκε που έχασε τόσον χρόνο, που δεν τον χόρτασε! Ξαφνικά ο πιτσιρικάς απέκτησε πατέρα. Τον πατέρα που έλειπε από τα γενέθλιά του, τις γιορτές, τον πατέρα που έλειπε όταν ήταν άρρωστος, που δε νοιάστηκε για την προκοπή του στο σχολείο, τον πατέρα που δεν τον αγκάλιασε ποτέ. Στα 17 του ο πατέρας αυτός, του έσφιξε το χέρι από το κρεββάτι του νοσοκομείου. Ετσι ο γιος της φίλης μου ένοιωσε πως έχει πατέρα που τον αγαπά. Λίγο αργά όμως.......... Δεν έχει περάσει μήνας που στην κουβέντα μας αναφέρθηκε στον πατέρα του σαν ξένο και με πολύ ψυχρότητα είπε ότι (ο πατέρας του)δε νοιάστηκε ποτέ για κείνο. Ολοι ξέρουμε πόσο σημαντική είναι η πατρική φιγούρα για ένα αγόρι. Πάνω, λοιπόν που το αγόρι αυτό ένοιωσε πως είχε κι εκείνο πατέρα.......τον έχασε! Πόσο κακό θα έχει κάνει αυτό στην παιδική ακόμα ψυχούλα του! Κανένας δεν ξέρει πως να του φερθεί τώρα. Είναι τόσο στενοχωρημένος, μπερδεμένος, θυμωμένος..... Ετσι φαντάζομαι θα νοιώθει, καθώς κάθεται μόνος στο δωμάτιό του και ζωγραφίζει μουτζούρες...... Πως ν' αντιμετωπίσεις ένα παιδί σ' αυτή την κατάσταση? Τι να του πεις? Πως να τον βοηθήσεις? Πως να τον βοηθήσεις να ξεμπερδέψει το κουβάρι που έχει μέσα του? Ισως να ήταν καλύτερα αν δεν ερχόταν κοντά στον άντρα αυτό. Μπορεί πάλι να του κάνει καλό σε βάθος χρόνου. Θα χρειαστεί πολύ θεραπεία, νομίζω, για να ξεκαθαρίσει τα παιδικά του, αλλά και τα εφηβικά του τραύματα, αυτό το παιδί. Θέλει βοήθεια, αγάπη και κάποιον να τον στηρίζει. Ηταν σωστό από την πλευρά της μητέρας που τον κράτησε? Πως είναι δυνατόν ένας άντρας να κάνει ένα παιδί και μετά να το παρατάει? Να μη νοιάζεται αν ζει ή αν πέθανε? Πόσο μεγάλο κακό μπορούν να κάνουν δυο γονείς σ' ένα παιδί? Εξω αλλά και μέσα καμιά φορά στο γάμο?