Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Απιστία και ειλικρίνεια(;)

Πρόσφατα έμαθα πως χώρισε ένα φιλικό μου ζευγάρι και ο λόγος ήταν η απιστία. Το θέμα της απιστίας είναι τεράστιο, όταν μαθαίνω όμως για περιπτώσεις όπως του ζευγαριού αυτού, στο μυαλό μου έρχεται μια συγκεκριμένη πλευρά της πράξης. Αξίζει να ριψοκινδυνέψουμε τη σχέση μας στο όνομα της ειλικρίνειας; Αν η απιστία είναι το ξεστράτισμα μιας βραδιάς και όχι μια παράλληλη σχέση, έχει νόημα να το πούμε στον/την σύντροφό μας; Με το να το πούμε ησυχάζουμε μεν εμείς από τις ενοχές που μας βαραίνουν αλλά πληγώνουμε τον/την σύντροφο. Μήπως κάποιες φορές είναι προτιμότερο να μην πούμε όλη την αλήθεια προκειμένου να κρατήσουμε τη σχέση μας; Η απιστία που δε γίνεται κατά συρροήν αλλά είναι το 'λάθος' μιας βραδιάς, νομίζω δε μετράει το ίδιο. Το θέμα είναι τεράστιο και το γνωρίζω, γι αυτό περιορίζομαι στην απιστία που συνέβη μια φορά και μόνο! Φυσικά τη μια φορά μπορεί να ακολουθήσουν και άλλες, θα μπορούσε να μου πει κάποιος...ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις. Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως είσαι με τον/την σύντροφό σου σε μια σοβαρή σχέση και πως τον/την αγαπάς αληθινά. Ενα βράδυ παρασύρεσαι από το ποτό, από φίλους, από την κακιά την ώρα...και κάνεις αυτό που δε θα ήθελες να σου κάνουν. Νιώθεις φριχτές ενοχές. Κατηγορείς τον εαυτό σου γι αυτό που έκανε. Ξέρεις πως αν το μάθει το άλλο σου μισό, θα σε χωρίσει. Τι κάνεις σ' αυτή την περίπτωση; Διακινδυνεύεις τη σχέση σου, για να είσαι ειλικρινής; Δε σκέφτεσαι πόσο θα πονέσει ο άνθρωπός σου όταν θα το μάθει; Αναλογίζομαι πόσες φορές έχει ειπωθεί η φράση 'δε σήμαινε τίποτα για μένα, εγώ εσένα αγαπώ'. Αν το εννοείς πραγματικά, μήπως είναι προτιμότερο να ζήσεις με τις τύψεις σου για να μην πληγωθεί κανείς και να μην κινδυνέψεις να χάσεις τον άνθρωπό σου; Εκτός αν φοβάσαι πως το 'λάθος' της μιας νύχτας θα επαναληφθεί.... Τότε κατά τη δική μου γνώμη κάτι δεν πάει καλά στη σχέση σου. Η το 'λάθος' της μιας νύχτας δεν ήταν ακριβώς λάθος αλλά κάτι που επεδίωκες. Σ' αυτή την περίπτωση δεν είναι λάθος αλλά πράξη που ήθελες να γίνει και φυσικό και επόμενο είναι να την επαναλάβεις. Στην περίπτωση αυτή νομίζω ο/η άλλος/η έχει κάθε δικαίωμα να μάθει το γεγονός και να κρίνει ανάλογα... Υπάρχει όμως ακόμα μια περίπτωση... Να φοβηθείς πως ο/η σύντροφος θα το μάθει από τρίτους. Να θεωρήσεις πως αφού θα το μάθει καλύτερα να το μάθει από σένα. Οσο το σκέφτομαι τόσο τριγυρίζει στο μυαλό μου η εικόνα της γυναίκας που της λέει ο σύντροφος της πως την απάτησε μόνο μια βραδιά και πως δε σήμαινε τίποτα για κείνο και όλα τα σχετικά. Μπορείς να είσαι σίγουρη πως δε θα το ξανακάνει; Δε θα σε τρώει το σαράκι κάθε φορά που δε θα απαντά το κινητό ή όταν βγαίνει με τους φίλους του; Τον συγχωρείς τελικά; Και αν τον συγχωρέσεις μπορείς και να ξεχάσεις; Γιατί πολλά πράγματα συγχωρούμε αλλά δεν τα ξεχνάμε και αυτό είναι το επώδυνο. Προσωπικά δε μου έχει τύχει, αλλά όσο το σκέφτομαι τόσο περισσότερο μπερδεύομαι. Το να συγχωρέσεις κάποιον φαντάζομαι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Θα μπορέσεις όμως ποτέ να ξεχάσεις το γεγονός; Και όσο το θυμάται τόσο αυτό θα σε πονάει σαν το αγκάθι στα πλευρά σου. Κάπου είχα διαβάσει πως για τους άντρες ένα one night stand ή και περισσότερα δε σημαίνουν πως δεν αγαπούν τη σύντροφό τους. Αυτή είναι μια άποψη που δεν μπορώ όσο κι αν προσπαθώ να κατανοήσω. Αν δε σημαίνει τίποτα γιατί το κάνουν; Γιατί βάζουν σε κίνδυνο τη σχέση τους για κάτι ασήμαντο; Εχουν τόσο μεγάλη ανάγκη να 'δοκιμάζουν' διαφορετικές σεξουαλικές συντρόφους κάθε τόσο; Τελικά όσο προσπαθώ να καταλάβω τους άντρες τόσο περισσότερο μπερδεύομαι. Και μετά παραπονιούνται οι άντρες πως δεν καταλαβαίνουν εμάς...