Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Η Κουκούτσω μου...

Την βάφτισαν Βασιλική.
Ολοι την φώναζαν Κική.
Εγώ όμως την έλεγα Κουκούτσω.
Τα παιδικά μου χρόνια συνυφασμένα με κείνην.
Ολα τα χατίρια και αγάπη...τόση αγάπη...
Την θυμάμαι με το χαμόγελο πάντα...
Η μεγάλη αδερφή της μαμάς μου.
Η Κουκούτσω μου.
Τι να πω για τη θεία μου;
Μια μεγάλη αγκαλιά!
Αν αρχίσω να γράφω σίγουρα θα ξεχάσω κάτι.
Τέλη Ιουλίου μιλήσαμε τελευταία φορά στο τηλέφωνο.
Μου έκανε παράπονα πως της έλειπα, μου ζήτησε να πάω να με δει...
Τετάρτη ήταν;....δεν είμαι σίγουρη.
Σκεφτόμουν από βδομάδα να πάω να καθίσω μια ολόκληρη μέρα.
Την Κυριακή(31 Ιουλίου) το βράδυ μπήκε ξαφνικά στο νοσοκομείο.
Στην Εντατική με γαστρορραγία....
Τετάρτη τρεις Αυγούστου...έφυγε.
Δεκαπέντε χρόνια και λιγότερο από ένα μήνα μετά τη μαμά μου και αδερφή της.
Ετσι ξαφνικά και γρήγορα.
Σε τρεις μέρες!
Δεν ταλαιπωρήθηκε και δεν κούρασε κανέναν.
Μόνο που ήταν τόσο ξαφνικό...
Δεν πρόλαβα να την χαιρετήσω....

Μου λείπει απίστευτα...