Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Ο εφήμερος έρωτας και ο άλλος....

Δεν ξέρω τι να γράψω σήμερα... Ξεκίνησα με τη σκέψη μου στη Λιβύη. Δε θέλω όμως. Πολύς ο θάνατος εκεί και στην Ιαπωνία... Από τις αλλεργίες της άνοιξης, τη Λιβύη και τον Ψωμιάδη καλύτερα να γράψεις για έναν έρωτα, μου πρότεινε η kihli, σοφή τουητοφίλη. Διαβάζω και Ιζαμπέλ Αλιέντε αυτή την εποχή, κάτι θα έπρεπε να έχω 'πάρει'. Μόνο που οι έρωτες που έζησα εγώ δεν κατέληγαν σε χαρά. Καλά, αφού 'κατέληγαν' δε θα μπορούσαν να είναι χαρούμενοι. Οσο ζω έναν έρωτα είμαι ευτυχισμένη(συνήθως)όταν όμως τελειώσει προτιμώ να μη θυμάμαι ούτε τις ευχάριστες, ούτε τις άσχημες στιγμές , πατάω delete! Κάνω μια γενική καθαριότητα ψυχής και προχωρώ ελπίζοντας πως ο επόμενος δε θα έχει ημερομηνία λήξης. Τα πρωινά που βγαίνω βόλτα, πολύ συχνά βλέπω ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, πηγαίνουν στο φούρνο μάλλον και κρατιούνται από το χέρι. Τους ζηλεύω...με την καλή έννοια. Εχουν ζήσει μια ζωή μαζί και ακόμα περπατάνε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Μεγάλο πράγμα η αγάπη! Να αγαπάς τον άλλον όπως είναι, με τις ατέλειές του, πακέτο. Με τα στραβά του. Αυτές οι ατέλειες δε μας κάνουν και μοναδικούς; Οι τέλειοι άνθρωποι(αν υπάρχουν)είναι βαρετοί, για μένα. Ξέρω τι θα μου πείτε... Πως με το χρόνο οι ατέλειες γίνονται ενοχλητικές. Κάποτε το πίστευα και εγώ αυτό. Πως η παραξενιά που όσο είσαι ερωτευμένος σου φαίνεται χαριτωμένη, περνώντας τα χρόνια γίνεται ενοχλητική. Τελικά το φιλοσόφησα. Εξαρτάται απ' το είδος της αγάπης. Υπάρχει η 'αγάπη' του 'περνάμε καλά' και η άλλη, η αληθινή. Τώρα πως ξεχωρίζεις τη μια από την άλλη; Εξαρτάται από το χαρακτήρα του κάθε ενός. Από το ποιος είναι και τι ζητάει. Οσο μεγαλώνουμε και (υποτίθεται)ωριμάζουμε, καταλαβαίνουμε σε ποια κατηγορία ανήκουμε και τι ψάχνουμε. Μια εφήμερη σχέση ή μια σχέση ζωής; Πάντα μ' ενοχλούσε αυτό που λέει ο περισσότερος κόσμος. Πως όταν ξεκινάς κάτι, δεν ξέρεις που θα σε βγάλει. Οταν δε θέλεις πολλά, παρά μια εφήμερη σχέση, για το καλοκαίρι, τις γιορτές, για να σε συνοδεύσει σε κάποιες υποχρεώσεις...δεν ξέρεις πως δεν είναι για πολύ; Ε! όταν δεν είναι κάτι τέτοιο μπορεί να κρατήσει από πολύ έως και για πάντα! Ως άτομα εξελισσόμαστε. Ετσι εξελίσσεται και η σχέση. Για να κρατήσει, εκτός απ' το να το θέλουν και οι δυο, θέλει δουλειά. Πρέπει να βλέπεις τη σχέση σαν ένα φυτό. Αν δεν το φροντίσεις θα μαραθεί και θα πεθάνει. Δεν φτάνει μόνη της η αγάπη. Θέλει καθημερινή φροντίδα. Οταν κοιτάτε όμως το ωραίο φυτό που το ποτίζετε, του βάζετε λίπασμα, του μιλάτε και μεγαλώνει και τα φύλα του γυαλίζουν δε χαίρεστε; Το ίδιο γίνεται και με τη σχέση. Η ευτυχία που νιώθεις είναι η ανταμοιβή. Για αυτό εκνευρίζομαι όταν ακούω 'ας ξεκινήσουμε και βλέπουμε στην πορεία'. Οταν ξεκινάς δεν έχεις κάτι στο μυαλό σου; Και στην τελική όλοι θέλουμε να περνάμε καλά! Σύντροφος όμως δεν είναι αυτός που σε θέλει κοντά του μόνο για να περνάτε καλά. Ο σύντροφος φροντίζει, νοιάζεται, προσφέρει τον ώμο του για να κλάψεις, σε κρατά να μη σκοντάψεις...σε σέβεται και φυσικά σ' αγαπάει! Καθένας ανάλογα με το τι θέλει αποφασίζει και προχωρά. Τα ημίμετρα και τις χαζομάρες δεν αντέχω! Οποιος διαφωνεί...περιμένω να ακούσω επιχειρήματα...