Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Διαφορετικές γενιές...

Ξέρω την ηλικία μου. Επίσης ξέρω πόσο δείχνω. Πολλές φορές νοιώθω και πολύ μικρότερη. Νεαροί 6 έως και 7 χρόνια μικρότεροι μου με φλερτάρουν βλέποντας με μόνο. Κανένας δε μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει τη ηλικία μου...γιατί άλλωστε; Οι νέοι αυτοί άντρες νομίζουν πως τα γνωρίζουν όλα! Πρόσφατα άκουσα πολύ προσβλητικά σχόλια από άτομο 35 ετών. Προσβλητικά για τους μεγαλύτερους... Οσοι γεννήθηκαν 7 ή 8 χρόνια πριν από αυτούς είναι αρχαίοι και γελάνε μαζί τους. Γιατί; Νομίζουν ό,τι τα νιάτα τους και μόνο είναι αρκετά; Και οι περισσότεροι είναι άνεργοι που ζουν με τους γονείς τους. Θεωρούν ό,τι αφού ανήκουν στη δεκαετία των 30, έχουν τον κόσμο στα πόδια τους. Και εγώ στη δεκαετία των είκοσι είχα την αφελή εντύπωση πως θα μείνω εκεί. Ποτέ όμως δε μίλησα άσχημα σε μεγαλύτερό μου. Ούτε σχολίασα την ηλικία του! Τους φοβάμαι τους σημερινούς νέους... Γεννήθηκαν στην εποχή της ευμάρειας και βρέθηκαν,μπαίνοντας στα 30 τους, στη εποχή της 'κατρακύλας'. Αυτό βέβαια δε δικαιολογεί την αγένεια. Τι τους κάνει όμως να φέρονται τόσο αλαζονικά; Μήπως οι γονείς; Το περιβάλλον τους, το σχολείο; Σίγουρα η δική μου γενιά μεγάλωσε διαφορετικά. Είχαμε αρχές που μας συνοδεύουν ακόμα. Οι γονείς μας δεν είχαν ασχοληθεί τόσο όσο οι νέοι (γονείς) με παιδοψυχολογία για την ανατροφή των σπλάχνων τους. Οι δικοί μας γονείς δε σκεφτόντουσαν ό,τι θα μας αφήσουν παιδικά τραύματα όταν μας έβαζαν τις φωνές. Κι όμως πολλοί από μας ούτε παιδικά τραύματα έχουμε από τις φωνές, ούτε αγενείς γίναμε. Τι πήγε στραβά στη σημερινή νεολαία και έγινε τόσο διαφορετική; Το πολύ χάιδεμα; Το γεγονός ό,τι τα βρήκε όλα πολύ εύκολα; Νομίζω πως κάθε γενιά τα βρίσκει πιο εύκολα απ' την προηγούμενη. Η δική μας γενιά σε σχέση με τους γονείς μας που μεγάλωσαν στην κατοχή, τα βρήκε υπερβολικά εύκολα. Πολλοί από μας όμως γίναμε καλοί άνθρωποι(συγχωρέστε μου που βάζω και τον εαυτό μου μέσα). Δεν κοροϊδέψαμε ποτέ τους λίγο μεγαλύτερους, το αντίθετο θα έλεγα. Μας άρεσε να κάνουμε παρέα μαζί τους...η σκέψη πως ο μεγαλύτερος μας υπολόγιζε ήταν σημαντική! Σ' εμένα, τουλάχιστον, αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα. Οταν μια ιδέα μου, ή κάτι που έγραψα αρέσει, φανεί πρωτότυπο σε κάποιον μεγαλύτερο με κάνει ιδιαίτερα περήφανη. Γιατί το ίδιο δεν ισχύει με τους σημερινούς νέους; Γιατί φέρονται τόσο αλαζονικά(έως προσβλητικά) στους λίγο μεγαλύτερους; Μήπως φταίμε τελικά εμείς; Οι λίγο μεγαλύτεροι; Μήπως είμαστε μέρος του προβλήματος; Μήπως δεν τους φερόμαστε όπως θα έπρεπε; Αυτό όμως είναι που τους κάνει τόσο αγενείς; Δεν ξέρω αλλά δεν το θεωρώ αρκετό. Κάπου αλλού οφείλεται αυτή η συμπεριφορά και γω δεν είμαι ο ειδικός για να το κρίνω. Ας ελπίσουμε μόνο όταν αυτοί οι νέοι πατήσουν τα 40 να πάψουν να φέρονται κατ' αυτό τον τρόπο. Ας ευχηθώ επίσης να μην ξεκινήσω πόλεμο με όσους είναι κάτω από 40....