Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Το ποδήλατο


Το παιχνίδι είναι σαν το ποδήλατο.
Δεν το ξεχνάς.
Για σένα ξέρεις.
Ξέρεις πως παίζεις.
Τον άλλον φοβάσαι.
Τι παίκτης είναι;
Δεν ξέρεις το στυλ που παίζει.
Κάνει κόλπα;
Είναι ύπουλος;
Ακολουθεί τους κανόνες του fair play;
Θα είναι ειλικρινής στην παρτίδα;
Είναι τίμιος παίκτης ή θα σε εκνευρίσει;
Θα παίξει μέχρι να τελειώσει η παρτίδα;
Φαίνεται Ok.
Αλλά όλοι{σχεδόν}έτσι δεν φαίνονται;
Γράφει κανένας στο μέτωπο τι είναι;
Γιατί τόσες σκέψεις για ένα παιχνίδι;
Γιατί μου αλλάζει τη ρουτίνα.
Εχω καιρό να παίξω....
Εχω πολύ καιρό να κάνω ποδήλατο...


Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Οσο νιώθεις...

Το 'πάντα' και το 'ποτέ'.
Μεγάλες κουβέντες.
Φοβάσαι να τις ξεστομίσεις.
Κι ας τις νιώθεις εκείνη τη στιγμή.
Κι ας ελπίζεις,
Κι ας θέλεις.
Κι ας εύχεσαι.
Πες τες κι ας μην γίνουν...
Ετσι για να νοιώσει ο άλλος ευτυχισμένος έστω για λίγο...
Αν το νιώθεις γιατί δεν το λες;
Μετράς τα λόγια σου.
Φοβάσαι μην εκτεθείς.
Γιατί;
Φοβάσαι να ρισκάρεις.
Μα γιατί;
Είπες τόσα 'πάντα' και τόσα 'ποτέ' που δεν έγιναν.
Τι σημασία έχει άλλο ένα;
Αν δεν εκτεθείς, αν δεν γίνεις ανοιχτό βιβλίο δεν θα ξέρει ποιον αγαπά.
Αν αγαπά....
Στον ενθουσιασμό στο ρίσκο λες πολλά...
Εκθέσου λοιπόν!
Ρίσκαρε!
Αν δεν τα πεις ΤΟΤΕ τι ενθουσιασμός είναι αυτός;
Μισός έρωτας....
Ολα μισά...