Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Bloggers.......

Και ξαφνικά συνέβη.....

Δυο....

Η meggie και ο ΜΑΧΑΙΡΗΣ.

Προβλήματα.....

Διαφορετικά ο καθένας αλλά η 'παρέα' όλο και μικραίνει....

Είχα ένα κακό προαίσθημα γι αυτό το Σαββατοκύριακο.

Και η φιλενάδα μου αδιαθέτησε κι ένας φίλος αρρώστησε με βήχα και πυρετό....

Μπαίνω να δω τους φίλους μου στη blogοχώρα.......

Δυο φεύγουν.....

Πολύ, λίγο για διαφορετικούς λόγους...

Κι εγώ συνειδητοποίησα πόσο έχω δεθεί, ειδικά τελευταία.....

Οι bloggers δεν ήταν απλά online φίλοι!

Εγώ τους νοιώθω κανονικούς φίλους....

Μπορεί να μη βγαίνουμε για καφέ αλλά λέμε τα προβλήματα μας.

Λέμε τα μυστικά μας......

Ξέρουμε τόσα ο ένας για τον άλλον πια, που είναι φυσικό να δεθούμε....

Δεν είμαστε μια οθόνη σκέτη.

Νοιαζόμαστε!

Νοιαζόμαστε ο ένας για τα προβλήματα του άλλου.

Είμαστε μια κοινωνία με τα δικά της θέματα.....

Λυπήθηκα.....

Σα να έφευγαν, έστω για λίγο, δυο φίλοι.

Και δεν είμαι και παλιά στο χώρο....

Το δέσιμο το ένιωσα όταν γράψαμε κειμενάκια για τον Αποστόλη.

Με τη συννεφούλα δουλέψαμε όλη τη βδομάδα και στο τέλος όταν διάβαζα τα κείμενα έκλαιγα.....

Σκεφτόμουν πόσο αγαπούσαμε τον Αποστόλη κι ας τον ξέραμε απ' το blog και το twitter.

Τον ξέραμε!

Ετσι ξέρω και το ΜΑΧΑΙΡΗ και τη meggie......

Λιγότερο αλλά είχα αρχίσει να νιώθω πως ανήκω σ' αυτή την παρέα....

Νιώθω σα να φεύγουν, έστω για ένα διάστημα, δυο καλοί φίλοι!

Το ΜΑΧΑΙΡΗ τον είχα αγαπήσει για τις γάτες......

Κοινή λατρεία....

Τη meggie μέσα απ' τα κείμενα της...

Τον ξύλινο τοίχο της......

Ελπίζω τα προβλήματα τους να είναι περαστικά!

Να είναι καλά από θέμα υγείας......

Κι αν έχουν κάποια ανάγκη φαντάζομαι θα την εκφράσουν.......με το δικό τους τρόπο...

Κι εμείς εδώ είμαστε!

Γιατί είναι οι φίλοι άλλωστε;

Για τα δύσκολα!

Ας γυρίσουν γρήγορα......