Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Το γονίδιο της ευτυχίας...

Ακουσα τις προάλλες στις ειδήσεις πως η ευτυχία μας έχει να κάνει μ' ένα γονίδιο! Μπερδεύτηκα όταν άκουσα πως έχει σχέση με τη σεροτονίνη γιατί γνωρίζω πως από την έκκριση της ορμόνης αυτής εξαρτάται η καλή μας διάθεση. Τα αντικαταθλιπτικά μάλιστα περιέχουν σεροτονίνη ή κάτι που να βοηθά στην έκκριση της. Για να σας ενημερώσω και σας σε περίπτωση που δεν το ακούσατε, έγινε μια έρευνα στο London School of Economics. Το αποτέλεσμα ήταν πως η ευτυχία μας εξαρτάται από ένα γονίδιο! Οι άνθρωποι στους οποίους το μέγεθος(και μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό)του γονιδίου, ή το μήκος του είναι μεγάλο είναι πιο ευτυχείς! Ακου τώρα πράγματα.... Και εγώ που νόμιζα πως η ευτυχία μας έχει να κάνει με τις αποφάσεις μας... Ολες οι θεωρίες μου πάνε στο βρόντο! Τελικά όλα έχουν να κάνουν με το μήκος. Και αν νομίζετε πως αστειεύομαι κοιτάξτε το στο google. Σίγουρα θα υπάρχει λήμμα. Προσωπικά πίστευα πως η ευτυχία έχει να κάνει με τις αποφάσεις μας και λίγο με την τύχη. Για το ρόλο της τύχης ποτέ δεν ήμουν σίγουρη. Ελεγα επίσης πως πρέπει να κάνουμε θετικές σκέψεις. Πίστευα πως η αισιοδοξία και η θετική αντιμετώπιση της ζωής φέρνει καλά πράγματα. Η πραγματικότητα αρκετές φορές με διέψευσε αλλά εγώ συνέχιζα με τις ίδιες ιδέες. Ερχεται όμως τώρα η επιστήμη και μου τα κάνει όλα ρημαδιό! Τι θετική αντιμετώπιση της ζωής...αν δεν έχεις μακρύ γονίδιο...μες την κατάθλιψη θα είσαι. Με λίγα λόγια οι προσπάθειες μας να νοιώσουμε ευτυχείς δεν έχουν να κάνουν με μας και το πως αντιμετωπίζουμε τη ζωή. Εχουν να κάνουν μ' ένα γονίδιο. Ετσι οι προσπάθειές μου για θετικές σκέψεις δεν έχουν νόημα αν το γονίδιο που έχω είναι κοντό. Κοίτα να δεις που τελικά το μέγεθος(του γονιδίου)παίζει ρόλο! Μπορεί δηλαδή να γίνουν όλα όσα ονειρευόσουν πραγματικότητα, αλλά να μη μπορείς να νοιώσεις ευτυχισμένος... Από την άλλη μπορεί να μη σου πηγαίνει τίποτα καλά εσύ όμως να συνεχίζεις να ελπίζεις πως τελικά τα πάντα θα φτιάξουν. Χρόνια τώρα έβλεπα κάποιους ανθρώπους και τους θεωρούσα χαζούς. Αναρωτιόμουν μάλιστα γιατί είναι τόσο χαρούμενοι. Ζούσαν μια άσχημη(για τα δικά μου δεδομένα)ζωή. Παρόλα αυτά γελούσαν με το παραμικρό, χαιρόντουσαν πολύ εύκολα. Χαζό παιδί χαρά γεμάτο, έλεγα. Ελα όμως που ήρθε η επιστήμη και με διέψευσε.... Προφανώς αυτοί οι άνθρωποι έχουν το συγκεκριμένο γονίδιο μακρύ! Και εγώ μπορεί να κάνω, όσο μπορώ, θετικές σκέψεις αλλά να μη μπορώ να νιώσω ευτυχία. Και αυτό γιατί μπορεί να έχω κοντό γονίδιο! Το ξέρω πως ακούγεται γελοίο, το μακρύ και το κοντό γονίδιο αλλά πως να το πω; Αφού έτσι το λένε οι ειδικοί. Πως αν το γονίδιο της ευτυχίας σου είναι μακρύ νιώθεις πολύ εύκολα ευτυχισμένος, ενώ στην αντίθετη περίπτωση όσο και να προσπαθείς...δεν τα καταφέρνεις. Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω την έρευνα...ούτε είναι στο χαρακτήρα μου να φαντάζομαι θεωρίες συνωμοσίας. Κάτι όμως δεν μου πάει καθόλου καλά μ' αυτή την έρευνα... Τι δουλειά έχει το London School of Economics με τα ιατρικά; Πρώτη φορά ακούμε πως έκανε ιατρική έρευνα...νομίζω... Μήπως ενώθηκαν οι ψυχίατροι που λόγω οικονομικής κρίσης έχασαν πολύ κόσμο; Η ακόμα χειρότερα οι φαρμακοβιομηχανίες; Μια σκέψη έκανα....

Μικρή serenata στην Ιθάκη..