Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Συνέχισε....

Μια φωτογραφία..... Δεν ξέρω αν μου αρέσει... Εχει κάτι... Δεν ξέρω τι... Αυτό που με κάνει να θέλω να τη βλέπω. Θα θελα να σε γνωρίσω.... Δεν ξέρω σχεδόν τίποτα για σένα. Μέχρι στιγμής είσαι μυστήριο.... Ομορφο μυστήριο. Κατάλαβες άραγε τότε πως μιλούσα για σένα; Για ένα διάστημα χάθηκες... Και μετά εμφανίστηκες ξανά... Χωρίς λόγο. Μου γράφεις και τρελαίνομαι... Και αυτά που γράφεις... Καβάφης, Ελύτης, Σεφέρης.... Διαλεγμένα κομμάτια... Με κάνουν να βουρκώνω... Θα θελα να μου τα ψιθύριζες στ' αυτί... Δεν ξέρω ούτε τη φωνή σου... Μου αρέσει όμως που μου γράφεις ποίηση. Δεν μου έχει ξανατύχει. Κάποιος να με νιώθει τόσο... Ο άγνωστος που ξέρει τι ζητάω! Κανένας γνωστός δε μου είχε απαγγείλει Σεφέρη.... Ούτε εγώ η ίδια δεν ήξερα πόσο μου αρέσει η ποίηση..... Αυτά που μου στέλνεις..... Γιατί τα στέλνεις; Υπάρχει λόγος; Φιλικά; Ποιος στέλνει τέτοια κείμενα; Οι εραστές...... Τόσο ρομαντικό..... Μπαίνω μόνο για να δω τι μου έστειλες κάθε μέρα.... Είσαι και συ ευαίσθητος; Ενας άντρας που αγαπά την ποίηση.... Δεν είχα γνωρίσει κανέναν ποτέ... Γιατί μου γράφεις; Ξέρεις πόσο με αγγίζουν αυτά που μου γράφεις; Συνέχισε....

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Καταραμένο φθινόπωρο!

Το φθινόπωρο ποτέ δε νιώθω καλά. Φέτος όμως είναι χειρότερα από ποτέ! Ολα άσχημα.... Τίποτα όπως ήλπιζα.... Θα μου πεις και σε ποιον ήρθαν καλά φέτος; Δεν είναι αυτό όμως. Είναι που μαζεύτηκαν πολλά μαζί..... Η ζωή μου ένα κουβάρι.... Και δεν ξέρω, δεν μπορώ να το λύσω.... Οποια άκρη κι αν πιάσω δύσκολα... Επαψα να ελπίζω.... Πάνω που έλεγα να σκέφτομαι θετικά... Κοίταξα καλύτερα και είδα πως δε γίνεται τίποτα. Τι κι αν εύχομαι να πάνε καλά; Ολα στραβώνουν κάπου... Δεν είμαι παράξενη! Η ζωή είναι άδικη.... Ναι, ξέρω υπάρχουν χειρότερα. Πάντα θα υπάρχουν χειρότερα! Υπάρχουν και καλύτερα όμως... Γιατί όταν λες το πρόβλημα σου και δεν έχουν να προτείνουν κάποια λύση, σου απαντούν 'υπάρχουν και χειρότερα'; Θέλω να φωνάξω κάτι τέτοιες φορές πως ΤΟ ΞΕΡΩ! Σε τι με βοηθά να ξέρω πως υπάρχουν και χειρότερα; Τα δικά μου τα χειρότερα ήρθαν.... Και νιώθω πάρα μα πάρα πολύ κουρασμένη. Εκνευρίζομαι που δε μπορώ να κάνω κάτι.... Δε μπορώ να αλλάξω τίποτα.... Καμιά φορά κάνεις όλες τις κινήσεις σωστά αλλά τίποτα δεν πάει καλά... Γιατί άραγε; Το ξέρω κανένας δεν είπε πως η ζωή είναι οπωσδήποτε ωραία. Είναι ανάγκη όμως να είναι άσχημη; Δηλαδή ή μαύρο ή άσπρο; Ενδιάμεσος τόνος δεν υπάρχει; Κάτι σε γκρι; Τα έκανα όλα σωστά... Γιατί στην πορεία στράβωσαν; Ολες οι κινήσεις όπως έπρεπε.... Είναι σα να παίζω σκάκι με τον Κασπάροβ. Πόσες πιθανότητες έχω να πάρω την παρτίδα; Ειδικά με τις δικές μου γνώσεις στο σκάκι;.... Ας δώσω την παρτίδα χωρίς να ξεκινήσω. Ασπρα ή μαύρα τα πιόνια, εγώ θα χάσω... Καταραμένο φθινόπωρο.....

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Γιατί έτσι είμαι ΕΓΩ....

Δε θα θελα ν' αλλάξω... Κι ας έχουν έρθει στιγμές που ευχήθηκα να μπορούσα.... Ηταν στιγμές αδυναμίας.... Μ' αρέσει ο εαυτός μου. Μ' αρέσει που είμαι διαφορετική' από πολλές και πολλούς. Εντάξει, είναι δύσκολο να με καταλάβουν....να με δεχτούν. Πάντα το διαφορετικό το φοβάται ο κόσμος. Οταν γύρω σου όλες είναι παντρεμένες με παιδιά.... Δεν έχουν ούτε κατά διάνυα τις εμπειρίες σου.... Ξέρεις πως όταν αρχίσεις να μιλάς κάθονται μ' ανοιχτό το στόμα... Θα θελήσουν ν' ακούσουν όμως; Από την άλλη δεν είναι εύκολο και να καταλάβουν...... Να σε καταλάβουν...... Και ό.τι δεν καταλαβαίνει ο κόσμος το κάνει πέρα. Αδύνατον να γίνεις μια συνηθισμένη γυναίκα. Κι ας ξέρεις πως αυτό είναι που όλοι περιμένουν από σένα. Πάντα βαριόσουν καθετί το συνηθισμένο. Εχεις όμως έντονο παρελθόν κι ενδιαφέρον παρόν. Οι γυναίκες σε φοβούνται γιατί βλέπουν μόνο την εμφάνιση.... Δεν τους νοιάζει το μέσα.... Οι άντρες..... Οι άντρες μπερδεύονται και φοβούνται. Και οι άντρες που αρέσουν σε μένα δεν είναι διαθέσιμοι..... Ναι, δε θέλω ν' αλλάξω.... Κι ας νοιώθω τον περισσότερο καιρό κάπως σαν εξωγήινη που έπεσε στον πλανήτη των ανθρώπων μάλλον από λάθος.... Δε θέλω ν' αλλάξω.... Και μόνον εγώ ξέρω πόσο οδυνηρό είναι να είμαι ΕΓΩ....

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Θέλω πίσω το καλοκαίρι.....

Μπήκε το φθινόπωρο κανονικά... Δε μ' αρέσει το φθινόπωρο... Από μικρή ήθελα να ταν όλος ο χρόνος ένα ατέλειωτο καλοκαίρι! Ζέστη, λιακάδα, βουτιές στη θάλασσα και ανεμελιά. Θερινά σινεμά..... Καλοκαιρινά ρούχα... Απαλά και χρωματιστά.... Τα καλοκαιρινά φουστανάκια μες τα χρώματα, χαίρεσαι μόνο που τα κοιτάζεις! Οταν μιλάω για τα καλοκαιρινά ρούχα έχω μια τάση να χρησιμοποιώ υποκοριστικά... Φουστίτσες, βερμουδίτσες, μαγιουδάκια, μπλουζάκια, παπουτσάκια..... Δε μπορώ να κάνω το ίδιο με τα χειμωνιάτικα......... Κανείς δε μπορεί να το κάνει. Δε μπορείς να πεις παλτουδάκι..... Ούτε γαλοτσίτσες.... Είναι βαριά ρούχα. Θέλουν και την ανάλογη αντιμετώπιση. Σοβαρή! Ο χειμώνας δεν έχει τα εύκολα γέλια του καλοκαιριού...... Κι ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ο χειρότερος.... Μας δείχνει από τώρα τις προθέσεις του.... Δεν έχει γέλια ο χειμώνας αυτός..... Τον φοβάμαι αυτόν το χειμώνα... Δεν ξέρω αν είναι το άγνωστο που με τρομάζει τόσο... Είναι όλα όσα τον συνοδεύουν που με κάνουν να μη θέλω να τον αντιμετωπίσω! Λες και όλες οι ιστορίες για τον πόλεμο, που έχω ακούσει από τη γιαγιά να πρόκειται να γίνουν η νέα πραγματικότητα. Ενας εφιάλτης δηλαδή! Μου λένε πως υπάρχουν και θετικά σ' αυτή την κατάσταση. Γιατί δεν μπορώ να τα δω; Είναι υπερβολικό να θέλω να μην αλλάξει η ζωή μου; Και μάλιστα προς το χειρότερο; Ζούσα μια απλή ζωή... Μου άρεσε όμως... Και αν γκρίνιαζα δεν ήταν για υλικά αγαθά. Τώρα δε φτάνει που τέλειωσε το καλοκαίρι, δε φτάνει που ζούμε ένα μαύρο φθινόπωρο.... Θα έρθει κι ένας ακόμα χειρότερος χειμώνας..... Δε θέλω να τον αντιμετωπίσω! Αισθάνομαι σα να έγινα μικρό παιδί ξανά.... Πόσο θέλω να κρυφτώ πίσω απ' τη φούστα της μαμάς μου...... Δε μ' αρέσουν καθόλου αυτές οι επώδυνες αλλαγές. Δε μ' αρέσει που αλλάζει η ζωή μου προς το χειρότερο. Και είναι σα να χάνω τη μαμά μου ξανά.... Θέλω να με πάρει αγκαλιά και να μου πει πως όλα θα πάνε καλά.... Ας έρθει πίσω τουλάχιστον το καλοκαίρι......

Γουλί θα μας κουρέψουν!!

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Προσπαθώντας να Καταλάβω τους Αντρες....

Τι έγιναν οι άντρες; Πόσο θα ήθελα να γνωρίσω έναν αληθινό άντρα....... Εναν άντρα που να τιμά το λόγο του. Οταν δίνει μια υπόσχεση να την κρατά.... Εναν άντρα που να μη λέει ψέματα. Τι γίνεται με τους άντρες και τα ψέματα; Λένε ψέματα για τα πάντα, από τη διεύθυνσή τους μέχρι την ηλικία τους, για να μην αναφερθώ στην οικογενειακή τους κατάσταση.... Είτε κρύβουν την αλήθεια με τον πλέον άκομψο τρόπο είτε κρύβονται οι ίδιοι σαν γυναικούλες.... Γνωρίζεστε κι απ' την πρώτη στιγμή αρχίζει το ψέμα.... Δικαιολογία θλιβερή: για να μη σε χάσει.... Πόσο μπορεί να πέσει στα μάτια σου ένας άντρας που φέρεται έτσι;.... Κι όταν δε λένε ψέματα είναι δειλοί....για να μην πω κάτι χειρότερο. Γιατί πως να χαρακτηρίσεις έναν άντρα που κρύβεται; Που παριστάνει κάτι διαφορετικό απ' αυτό που είναι; Του ανοίγεσαι, είσαι απόλυτα ειλικρινής απέναντί του. Του εκμυστηρεύεσαι τα αισθήματα σου..... Και κείνος; Εκείνος σφυρίζει αμέριμνα σα να μην έγινε τίποτα. Ενας άνθρωπος με στοιχειώδη ευγένεια θα έλεγε έστω μια χαζομάρα, για να μη νιώσει η γυναίκα που του ανοίχτηκε πολύ άσχημα. Θα τη σκεφτόταν....θα σκεφτόταν πόσο δυσκολεύτηκε αυτή η γυναίκα μέχρι να βρει τη δύναμη να μιλήσει για τα αισθήματα της. Θα σκεφτόταν σε πόσο άβολη κατάσταση βρίσκεται μετά. Σε τελευταία ανάλυση η κίνηση ήταν κολακευτική...... Δε του το χρώσταγε! Εκτός αν ακούει ερωτικές εκμυστηρεύσεις καθημερινά...εκτός αν είναι κάποιος σταρ.... Ακόμα και ο George Clooney θα φερόταν καλύτερα, γιατί ένας άγνωστος να το πάρει επάνω του;..... Τι είναι αυτό; Κάποιο κρυμμένο είδος κόμπλεξ; Ειλικρινά δεν ξέρω πως να ερμηνεύσω τις συμπεριφορές μερικών ανδρών. Νόμιζα πως με την πείρα μου και τις ιστορίες που ακούω θα μπορούσα να καταλάβω.... Οσα περισσότερα μαθαίνω όμως τόσο περισσότερο προβληματίζομαι.... Αλλοι άντρες σου λένε ψέματα γενικά........ Μικρό χωριό το internet..... Το έχω ξαναπεί... Γνωρίζεις διάφορο κόσμο...online. Οταν κάποιος λέει ψέματα ακόμα και για τη χώρα που ζει.... Τι να πιστέψεις απ' όσα σου λέει; Ακόμα και το όνομα του μπορεί να είναι ψεύτικο..... Αναρωτιέσαι γιατί σε πλησίασε...... Ποιος ο σκοπός του..... Να σου φορτώσει κάποιον ιό για να σου καταστρέψει τα αρχεία; Για ποιο λόγο θα έκανε κάτι τέτοιο ένας άγνωστος; Μήπως λοιπόν είναι γνωστός; Μήπως σε γνωρίζει; Αρχίζεις να φοβάσαι...... Μπορεί να σε παρακολουθεί. Φτάνεις στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος...... Και μετά λένε πως οι γυναίκες είναι παράξενες και δύσκολες να τις καταλάβεις... Τα λένε αυτά άντρες! Δεν έχουν έρθει στη δικιά μας θέση...... Πόσες φορές συζητώντας με φίλες προσπάθησα να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά ενός άντρα..... Τελικά δεν ξέρω αν είχε κάποιο νόημα. Στο τέλος καταλήγουμε περισσότερο προβληματισμένες από την αρχή.... Τι έχουν πάθει λοιπόν οι άντρες; Οσο περισσότερο προσπαθώ να τους καταλάβω, τόσο βαθύτερα στο λαβύρινθο τους μπαίνω..... Και δεν υπάρχει νήμα να πιάσω για να βγω.... Σα να μην υπάρχει έξοδος..... Τι έγιναν λοιπόν οι άντρες της παλιάς εποχής; Οι άντρες που βλέπουμε στις ταινίες; Δεν υπάρχουν πια; Εμείς οι γυναίκες που δεν προχωρήσαμε όπως οι εικοσάχρονες της εποχής μας.... Που ονειρευόμαστε ακόμα τον αληθινό άντρα.... Είμαστε καταδικασμένες να παλεύουμε στα δρομάκια του λαβύρινθου; Δε θα δούμε ποτέ το φως της εξόδου;

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Τι έγιναν οι άντρες;...

Τι έγιναν οι άντρες; Τι έγιναν οι αληθινοί άντρες; Οι άντρες που μου έλεγε η μαμά μου...... Οι άντρες που έχω ονειρευτεί...... Οι άντρες που είναι κυνηγοί; Οι άντρες που δε ντρέπονται. Οι άντρες που δε τρομάζουν με το παραμικρό; Τι έχουν γίνει; Που είναι; Που είναι οι πιστοί άντρες; Οι άντρες που θα φέρουν τον κόσμο ανάποδα για να είναι κοντά σου; Τι έγιναν οι 'πρίγκιπες'; Εκείνοι που σκέφτονται μόνο εσένα..... Εκείνοι που σου το δείχνουν! Εκείνοι που δε ντρέπονται να το φωνάξουν..... Τι έγιναν οι άντρες; Ο άντρας των ονείρων μου....... Ο άντρας που δε θέλει παρακάλια..... Ο άντρας που ξέρει να εκφραστεί... Ο άντρας που κάνει τις υποσχέσεις πράξεις! Αυτός που δε θα σου πει ποτέ ψέματα... Δε θα χρειαστεί να σου πει ψέματα. Τι έγινε ο πρίγκηπας που ονειρεύτηκα; Δεν υπάρχει; Να πάψω να ελπίζω; Να πάψω να τον ψάχνω; Μόνο στα όνειρα μου υπάρχει; Στην πραγματική ζωή, όχι στα όνειρα...πως άλλαξαν οι άντρες; Πόσο διαφορετικοί είναι απ' το όνειρο; Πόσες υποχωρήσεις πρέπει να κάνω γι αυτόν; Τον ιδανικό άντρα; Που είναι ο πρίγκηπας λοιπόν; Πόσους βατράχους πρέπει να φιλήσω μέχρι να τον βρω; Ο άντρας που ονειρεύτηκα.... Ο άντρας που μου υποσχέθηκε η μαμά...... Τι έχει γίνει; Χάθηκε μες τις δουλειές και την καθημερινότητα; Αλλαξε; Δε θα τον βρω; Τον ρούφηξε η πολύ δουλειά; Τον πρόλαβε κάποια άλλη; Δεν υπάρχει στο δικό μου σύμπαν; Δεν υπάρχουν πια πρίγκιπες; Τι έχουν γίνει τελικά οι αληθινοί άντρες;...

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Κάτι εκκρεμότητες....

Θέλω να σου μιλήσω... Πρέπει να μιλήσουμε... Πρέπει να καταλάβω. Τι είναι αυτό που συμβαίνει; Είσαι τόσο ντροπαλός; Κουράστηκα να σε δικαιολογώ.... Κουράστηκα να περιμένω..... Οι αντοχές μου τελειώνουν... Απορώ πως άντεξα μέχρι τώρα... Είναι που σε περίμενα χρόνια.... Είναι που σ' ονειρευόμουν χρόνια... Δεν θέλω να σ' αφήσω να φύγεις χωρίς να το παλέψω. Μόνο που πρέπει να μιλήσεις επιτέλους. Να ξέρω αν υπάρχει νόημα σ' αυτή την αναμονή.... Δε θέλω να μιλάμε μόνο για ειδήσεις. Δε θέλω να μιλάμε μόνο πολιτικά...... Θέλω να μιλήσουμε για μας! Νομίζω ήρθε η ώρα. Ας λύσουμε τα δικά μας πρώτα.... Εξήγησε μου τι θέλεις..... Οχι τηλεφωνικά, από κοντά. Να με κοιτάς στα μάτια... Κοίτα με στα μάτια και πες μου πως δε με θες..... Θα κλάψω, θα χτυπηθώ...θα περάσει όμως.... Η ζωούλα μας είναι πολύ μικρή για να τη γεμίζουμε πίκρα. Αρκετή έχουμε απ' έξω.... Αρκετά μας συμβαίνουν κάθε μέρα.... Τουλάχιστον ας περάσουμε τις δυσκολίες μαζί...αγκαλιά..... Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος πρώην πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ...... Τότε που τα ποσοστά στα γκάλοπς ήταν μεγάλα αλλά όταν ερχόταν η ώρα της κάλπης με το ζόρι το κόμμα έμπαινε στη Βουλή..... Σε ερώτηση που του έκαναν γι αυτό... Είχε θυμάμαι απαντήσει: 'Μας ερωτεύονται αλλά δε μας παντρεύονται'. Εσύ δεν ξέρω ούτε αν με έχεις ερωτευτεί! Με συμπαθείς πολύ το ξέρω..... Αλλά δε μου φτάνει. Πάψε να κρύβεσαι γιατί δεν αντέχω πια... Μου έχεις υποσχεθεί κάτι και περιμένω να το τηρήσεις. Θα 'ξεγυμνωθείς' μπροστά μου... Θα μου μιλήσεις εντελώς ανοιχτά. Ετσι μου είχες πει. Αυτό περιμένω.... Τρέμω σαν το φύλλο..... Να 'ξερες πως φοβάμαι τι θ' ακούσω..... Να 'ξερες πόσα όνειρα κάνω...... Να 'ξερες πόσο απογοητεύομαι πόσο κλαίω.... Θέλω να πάψω να σε σκέφτομαι..... Θέλω να πάψω να σε θέλω..... Να σταματήσουν να πετάν πεταλούδες στο στομάχι μου κάθε φορά που μιλάμε..... Θέλω...αχ να 'ξερες πόσο σε θέλω.....

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Θησαυρέ μου....

Θέλω να σου στείλω ένα email..... Θέλω να σε πάρω τηλέφωνο...... Φοβάμαι όμως... Φοβάμαι και ντρέπομαι. Περιμένω την κίνηση που δεν κάνεις..... Ονειρεύομαι την αγκαλιά σου... Θέλω να σου μιλήσω... Να σου πω για τους φόβους μου. Πως θα ζήσουμε; Δεν ξέρω πως θα είναι η ζωή μας.... Ξέρω όμως πως θέλω να τη ζήσω κοντά σου! Θέλω να σε νιώσω δίπλα μου. Να μου πεις να μη φοβάμαι...πως θα το περάσουμε μαζί....... Εσύ δε φοβάσαι; Γιατί μου στέλνεις αυτά τα γλυκά μηνύματα; Δεν ξέρεις πια πόσο σ' αγαπώ; Πόσο ευάλωτη είμαι; Πόσο δύσκολο είναι να σου μιλάω online...... Εμφανίζεσαι εκεί που δεν το περιμένω και μου λες 'καλημέρα θησαυρέ μου'. Τι να κάνω; Τι να απαντήσω; Παίζεις με τα νεύρα μου.... Και είμαι πια τόσο ευάλωτη... Δεν το καταλαβαίνεις; Τι περισσότερο να κάνω; Πως να σου φερθώ; Δεν ξέρω πως να σε αντιμετωπίσω. Δεν ξέρω ποια μοίρα σε έφερε για δεύτερη φορά στο δρόμο μου... Σε περίμενα, σ' αναζητούσα.... Ξαφνικά βρέθηκες μπροστά μου. Πως να σου φερθώ καλέ μου; Τι να κάνω να μη σε τρομάξω; Γιατί παίζεις με την καρδούλα μου; Δε μπορώ να φανταστώ πως δεν ξέρεις.... Πως δεν έχεις καταλάβει.... Τι περισσότερο θέλεις; Τι παραπάνω πρέπει να κάνω για να καταλάβεις; Ησουν ένα όνειρο τότε... Θυμάσαι...το είπες πως θυμάσαι... Υπήρξες ένα όνειρο για μένα... Ενα απραγματοποίητο όνειρο. Χρόνια πέρασαν....αλλά ξαναβρεθήκαμε. Δε θέλω, δε μπορώ να σ' αφήσω να φύγεις δεύτερη φορά. Ακουσε με.... Ακουσε με σε παρακαλώ. Η ζωή είναι πολύ μικρή για ν' αφήνουμε ευκαιρίες να περνούν. Πες μου πως δε με θες και θα πάψω...... Μη μου λες όμως γλυκόλογα το πρωί... Πως να πάψω θησαυρέ μου; Πως να πάψω να σε ζητώ;

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Παιχνίδια ή Πρωτοβουλίες;......

Του αρέσεις, μια γυναίκα μπορεί να το νιώσει.... Εκείνος όμως δε μιλά...ή μάλλον μιλά για τα πάντα αλλά όχι να σου πει αυτή την κουβέντα που περιμένεις....... Και συνεχίζετε την επικοινωνία και σκέφτεσαι.... Τόσα λένε..... Κι αν είναι gay; Μπα θα το καταλάβαινες.... Δεν είναι λοιπόν...το ξεκαθαρίσαμε αυτό, πάμε παρακάτω. Γιατί δεν κάνει καμιά κίνηση; Κι όταν του ζητάς να βρεθείτε λέει ναι... Και; Και τίποτα... Δε λέει τίποτα. Είναι σωστό να κάνει η γυναίκα την πρώτη κίνηση; Δεν το έχω κάνει ποτέ.... Ε καιρός να αναλάβω πρωτοβουλία. Δύσκολο.... Βαθιές αναπνοές και πάμε... Τι να κάνω; Πως να του το πω; Ντρέπομαι πολύ! Καλύτερα να του γράψω. Και τι να γράψω; Την προηγούμενη φορά του άρεσε αλλά δεν το έλεγε..... Ας του γράψω κάτι όπως μου έρθει.... Εκείνο το βράδυ έκλαιγα πολύ. Εκλαιγα τόσο που έπρεπε να σταματάω κάθε λίγο να σκουπίζω τα μάτια μου. Του έστειλα ένα email.... Οχι δεν του έλεγα άμεσα τι νιώθω.... Εξυπνος άνδρας θα καταλάβαινε. Αυτό σκέφτηκα.... Τρόμαξε; Ντράπηκε; Πάντως με απέφευγε για λίγες μέρες. Μετά δεν ξέρω τι έγινε... Αρχισε τις γλύκες; Μήπως είναι η ιδέα μου; Επαναλαμβανόμενες γλυκές κουβέντες. Ευγένεια; Πως να το διαχειριστώ; Να προχωρήσω; Κι αν ξανατρομάξει; Τι να κάνω; Ποιο είναι το σωστό; Μήπως βιάστηκα; Μα αφού δεν έκανε τίποτα..... Ο φίλος που το συζήτησα μου είπε 'χαμένη υπόθεση'. Οι άντρες δε φέρονται έτσι. Πως φέρονται λοιπόν οι άντρες και πως πρέπει να φερόμαστε εμείς; Οι όροι έχουν αλλάξει και δεν τους ξέρω.... Από πότε οι άντρες τρομάζουν όταν μια γυναίκα τους εκφράσει τα αισθήματα της; Γιατί δεν κάνουν πια εκείνοι την πρώτη κίνηση; Γιατί τρομάζουν όταν μια γυναίκα παίρνει πρωτοβουλία; Τι έγιναν οι ντόμπροι άντρες; Δε μπορώ τα καινούργια αυτά παιχνίδια.... Δεν τα ξέρω..... Δε θέλω να παίξω......

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Ενα ακόμα ψέμα....

Σταμάτησες να γράφεις.... Ξαφνικά...όπως είχες αρχίσει. Τόσα λόγια... Δεν είχα σκοπό να σε πιστέψω μα σε πίστεψα.... Αυτό το λίγο... Χάρηκα που σε γνώρισα... Ετσι online.... Γιατί μου είπες ψέματα; Δεν υπήρχε λόγος. Επλασες ένα παραμύθι που το πιστέψαμε κι οι δυο. Πόσο το είχες ανάγκη; Πόσο το είχα και γω; Πόσο είχαμε ανάγκη να επικοινωνήσουμε με κάποιον; Ηθελες να με 'προστατέψεις' από τους λάθος άντρες. Μου έγραψες για τους άλλους, εκείνους που είναι σαν εσένα.... Εκείνους που κάνουν τα πάντα για μια γυναίκα. Μου άρεσε πολύ αυτό.... Ενας άντρας που θα φέρει τα πάνω κάτω για μένα... Περίμενα να μου γράψεις κάθε μέρα.... Και έγραφες, όλο και πιο γλυκά, τρυφερά..... Μέχρι που άρχισαν τα προβλήματα με το internet..... Και μετά σταμάτησες. Ετσι ξαφνικά.... Χωρίς κουβέντα.... Ορμηξες στη ζωή μου σα σίφουνας έφερες χαρά...ύστερα χωρίς κουβέντα χάθηκες. Μου είχες πει πως θέλησες να με προφυλάξεις από λάθος επιλογές.... Λάθος άντρες.... Με κάλεσες κοντά σου.... Είπες πως θα κάνεις ό,τι μπορείς για να έρθεις νωρίτερα.... Νωρίτερα..... Πόσο μου άρεσε που σου πρότεινα να βρεθούμε για καφέ και συ μου είπες πως θα μου μαγειρέψεις... Πόσο γλυκό....... Λες και σε γνώριζα χρόνια....... Λες και ήσουν ο αγαπημένος μου και περίμενα πότε θα γυρίσεις.... Χριστούγεννα μαζί...... Θα περνούσαμε σίγουρα τα Χριστούγεννα μαζί..... Πόσο απλά...... Να 'ξερες πόσο είχα χαρεί.... Υστερα το παραμύθι κόπηκε...σταμάτησε απότομα. Οπως είχε αρχίσει. Ξαφνικά ήρθες, ξαφνικά χάθηκες.... Οχι πως ήσουν υποχρεωμένος να δώσεις εξήγηση... Οχι....... Αλλά να... Σε πίστεψα... Πίστεψα το παραμύθι σου.... Τι κρίμα... Ενα ψέμα ήσουν και συ......

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Υπερτιμημένος....

Αν είναι κάτι που δεν αντέχω είναι να με μειώνουν. Να με θεωρούν χαζή. Ξέρω πόσο ευφυής είμαι και δεν μπορώ να ανεχτώ τέτοιου είδους προσβολές! Με εξοργίζουν. Ξέρω πολύ καλά πιο είναι το πνευματικό μου επίπεδο και δεν μπορεί κανένας να το υποτιμήσει. Ειδικά όταν το κάνει με γελοίο τρόπο! Λες και αν με χαϊδέψει δε θα καταλάβω...... Πόσο ανόητοι είναι μερικοί άντρες.... Περνιούνται για έξυπνοι και νομίζουν πως μπορούν να προσβάλλουν τους άλλους! Χθες βράδυ έγινα έξω φρενών! Με έκαναν έξαλλη.... Ο άντρας που θαύμαζα μου μίλησε τόσο απαξιωτικά... Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Την πρώτη το άφησα να περάσει. Είπα μπορεί να μην κατάλαβα καλά, ας μη δώσω σημασία. Οταν το ίδιο σκηνικό συνέβη ξανά δε μπορούσα να το αγνοήσω! Κανένας ποτέ δε μ' έχει προσβάλλει έτσι. Ενα από τα πράγματα για το οποίο είμαι περήφανη είναι το μυαλό μου. Κανένας ποτέ δε μ' είχε κάνει να ντραπώ.... Ποτέ, δεν υπήρξε λόγος. Ούτε τώρα! Ξέρω πια είμαι και μέχρι που φτάνουν οι γνώσεις και η ωριμότητά μου. Εκείνος ήταν ο πρώτος άνθρωπος στη ζωή μου που ευγενικά μου είπε πως δεν καταλαβαίνω την συζήτηση που κάναμε... Κανένας άλλος απ' τους ανθρώπους που συζητούσαμε. Το αντίθετο.... Πως μπόρεσε; Κι εγώ; Πως έπεσα τόσο έξω; Πως μπόρεσα να μπερδέψω την ευγένεια με την υποτίμηση; Τον νόμιζα ευγενικό. Είναι ευγενής. Μέχρι να του δώσεις θάρρος απ' ότι φαίνεται....... Κρίμα...... Ασχολήθηκα μ' έναν άνθρωπο που δεν αξίζει! Η ζωή είναι πολύ μικρή, μικρή και πολύτιμη. Δε μπορούμε να χαραμίζουμε κομμάτια της σε ανθρώπους που δεν αξίζουν. Εχασα τμήμα του χρόνου μου νομίζοντας πως ένας συγκεκριμένος άντρας είναι αξιόλογος.... Μπορεί και να είναι.... Οχι για μένα πια... Αποδείχτηκε πως τον είχα υπερτιμήσει. Ωραίος και έξυπνος...χωρίς καρδιά απ' ότι φάνηκε.... Τι να κάνεις έναν άντρα χωρίς ίχνος ευαισθησίας; Οσο ωραίος, όσο έξυπνος και να 'ναι, έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του! Κάτι που έλεγε πόσο τον ενοχλεί στους άλλους είναι δικό του χαρακτηριστικό. Η καμήλα βλέπει την καμπούρα των άλλων, όχι τη δική της!

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Η κουβερτούλα....

Μπήκε άλλος ένας Οκτώβρης..... Αλλος ένας Οκτώβρης που θα περάσω μόνη... Αλλιώς τα είχα σχεδιάσει. Νόμιζα πως η θετική σκέψη μόνο κάτι θετικό μπορεί να φέρει... Παραμύθια.... Οπως και να σκεφτείς, ό,τι και να σχεδιάσεις κάπου θα στραβώσει το πράγμα. Θα πάει εκεί που θέλει και όχι εκεί που θέλεις..... Επρεπε να το είχα μάθει πια. Πόσες φορές έκανα σχέδια..... Κανένα δεν πραγματοποιήθηκε. Και αν πραγματοποιήθηκε, έγινε μετά από πολύ κόπο και δεν κράτησε... Οκτώβρης με όλα τα χαρακτηριστικά του φθινοπώρου. Νυχτώνει νωρίς, συννεφιάζει, ρίχνει καμιά βροχούλα και φυσάει δαιμονισμένα. Αυτός ο αέρας είναι το χειρότερο μου.... Είναι και κρύος. Αγόρασα μια όμορφη ζεστή κουβερτούλα fleece.... Ενα γλυκό χαρούμενο χρώμα. Ευτυχώς τελικά γιατί πάλι μόνη μου θα είμαι.... Καμιά αγκαλιά δε θα με ζεστάνει. Θα τυλίγομαι τουλάχιστον στην κουβερτούλα.... Μετά τον περσινό Οκτώβρη είχα πει πως δε θα ξαναπεράσω φθινόπωρο μόνη. Το φθινόπωρο είναι η χειρότερη εποχή μου.... Μετά το καλοκαίρι και πριν το χειμώνα. Αν το ακολουθούσε τουλάχιστον η άνοιξη δε θα με πείραζε..... Εμεινα λοιπόν, μόνη με την καινούρια κουβερτούλα. Πόση χαρά να σου δώσει μια κουβερτούλα, όσο χαριτωμένη κι αν είναι; Πόσα βιβλία θα διαβάσω, πόσα κείμενα θα γράψω, πόσα πρωινά θα βγω να τρέξω;.... Σα να ζω τη μέρα της Μαρμότας. Πάλι μόνη.... Περισσότερο μόνη από ποτέ. Οι φιλενάδες, όσο καλές και να είναι έχουν τις οικογένειες τους. Μέχρι πότε θα με ακούνε; Τα βιβλία λοιπόν...σύντροφοι, συνοδοιπόροι.... Και η χαριτωμένη κουβερτούλα.... Η κατακαίνουργη κουβερτούλα. Θα 'θελα να έπεφτα για ύπνο και να ξυπνούσα 1η Μαρτίου...... Μέσα στην κουβερτούλα μου. Το είχα πιστέψει κάποτε...... Πως όταν θέλεις κάτι πάρα μα πάρα πολύ γίνεται... Σα να βλέπω τον Κοέλιο να μου βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα. Δε βαριέσαι, θα περάσει κι αυτό το φθινόπωρο.... Τουλάχιστον θα το περάσω τυλιγμένη σε μια όμορφη κουβερτούλα. Η λίστα με τα βιβλία είναι έτοιμη. Δε μπορώ ν' αλλάξω τίποτα.... Ας δεχτώ λοιπόν και ετούτο το φθινόπωρο χωρίς περισσότερες γκρίνιες.... Ζωή είναι αυτή....θα περάσει.....

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Εσύ φταις.......

Κλάφτηκα χτυπήθηκα πόνεσα και πονάω.... Ευτυχώς έχω τις φίλες, ας είναι καλά που με αντέχουν. Ειδικά η Σοφία μ' έχει υπό την προστασία της..... Δεν ξέρω τι νοιώθω... Ενα μπέρδεμα αισθημάτων μέσα μου.... Μ' έκανες να σ' ερωτευτώ... Εσύ φταις! Θέλω να σε μισήσω μα δε μπορώ. Θέλω να βάλω τέλος και δε μπορώ. Προσπαθώ να μη σε σκέφτομαι αλλά δε γίνεται.... Είμαι θυμωμένη μαζί σου. Πολύ θυμωμένη! Μ' άφησες να πιστέψω πως μπορώ να σε διεκδικήσω. Μου είπες τόσα. Κρύφτηκα στη φωλιά μου.... Δε μ' έψαξες! Δεν κρύφτηκα για να με ψάξεις...αλλά δε σου έλειψα; Θυμώνω πολύ. Δε θέλω να ξαναβγώ από τη φωλιά μου..... Ποιος ο λόγος; Η Σοφία φωνάζει πως δε μπορώ να συνεχίσω έτσι..... Εγώ όμως φοβάμαι. Θυμώνω και φοβάμαι. Και ντρέπομαι....... Σκέφτομαι πως και να εμφανιστώ ξανά δε θα κάνεις καμιά κίνηση. Εγώ πάλι δε θέλω να κάνω τίποτα.... Ντρέπομαι. Θυμός, φόβος, ντροπή....... Ντρέπομαι γιατί σου έστειλα τόσα μηνύματα που δεν πήραν καμιά απάντηση. Φοβάμαι γιατί πιθανότατα δε θα κάνεις καμιά κίνηση όταν ξαναεμφανιστώ. Θυμώνω που δεν απάντησες, που δε με ζήτησες....... Θυμώνω γιατί νοιώθω την απόρριψη! Δεν το περίμενα..... Θέλω να βάλω μια τελεία. Να σταματήσω να σε σκέφτομαι....... Γιατί δε μπορώ; Τα βάζω και με τον εαυτό μου που έμπλεξε έτσι.... Με κατηγορώ.... Μετά κατηγορώ εσένα! Γιατί είμαι τόσο ευαίσθητη; Γιατί σ' ερωτεύτηκα τόσο; Γιατί με απορρίπτεις; Αφού άλλα μου έλεγες....... Δεν ξέρω ποιος απ' τους δυο μας είναι περισσότερο μπερδεμένος.... Ποιος απ' τους δυο νοιώθει τόσα πολλά αντιφατικά συναισθήματα ταυτόχρονα.... Ποιος φταίει; Σ' ερωτεύτηκα....εσύ φταις....