Το πιο μεγάλο λάθος!

Δε σε σκέφτομαι.... Ούτε σ' αγαπώ.... Ετσι νομίζω. Εχουν περάσει τόσα χρόνια άλλωστε... Είμαι θυμωμένη! Πριν δυο χρόνια, Χριστούγεννα ήταν, προσπάθησα να σε δω, να σου μιλήσω αλλά εσύ δεν καταδέχτηκες ούτε ν' απαντήσεις στις προσκλήσεις μου.... Λες και έφταιξα εγώ για το χωρισμό μας.... Εναν αιώνα πριν..... Οταν σε σκέφτομαι θυμάμαι περισσότερο τις άσχημες στιγμές μας... Τις πληγές μου.... Εμάς....τότε...... Ολοι πιστεύουν πως σ' έχω ξεχάσει. Ακόμα κι εγώ τον περισσότερο καιρό αυτό νομίζω.... Είναι όμως κάποιες στιγμές...... Κάποιες καταραμένες στιγμές που θυμάμαι τα πάντα... Τον πόνο και τον έρωτα ανάκατα.... Τόσα χρόνια μαζί. Σε γνωρίζω τόσο καλά.... Εγώ ξέρω πως δεν είσαι αυτό που φαίνεσαι..... Πόσο λίγος είσαι τελικά..... Αλλά και ψεύτικος. Αυτό το επίθετο σου ταιριάζει.... Ανασφαλής. Ο σπουδαίος κύριος Χ....ανασφαλής. Εγώ ξέρω τα ελαττώματά σου. Τόση κοινή ζωή.... Πόσο λίγο σε ξέρουν αυτοί που παριστάνουν πως σε γνωρίζουν, που σου παίρνουν συνεντεύξεις..... Πόσο παράξενο μου φάνηκε.... Οταν έπεσα σε μια συνέντευξη σου τις προάλλες... Δεν το περίμενα.... Διάβασα τις απαντήσεις σου..... Δε σε αναγνώρισα...... Μα έτσι δε φάνηκες και σε μένα την πρώτη φορά;... Ανετος. Το θυμάσαι; Θυμάσαι τίποτα άραγε; Αναρωτιέμαι αν θυμάσαι όπως εγώ.... Θυμάμαι όλες τις φορές που με είχες πληγώσει.... Τις νύχτες που έφευγα και κοιμόμουν στον καναπέ.... Δεν είχες καταλάβει ούτε μια φορά πως έφευγα από πλάι σου... Δεν είχες ξυπνήσει...... Τα γράμματα..... Οι χωρισμοί.... Οι φρικτοί καυγάδες.... Οι ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες.... Τα κλάματα..... Το τραγούδι μας.... Ο τρόπος που με κοίταξες....Ο θαυμασμός...... Την πρώτη φορά που με συνόδευσες.... Τα ταξίδια μας...... Υπερτιμημένος; Η το μεγάλο πάθος της ζωής μου;..... Το μεγαλύτερο λάθος μου;.... Το πάθος που κατέστρεψε τη ζωή μου;...