Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Μουσική...νοσταλγία...Ιρλανδία...

Στο παρελθόν, το ένστικτό μου μ' είχε προειδοποιείσει, μ' είχε γλυτώσει, μ' είχε μπερδέψει, μ' είχε τρομάξει και μ' είχε κάνει να κλάψω... Πως μου ήρθε να το αναφέρω αυτό; Κάτι που συνέβη χθες. Πολύ απλά, άκουσα ένα τραγούδι....... Οποτε άκουγα το συγκεκριμένο τραγούδι, χρόνια τώρα, ένοιωθα μια μελαγχολία, μια γλυκιά μελαγχολία, κάτι σα νοσταλγία...δεν μπορούσα να προσδιορίσω το συναίσθημα. Δεν ήξερα πιο ήταν, το άκουγα που και που στο ραδιόφωνο. Ούτε ποιοι το τραγουδούσαν ούτε τον τίτλο του. Χθες το βράδυ το άκουσα ξανά μετά από πολύ καιρό και έκανα τα αδύνατα δυνατά μέχρι που έμαθα τον τίτλο και το όνομα του συγκροτήματος. Το άκουσα πολλές φορές να το χορτάσω. Δε μου έφτασε όμως αυτό. Εψαξα στο Ιντερνετ να μάθω πληροφορίες για το συγκρότημα. Ηταν μια όμορφη έκπληξη όταν έμαθα πως το απαρτίζουν Σκωτσέζοι και Ιρλανδοί! Η Ιρλανδία είναι η χώρα που λατρεύω, που χιουμοριστικά την αποκαλώ πατρίδα! Ψάχνοντας λοιπόν, βρήκα και άλλα τραγούδια του ίδιου συγκροτήματος και κατάλαβα τι ήταν αυτό που με 'τραβούσε' στη μουσική τους. Είχαν κάτι από Ιρλανδία, το βιολί και ο τρόπος που έπαιζαν. Βρήκα και άλλα τραγούδια τους, που τα είχα ακούσει και μου άρεσαν, δεν ήξερα όμως το όνομα του συγκροτήματος. Είδα και video clips από συναυλίες τους στην Ιρλανδία, σε μέρη που είχα πάει και συγκινήθηκα. Ειδικά όταν σε ένα video clip σε μια πόλη της Ιρλανδίας έπαιξαν και παραδοσιακά Ιρλανδέζικα τραγούδια, σχεδόν βούρκωσα. Μου θύμισε κάτι μικρά γκρουπς που έπαιζαν μουσική στο Temple Bar στο Δουβλίνο κάποιο καλοκαίρι...πριν χρόνια. Τότε που καθόμασταν στα πεζούλια με τις μπύρες σε πλαστικά μεγάλα ποτήρια για να ακούσουμε μουσική. Καλοκαίρια στο Δουβλίνο..... Μοιάζει αιώνες πριν, ευτυχισμένες εποχές. Ιρλανδία, η χώρα που για μένα ήταν σαν χώρα βγαλμένη από κάποιο παραμύθι! Μια σειρά ευχάριστων εκπλήξεων. Σ' αυτή, ήμουν σαν ένα παιδί που άνοιγε ένα κουτί και μέσα έβρισκε όλα τα αγαπημένα του γλυκά! Τόσο έντονη η νοσταλγία που ένοιωσα μαζί με μια λύπη. Λύπη που δεν είχα γυρίσει πίσω τόσα χρόνια, ούτε για διακοπές! Αφού δεν την είχα βγ;alei ποτέ απ' το μυαλό μου..... Ακόμα και τώρα στα δύσκολα...πόσο θα ήθελα να πάω και αυτή τη φορά να μείνω για πάντα....