Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Ενα sms...

Το τέλος πριν την αρχή. Σου ανακοινώνει πως τελειώσατε μ' ένα sms. Ok υπάρχουν και χειρότερα....... Θα μπορούσε να μην το έχει στείλει ούτε αυτό.... Και μένεις εσύ να διαχειριστείς αυτό το τέλος που ήρθε τόσο γρήγορα. Μετά το δεύτερο ραντεβού. Γιατί; Γιατί δεν έπρεπε ν' αρχίσεις. Δε χρειαζόταν ν' ανοιχτείς τόσο. Ανοίχτηκες τόσο όσο ποτέ πριν... Του έδωσες την καρδιά σου στα χέρια. Μέγα λάθος... Δεν κράτησες κάτι και για σένα... Και τώρα υποφέρεις μόνη. Το τέλος πριν την αρχή... Μ' ένα sms... Πόσο χειρότερο θα μπορούσε να γίνει; Φταις; Φταίει; Δεν έχει κανένα νόημα. Δε σε νοιάζει αυτό. Σε πονάει το τέλος. Σε πονάει που νιώθεις πως δεν κατάλαβε(εκείνος)... Πως δεν πέτυχε(η σχέση)... Εσύ τόσο έτοιμη να ξεκινήσεις κάτι..... Εκείνος ευφυής και γοητευτικός. Η αρχή είναι υπέροχη. Νομίζεις πως επιτέλους έχεις βρει τον πρίγκηπα σου κι ας μην του το λες. Μια φωνούλα σου λέει να περιμένεις. Μια φωνούλα σε προειδοποιεί να προσέχεις. Εσύ δεν την ακούς. Για άλλη μια φορά δεν ακούς το ένστικτο σου. Θέλεις να του δώσεις μια ευκαιρία αλλά.... Ξέρεις πως είναι λάθος. Πονάει. Αλλά είναι καιρός να κοιτάξεις λίγο την καρδιά σου. Την καρδιά σου που πόνεσε... Θέλεις να του τηλεφωνήσεις.... Δεν το κάνεις και η νύχτα αλλάζει χρώμα και ύφος. Ακούς τα ρολόγια. Σκέφτεσαι πως θα κοιμηθείς χωρίς να τον ακούσεις... Υποφέρεις και πονάς περισσότερο γιατί ξέρεις πως δεν καταλαβαίνει. Πόσο τραγικό! Ενας άνθρωπος τόσο ευφυής να μην καταλαβαίνει. Μήπως δε θέλει να καταλάβει; Μπορεί...δεν αποκλείεις τίποτα. Δύσκολη νύχτα. Σκέφτεσαι την αγκαλιά του.... Το γέλιο του... Αυτά χθες. Απόψε η σιωπή σαν ένα τεράστιο σεντόνι που σκεπάζει τα πάντα. Δε βλέπεις δεν ακούς δε μπορείς να σκεφτείς. Το φεγγάρι κρέμεται έξω απ' το παράθυρο σου. Το κοιτάς μόνη. Δεν το μοιράζεσαι... Πόσο θα κρατήσει αυτό; Ας πάρει κάποιος αυτό το σεντόνι....