Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Μουτζουράκι και ενοχές....


Στην αρχή δεν τον ήθελα......
Αυτή την ενοχή θα την κουβαλάω.
Είχα βρει τον Oscar δυο μήνες νωρίτερα.
Ο Oscar είναι από τα πολύ όμορφα γατιά.
Αυτό όταν το βρήκα ήταν ένα μικρούλη ασχημούλη που νιαούριζε βραχνά.
Κάποιοι το είχαν ημερέψει.
Προφανώς το κράτησαν για λίγο και μετά το πέταξαν στο δρόμο.
Χώθηκε στον κήπο μου.
Το είδα πρώτη φορά κάτω από την πορτοκαλιά.
Σαν να με περίμενε.....
Νιαούριζε βραχνά, ζητούσε αγάπη, αγκαλιά.
Κι εγώ σκέφτηκα.....'Δεν είναι όμορφο'....
Ρατσισμός και στα ζώα!
Το όμορφο και το άσχημο.....
Τώρα το λατρεύω!
Αλλά πριν αποφασίσω να το κρατήσω το σκέφτηκα...
Αν δεν το είχα υιοθετήσει δεν θα τα κατάφερνε.....
Το Μουτζουράκι, όπως φάνηκε αργότερα, εκτός από πολύ φοβητσιάρικο, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο.
Κάθεται και το δέρνουν οι γάτοι, μικροί μεγάλοι, φοβάται πολύ τα σκυλιά(εκτός από την Ντόρα)και όλους τους θορύβους
Τρώει χορταράκια που του προκαλούν διάρροια.
Χορταράκια απ' αυτά που τρώνε όλα τα άλλα γατιά.
Οταν κινδύνευσα να τον χάσω κατάλαβα πόσο τον είχα αγαπήσει.
Είναι πανέξυπνο, αγαπησιάρικο, δεν κάνει ζημιές, το αφήνω στο σπίτι και δεν πειράζει τίποτα.
Αφού ξέρει που είναι το φαγητό του και δεν έχει ανέβει ούτε μια φορά να φάει!
Μπορώ να γράφω ώρες για την εξυπνάδα, τα χαρίσματα του....

Πρέπει να νομίζει πως είμαι η....μαμά του.
Ναι!
Μάλλον δεν γνώρισε μαμά το φουκαριάρικο.....μόνον εμένα έχει.
Μερικοί γνωστοί μου λένε πως είναι τυχερός γατούλης που τον κράτησα.
Δεν είμαι σίγουρη ποιος είναι πιο τυχερός...
Αυτός ή εγώ που τον έχω.

Είμαστε τυχεροί που βρεθήκαμε τελικά.



ΥΓ Η φωτογραφία είναι η πρώτη που τον έβγαλα.........