Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

The Party Is Over

Το γλέντι τελείωσε. Οσο θυμάμαι τον εαυτό μου η χώρα μου έχει οικονομικά προβλήματα. Σας βεβαιώ πως ούτε οι γονείς μου ούτε εγώ έχουμε κάποια ανάμιξη με αυτά! Χρόνια τώρα κάποιοι, που τους γνωρίζουμε: ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, οικογενειακή κατάσταση......έβαλαν τα χέρια τους στο μέλι, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο. Στο τέλος πήραν ολόκληρο τον κουβά και γύρισαν σπίτια τους. Νοιώθω μεγάλο θυμό. Θυμό γιατί εκείνοι γλέντησαν για τα καλά και στο τέλος δίνουν σ' εμένα και στον καθένα από μας, το λαό...το λογαριασμό! Δεν ξέρω πόσοι από το λαό 'λαδώθηκαν' γιατί ήταν στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή, αλλά δε νομίζω να ήτα τόσο πολλοί για να αναγκαζόμαστε τώρα όλοι μαζί να πρέπει να πληρώσουμε το λογαριασμό, για το γλέντι που δεν ήμασταν ούτε καλεσμένοι! Μπορώ να δεχτώ ότι κάποιοι φταίνε γιατί ψήφισαν λάθος πολλές φορές....μερικοί δεν το έχουν καταλάβει ακόμα....τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Θυμώνω γιατί ξέρουμε όλοι ποιοι περνούσαν καλά χρόνια και χρόνια αλλά κανένας δεν πρόκειται να τιμωρηθεί, να επιστρέψει τα κλεμμένα! Μειώνουν τώρα τους μισθούς και τις συντάξεις, βάζουν φόρους όπου μπορούν και περιμένουν να μαζέψουν τα χρήματα που διασπάθισαν από το λαό! Και είμαι σίγουρη πως θα πληρώσουν τα δάνεια με τα χρήματα που θα μαζέψουν, αλλά επειδή η συνήθεια δεν αλλάζει μετά από λίγο θα τρέχουν πάλι για δανεικά, γιατί δεν πρόκειται να σταματήσουν το κλέψιμο!! Και μπορεί να τα έχω ξαναγράψει και να γίνομαι γραφική, αλλά πνίγομαι! Είναι ντροπή! Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κλέψει το κράτος έχουν καταληστέψει τη χώρα και συνεχίζουν ακόμα και τώρα! Δεν σκέφτηκαν, πράγμα που έγινε σε άλλες χώρες, να μειώσουν τα δικά τους έσοδα. Νοιώθω κάπως σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα..... Λες και κοιτούσα τόσα χρόνια ένα μεγάλο πάρτι που γινόταν, όλοι έτρωγαν, περνούσαν καλά και όταν τελείωσε, εγώ που δεν ήμουν καν καλεσμένη πρέπει τώρα να πληρώσω το λογαριασμό! Με αυτή τη λογική όμως φταίω και εγώ. Τόσα χρόνια το ήξερα ότι γλεντούσαν και δεν έκανα τίποτα. Τώρα που μου ήρθε ο λογαριασμός νευριάζω. Μήπως είναι αργά για κινητοποιήσεις? Μήπως έπρεπε να κάνω κάτι νωρίτερα? Φαντάζομαι δεν είμαι η μόνη που κάνει αυτές τις σκέψεις. Γιατί άλλωστε ο λογαριασμός δεν ήρθε μόνο σε μένα..... Ποιά είναι η πιο σωστή κίνηση για να μη χειροτερέψουν κι άλλο τα πράγματα...αν υπάρχει χειρότερα.... Νοιώθω σα να πρέπει να ισορροπήσω σ' ένα τεντωμένο σκοινί. Και δεν είμαι μόνο εγώ φυσικά. Η πλειοψηφία του λαού ακούει καθημερινά διάφορες απόψεις για την παρούσα κατάσταση και πρέπει να αποφασίσει ποια είναι η σωστή για να την ακολουθήσει! Ακούμε, διαβάζουμε και προσπαθούμε να αποφασίσουμε ποια είναι η σωστή κίνηση. Τόσες διαφορετικές απόψεις...... Ποια είναι η σωστή? Μια γέρνω προς τη μια μια προς την άλλη....... Στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού! Αν δεν τον έχω πάθει ήδη.... Και δεν είμαι μόνη σ' αυτή τη σουρεαλιστική κατάσταση! Φανταστείτε το μέσο Ελληνα κάθε βράδυ να κάθεται μπροστά στην τηλεόραση και να κάνει ζάπινγκ στις ειδήσεις. Πως να μη σου έρθει το εγκεφαλικό? Κάθε δημοσιογράφος, κάθε κανάλι έχει τη δική του άποψη για την κατάσταση και τις κινητοποιήσεις!..... Κρατάς το κεφάλι σου και προσπαθείς να βγάλεις άκρη...μπορείς όμως? Να γιατί ο κόσμος συνωστίζεται στους ψυχαναλυτές.....μα τι να κάνουν και αυτοί? Οι ψυχαναλυτές που θα πάνε να πουν τα προβλήματά τους?..........