Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Οσα δεν ξέρει ο Μουτζούρης...

Ο Μουτζούρης κοιμάται δίπλα μου.
Του αρέσει να με ακουμπάει.
Γουργουρίζει λίγο...ίσα που ακούγεται.
Τον κοιτάζω με αγάπη.
Πάνε δυο χρόνια από τότε που τον πέταξαν στον κήπο μου, γατάκι τεσσάρων μηνών.
Από τότε είναι η συντροφιά μου, το μωράκι μου.
Κάποιοι θα στραβώσετε τα μούτρα.
Το γατάκι αυτό μου έχει δώσει περισσότερα από πολλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει.
Η αγάπη του και η ευγνωμοσύνη του δεν έχουν όρια.
Κάποιοι μου λένε πως τον έσωσα, επειδή τον μάζεψα και τον φροντίζω.
Εγώ όμως πιστεύω πως σώσαμε ο ένας τον άλλον.
Ο Μουτζουράκος έδωσε σκοπό στη ζωή μου, μια δύσκολη εποχή.
Ο γάτος αυτός είναι ο πιο χαδιάρης, πιο έξυπνος και έχει φοβερό χαρακτήρα.
Ξέρω τι γράφω.
Εχω μεγαλώσει με γάτες, αυτός όμως είναι ιδιαίτερος!
Ισως γιατί του έχω δώσει μεγάλη προσοχή.

Ο Μουτζούρης κοιμάται και αναστενάζει.
Ποιος ξέρει τι όνειρα βλέπει...
Σίγουρα όχι τον ΕΝΦΙΑ ή το λογαριασμό του τηλεφώνου.
Τον πρίγκιπα μου τον κρατάω μακριά από αυτά.
Εκείνος τρώει την καλύτερη τροφή, έχει την καλύτερη άμμο, τα χάδια μου, τα παιχνίδια του, την αγκαλιά μου, το σπίτι μας...
Είναι μακριά από τη δική μας πραγματικότητα.

Τα λέω αυτά γιατί βρέχει και σήμερα.
Σκεφτείτε τους πρόσφυγες στο κέντρο...
Οσοι μπορούμε ας βοηθήσουμε τα αδέσποτα, μην ξεχνάμε όμως τους ανθρώπους!