Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Albert Camus

Αλμπέρ Καμύ: Ένας "Ξένος", στο Πάνθεον; άρθρο της Αλίκης Χουλιάρα

Πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από το θάνατο του Αλμπέρ Καμύ και το 2013 θα έχουν περάσει 100 από τη γέννησή του και ο Νικολά Σαρκοζί είχε μια ιδέα: να διαθέσει ένα μεγάλο ποσό ώστε τη χρονιά εκείνη, που θα είναι και η Μασσαλία πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, να τιμηθεί με διάφορους τρόπους η μνήμη του. Το θεατρικό έργο "Οι Δίκαιοι" θα διασκευαστεί για όπερα. "Ο Ξένος" θα γίνει μπαλέτο. "Η Κατάσταση Πολιορκίας", που είχε αποτύχει όταν παρουσιάστηκε το 1948, θα παιχτεί ξανά. Το μουσείο Granet της Aix-en-Provence θα φιλοξενήσει έκθεση. Ένα συνέδριο θα ασχοληθεί με όλες τις πλευρές του έργου του -ακόμη και το ποδόσφαιρο που αγαπούσε θα είναι εκεί: το "κύπελλο Αλμπέρ Καμύ" θα απονεμηθεί από το Ζ. Ζιντάν. Οι επετειακές συζητήσεις για τον Καμύ απέκτησαν πολιτική διάσταση με αφορμή τη νέα πρόταση του Γάλλου Προέδρου να μεταφερθεί η σορός του στο Πάνθεον. Η γαλλική διανόηση θεωρεί πως η πολιτική ηγεσία εκμεταλλεύεται τη ζωή και το έργο ενός πνευματικού ανθρώπου με τον οποίο δεν τη συνδέει απολύτως τίποτε, οι σύμβουλοι του Σαρκοζί απαντούν πως "ο αντικομφορμισμός του Καμύ σε σχέση με τις ελίτ της Γαλλίας συγκινεί ιδιαιτέρως το Γάλλο Πρόεδρο", ενώ η οικογένεια του Καμύ που θα πάρει την τελική απόφαση, αμφιταλαντεύεται. Γίνεται έτσι επίκαιρο ξανά το ερώτημα που έθεσε ο συγγραφέας Ζαν – Πιερ Μπαρού στη Λιμπερασιόν και θύμισε ο Μιχάλης Μητσός σε ένα σημείωμά του το καλοκαίρι στα Νέα: "Πόση σχέση έχει ο Καμύ που εξυμνείται σήμερα από τη Δεξιά με τον άνθρωπο που έλεγε ότι έχει τον Μπακούνιν στο αίμα του; Μήπως ο Καμύ που θα παρουσιαστεί στους σημερινούς εικοσάχρονους θα έχει «ξεπλυθεί» με σαπούνι Μασσαλίας;" Ο ίδιος παραλαμβάνοντας το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1957 μίλησε για το πώς αντιλαμβανόταν το ρόλο του συγγραφέα: "Εξ ορισμού δεν μπορεί σήμερα να τεθεί στην υπηρεσία εκείνων που δημιουργούν την ιστορία, αλλά μόνο στην υπηρεσία εκείνων που την υφίστανται. Διαφορετικά, βρίσκεται μόνος και χωρίς την τέχνη του. Ούτε όλοι οι στρατοί των τυραννικών καθεστώτων δεν μπορούν να τον βγάλουν από τη μοναξιά του, ακόμη κι αν, και κυρίως αν, συμφωνήσει να τους ακολουθήσει." Και σε μια συνέντευξη που έδωσε κάποτε για τον ήρωα του διασημότερου βιβλίου του, τον "Ξένο", εξήγησε ότι "είναι καταδικασμένος, επειδή δεν παίζει το παιχνίδι. Είναι ξένος στην κοινωνία που ζει, περιπλανιέται στο περιθώριο, μέσα στα προάστια της προσωπικής, μοναχικής και ηδονικής ζωής. Και γι’ αυτό οι αναγνώστες προσπάθησαν να τον θεωρήσουν ως «άστεγο». Ο Μερσό δεν παίζει το παιχνίδι. Αρνείται να πει ψέματα. Ο Μερσό για μένα δεν είναι ένας «άστεγος», αλλά ένας φτωχός και ειλικρινής άνθρωπος, ερωτευμένος με έναν ήλιο που δεν αφήνει σκιές. Έχοντας στερηθεί κάθε ευαισθησία, υπερασπίζεται ένα πάθος, το πάθος του απόλυτου και της αλήθειας."

Αφόρητα βαρετοί γάμοι ...

Τους γάμους τους βαριέμαι αφόρητα. Προσπαθώ να βρίσκω δικαιολογίες για να μην πηγαίνω. Δεν αντέχω πια τις ηλικιωμένες μακρινές θείες να μου λένε κάθε φορά 'άντε πότε θα έρθουμε και στο δικό σου το γάμο;'. Προχθές ήμουν υποχρεωμένη να πάω στο γάμο ενός ξαδέλφου. Με τα χίλια ζόρια ετοιμάστηκα και με τα μούτρα μέχρι το χώμα πήγα. Πριν καλά καλά μπω στην εκκλησία με πέτυχε ηλικιωμένη θεία. Εχω βάσιμες υποψίες ό,τι αυτές οι γηραιές κυρίες έχουν έν GPS που εντοπίζει τις ανύπανδρες γυναίκες! 'Εσύ γιατί δεν παντρεύεσαι;' μου είπε θρασύτατα και καθώς η διάθεσή μου ήταν χάλια της απάντησα: 'γιατί είμαι λεσβία, δεν έχει επιτραπεί ο θρησκευτικός γάμος ακόμα!' η αποσβολωμένη έκφραση της θείας μου έφτιαξε για λίγο τη διάθεση. Στους γάμους μου κάνει πάντα εντύπωση το πόσο πολύ φτιαγμένες είναι όλες οι γυναίκες! Ολες έχουν πάει κομμωτήριο για να εμφανιστούν στο γάμο! Λες και γίνεται κάποιος διαγωνισμός για το πιο χλιδάτο φόρεμα, το περισσότερο μεικ απ, το πιο κόκκινο κραγιόν και το πιο έντονο άρωμα και τα πιο περιποιημένα νύχια! Είμαι σίγουρη πως την προηγουμένη έχουν πάει στην αισθητικό και έχουν κάνει αποτρίχωση! Ενα πράγμα σα να πρόκειται να τις εξετάσουν από την κορυφή μέχρι τη σόλα της γόβας. Εν τω μεταξύ τα φουστάνια συνήθως είναι ιδιαιτέρως κακόγουστα, οι γόβες δεκάποντες και σίγουρα τις έχουν κουράσει πριν αρχίσει το μυστήριο. Η νύφες είναι τις περισσότερες φορές αγνώριστες. Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ! Τα μαλλιά τους είναι εντελώς διαφορετικά απ' ότι συνήθως, με την κακή του όρου έννοια, άσε που είναι βαμμένες τόσο έντονα λες και ετοιμάστηκαν για έξοδο στο σκυλάδικο! Εντάξει δεν είναι όλες έτσι, για παράδειγμα, η νύφη του ξαδέρφου ήταν ομορφούλα και απλή. Δεν την ήξερα και από πριν αλλά σα νύφη ήταν καλή. Μια φίλη παλιά είχε φτιάξει το μαλλί και είχε βαφτεί έτσι που μου έκανε εντύπωση που τη γνώρισε ο γαμπρός. Δεν ξέρω γιατί μερικές γυναίκες την ημέρα του γάμου τους αποφασίζουν να γίνουν καραγκιόζηδες! Εγώ πάντως μετά κι απ' τον προχθεσινό γάμο αποφάσισα να επιστρέψω στις παλιές μου συνήθειες και να τους αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι. Βαρέθηκα τις θείες με τις ίδιες ερωτήσεις, το όλο σκηνικό που πολλές φορές με κάνει να αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να είναι περισσότερο κιτς... Τέρμα οι γάμοι, οι βαφτίσεις(που συνήθως είναι και Κυριακή πρωί)...για τις κηδείες που γίνονται απόγευμα, μπορεί να κάνω καμιά εξαίρεση,,,