Οκτώβριος

Δεν γράφω συχνά.

Δεν νοιώθω την ανάγκη.

Δεν θέλω να γίνει καταναγκαστικό.

Αρχίζει και κρυώνει ο καιρός.

Σκοτεινιάζει νωρίτερα.

Έρχεται η θλίψη του φθινοπώρου.

Όσο μου αρέσει ν' ακούω τις σταγόνες της βροχής...

Τόσο σκέφτομαι τους άστεγους και τα αδέσποτα και δεν μπορώ να χαρώ.

Ίσως αν δεν ήμουν τόσο ευαίσθητη να χαιρόμουν με περισσότερα.

Ίσως...

Δεν θα ήμουν ο εαυτός μου όμως.💗 

Εδώ

 Δεν χάθηκα!

Είχα κάποια προβλήματα.

Μην ανησυχείτε!

Μια σκέψη

 

Επανήλθα με καθυστέρηση.

Δε θέλω να γράψω για όσα συνέβησαν…

Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Προτιμώ να  σας πω για κάτι άλλο.

 

Πόσο καλά γνωρίζουμε τους ανθρώπους που θεωρούμε «δικούς μας»;

Πόσο εύκολο είναι να μας πληγώσουν;

Το έχετε σκεφτεί;

Προσωπικά έχω ‘φάει’ χαστούκια και θα έπρεπε να έχω μάθει να προστατεύομαι.

Είναι λύση στο θέμα η καχυποψία

Κάποια στιγμή θα ρίξεις τις ασπίδες προστασίας σου.

Συνήθως τότε σε απογοητεύουν, όταν είσαι ευάλωτη.

Ή μήπως είναι θέμα χαρακτήρα;

Προτεραιοτήτων;

Μήπως φταίμε κι εμείς;

Τα σημάδια φαίνονται νωρίς.

Αν δεν προσέξεις στην  αρχή θα πληγωθείς.

Τα πολλά λόγια που δεν συνοδεύονται από πράξεις…

Ίσως είναι θέμα προτεραιότητας.

Αν δεν είσαι η πρώτη στη λίστα από την αρχή δε θα γίνεις ποτέ.

Μπορεί πάλι να κάνω λάθος…

 

;

 

 

I am back!

Γύρισα,

Θέλω να ζητήσω συγνώμη  για την απουσία  μου

Να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας τα χρόνια που  έλειψα 

Ήταν δύσκολα

Πολύ δύσκολα…

Μεταξύ άλλων έχασα τον μπαμπά μου.

Θα σας εξηγήσω με τον καιρό…

Προς το παρόν μου φαίνεται διαφορετικό το blog.

Ελπίζω να προσαρμοστώ

Προς το παρόν κρατήστε πως επανήλθα.