Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Να δεις τι σου 'χω για μετά...

Πνίγομαι!

Θέλω να γράψω τόσα πολλά μα δεν ξέρω από που ν' αρχίσω....

Και τα γεγονότα με ξεπερνούν...

Τόσα πολλά κάθε μέρα.....

Ηθελα να γράψω για τον άνθρωπο στο Σύνταγμα......

Για τον κρότο του όπλου.

Δεν έχω ακούσει ποτέ πως κάνει όπλο που εκπυρσοκροτεί.....

Είπα όμως να μη συμμετάσχω στο οργιαστικό λαθρεμπόριο του θανάτου του....

Οι δημοσιογράφοι έβγαλαν το χειρότερο εαυτό τους άλλη μια φορά.

Μέχρι πότε άραγε θα σκυλεύουν νεκρούς;....

Νόμιζα πως θα βγουν μεταλλαγμένα πλάσματα απ' το ραδιόφωνο να με αρπάξουν!

Σκέφτηκα να γράψω κάτι που ήθελα από καιρό.....

Πόσο άσχετο μου φάνηκε τις μέρες αυτές.....

Χτύπησαν μια δημοσιογράφο και τον πρόεδρο των φωτορεπόρτερ.

Ο δεύτερος χτυπημένος πολύ, απ' ότι άκουσα, το μεσημέρι τον ετοίμαζαν για χειρουργείο.

Πως να φτιάξει η διάθεση σου όταν τ' ακούς όλα αυτά;.....

Και ξέρεις πως τα πράγματα θα χειροτερεύσουν!

Πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν;

Βγήκα για τρέξιμο και περνώντας από ένα σπίτι με μάγεψε η μυρωδιά της πασχαλιάς του!

Χαμογέλασα για λίγο....

Μετά άνοιξα πάλι το ραδιόφωνο, το μεσημέρι, ν' ακούσω ειδήσεις.

Με τσάκισαν....

Το στομάχι μου έγινε ξανά χάλια.

Εβαλα λίγο μουσική προσπαθώντας να χαλαρώσω....

Αδικος κόπος....

Η μέρα μεγάλωσε, κοντεύει 8 και έχει ακόμα φως....

Στο διπλανό σπίτι μένει ένας τραγουδιστής.

Εχουν καθίσει έξω μιλάνε δυνατά και κακαρίζουν....

Οπως κάθε χρόνο....

Μερικούς ανθρώπους δεν τους αγγίζει τίποτα....

Δεν χάνουν τη διάθεση τους ό,τι και να συμβεί.

Εγώ εκνευρίζομαι που τους ακούω!

Είναι κλειστά και τα φαρμακεία να αγόραζα ωτοασπίδες!!!