Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Εκείνος που νόμιζα πως είσαι...

Χειμωνιάζει;

27 Μαΐου και κάνει κρύο...βρέχει.

Απόψε κάθε τόσο μπουμπουνίζει και ψιλοβρέχει.

Εχω ανάψει τα κεράκια και ακούω μουσική....

Κάπου βρήκα ένα πολύ καλό κόκκινο κρασί.

Το είχα κρατήσει για το χειμώνα...αλλά..ταιριάζει με τον καιρό.

Δεν είναι καθόλου άσχημα...αλλά θα ήταν καλύτερα αν είχα παρέα......

Να κουβεντιάσω.

Αυτό μου χει λείψει...

Τα βράδια που καθόμουν με φίλες και μιλούσαμε...

Τα βράδια που είχαμε περάσει μαζί....

Συζητώντας για τόσα πολλά....

Μ' ένα ποτό....

Θυμάσαι άραγε;

Σου λείπω άραγε;

Εμένα μου λείπει εκείνη η εποχή.

Τότε που ούτε σαν εφιάλτη δε μπορούσα να φανταστώ το τέλος.

Δε θέλω να σε ξαναβρώ!

Θα θελα μόνο να γυρίσω, για λίγο, το χρόνο πίσω.

Τα όμορφα χρόνια...

Τότε που πίστευα πως θα μαστε για πάντα μαζί...

Μετά απ' όσα συνέβησαν εξακολουθώ να πιστεύω στο 'πάντα'....

Μπουμπουνίζει....

Η μουσική είναι ωραία, το κρασί τέλειο, τα κεράκια μυρίζουν κανέλα.

Βρέχει....

Τέλη Μάη κι ο καιρός φθινοπωρινός.....

Δε μου λείπεις.

Μου λείπει εκείνος που νόμιζα πως είσαι....