Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Επίταξη

Προσωπικά είμαι ενάντια στην επίταξη, σε κάθε είδους επίταξη. Στην προκειμένη όμως κατάσταση, με την απεργία των φορτηγών και των βυτίων άλλαξα γνώμη. Οσο μεγάλα και να είναι τα δίκαιά τους δεν μπορούν να κρατούν μια ολόκληρη χώρα σε ομηρία. Είναι τόσες πολλές οι ομάδες που πλήττονται, από την απεργία αυτή που χάνει κάθε ίχνος συμπάθειας. Οταν πλήττεται ο τουρισμός, οι αγρότες....και το πιο απλό, άνθρωποι που δεν έχουν την οικονομική άνεση να πάρουν ταξί, γιατί όλοι περνάμε οικονομική κρίση, δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά τους και χάνουν το μεροκάματο. Η φίλη μου που δουλεύει dj και λόγω ώρας δεν μπορεί να πάει με λεωφορείο, ή άλλο μέσο, έχει ένα αυτοκινητάκι για να κουβαλάει και τα cd της. Εχει μείνει από βενζίνη και ψάχνει να βρει τρόπο να πάει στο μπαράκι που δουλεύει. Το ίδιο θα συμβαίνει και με τους νυχτοφύλακες και όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν νύχτα. Στις ειδήσεις έβλεπα ένα αγανακτισμένο βερικοπαραγωγό, που δεν είχε τρόπο να κατεβάσει τα βερίκοκά του στα μεγάλα κέντρα. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει οικογένεια? Το ίδιο και όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό! Τόσες οικογένειες μένουν χωρίς μεροκάματα. Γιατί να πληρώνουν όλοι αυτοί? Και τόσοι άλλοι που δεν έχω αναφέρει. Επαναλαμβάνομαι αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το δίκαιο μιας ομάδας φέρνει σε απόγνωση τόσες άλλες! Ας πάνε να τα 'βρούνε' με αυτούς που περνάνε τους νόμους. Τι τους φταίνε οι φτωχοί άνθρωποι? Χάνουν το δίκαιο τους με τον τρόπο που διάλεξαν!