Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Ζωή στη Γη με έμπνευση τον @moloch82

Από τότε που έχασα τη μαμά μου η ζωή έχει αποκτήσει άλλο νόημα. Θα ήθελα ν' αφήσω το αποτύπωμα μου στη γη... Δεν ξέρω πως.... Είναι τεράστιο, δύσκολο θέμα.... Μπερδεύομαι πολύ μ' αυτό! Αγχώνομαι και με τα βιβλία, τη μεγάλη μου αγάπη.... Η ζωή μας τόσο μικρή και πολύτιμη..... Φοβάμαι πως δε θα προλάβω να διαβάσω όλα όσα θέλω. Και η λίστα όλο μεγαλώνει.....όσο περισσότερο διαβάζω! Ανακάλυψα όμως και κάτι καλό! Πως μπορώ να γίνομαι ευτυχισμένη, απίστευτα ευτυχισμένη, με τα πιο μικρά πράγματα..... Ενας καφές και κουβέντα με τη φίλη μου στο Λουμπαρδιάρη... Ενα θερινό σινεμά..... Να κολυμπώ με τις ώρες.... Να περπατώ ξυπόλυτη στη βρεγμένη άμμο... Να κοιτάζω πως μπερδεύεται το γαλάζιο της θάλασσας με το λουλακί τ' ουρανού.... Να βλέπω τον ήλιο να λιώνει μέσα στο νερό ξαπλωμένη στη ζεστή ακόμα άμμο... Κάθε μέρα είναι και ένα θαύμα! Μπορείς να βρεις ομορφιά στα πάντα.... Πόσο λίγο εκτιμούμε τη φύση και όσα μας δίνει απλόχερα.... Οταν ήμουν μικρή είχα διαβάσει(όπως τα περισσότερα κοριτσάκια)'το παιχνίδι της Πολυάννας'. Η Πολυάννα έβρισκε κάτι όμορφο στις χειρότερες καταστάσεις. Ο,τι και να συνέβαινε... Από όλα έβγαζε ένα νόημα... Εγώ δεν τα καταφέρνω.... Είναι φορές στενοχωριέμαι/αγχώνομαι για ασήμαντα πράγματα...... Κάπως έτσι ήταν και η μαμά μου.... Γι αυτό έφυγε νωρίς..... Ισως πρέπει να προσπαθήσω να μοιάσω περισσότερο στον τρόπο σκέψης της Πολυάννας και λιγότερο της μαμάς μου.... Μάθημα: τελικά πρέπει να μάθω να μην αγχώνομαι και να ζω την κάθε μέρα..!! Η serenata έμαθε το 'Μάθημα' και ακούει...