Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Περί Τυφλότητος

Πριν από καιρό τελείωσα ένα βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου, το Περί Τυφλότητος
Ηταν το πρώτο του βιβλίο που διάβασα. 
Το αγόρασα γιατί με τράβηξε η υπόθεση.
Λίγα γνώριζα τότε για τον Σαραμάγκου, λιγότερα για το έργο του. 
Οταν ξεκίνησα να το διαβάζω, στις πρώτες σελίδες, δεν κατάλαβα πόσο αλληγορικό ήταν. 
Σε πόσες καταστάσεις μπορούσε να προσαρμοστεί. 
Ολοι οι κάτοικοι μιας χώρας τυφλώνονται. 
Δε λειτουργεί τίποτα. 
Τι θα μπορούσε να είναι η τυφλότητα; 
Σου λείπει μια αίσθηση; 
Οι άνθρωποι μοιάζουν πρωτόγονοι σε ένα περιβάλλον που δε λειτουργεί τίποτα. 
Τι είναι ικανοί να κάνουν για τις βασικές ανάγκες; 
Οσο περισσότερο διαβάζεις τόσο περισσότερο προβληματίζεσαι. 
Εχω τελειώσει το βιβλίο καιρό, τελειώνω ένα άλλο μα δε σταματώ να σκέφτομαι. 
Δε με έχει εκπλήξει τόσο ευχάριστα κανένα βιβλίο εδώ και χρόνια. 
Γνώριζα τους συγγραφείς που διάβαζα και ήξερα τη γραφή και το στυλ τους. 
Κανένας 'καινούριος' δε μου προκάλεσε τόσα συναισθήματα! 
Δε με έβαλε σε σκέψεις τόσους μήνες. 
Να ανακαλύπτω κάτι νέο κάθε τόσο...... 
Τι θα μπορούσε να σημαίνει η τυφλότητα; 
Δεν είναι πως χάνεις το φως σου..... 
Τυφλός δεν είσαι όταν έχεις 100% όραση αλλά δεν καταλαβαίνεις; 
Τι κι αν βλέπεις; 
Το γράφει άλλωστε και στο βιβλίο. 
Ο πρώτος άνθρωπος που εντελώς ξαφνικά τυφλώνεται είχε άριστη όραση, πριν..... 
Βλέπεις μα τελικά τι βλέπεις; 
Καταλαβαίνεις αυτά που αντικρίζεις; 
Το σωστό και το λάθος..... 
Μπορείς να τα ξεχωρίσεις; 
Καθένας έχει την άποψη του, που για κείνον είναι σωστή. 
Είναι όμως; 
Ετσι νόμιζαν και όσοι ψήφιζαν κάποτε το Χίτλερ. 
Πως κάνουν το σωστό. 
Ποιο είναι όμως το σωστό; 
Ποια είναι η αλήθεια; 
Πόσο βλέπουμε εμείς που έχουμε την όραση μας;.....