Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Πριν προλάβω...




Φερόμαστε σα γέροι πριν γνωριστούμε.
Καυγαδίζουμε πριν πούμε γλυκόλογα.
Μιλάμε τόσο λίγο.
Βλεπόμαστε λιγότερο.
Αλλαξες πριν προλάβω να σε μάθω.
Κρατάς τόση απόσταση που νομίζω πως....
Πως θέλεις να φύγεις πριν έρθεις.
Πως με βαρέθηκες πριν με γνωρίσεις.
Κάνεις πίσω πριν έρθεις μπροστά.
Θυμώνω μαζί σου πριν σε ερωτευτώ.
Θυμώνω που θέλεις και δε θέλεις.
Που δεν ξέρω ποιος είσαι!
Που χάνεσαι και εμφανίζεσαι....
Τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο.....
Θέλω να τρέξω μακριά.
Μα δεν είμαι σίγουρη.
Κι αν αλλάξεις πάλι;
Κι αν γίνεις εκείνος που γνώρισα στην αρχή;
Ερωτεύτηκα εκείνον που γνώρισα για λίγο.
Τι έγινε εκείνος;
Ποιος είσαι εσύ;
Τι θέλεις;........

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Γιώργος Σεφέρης

Αραγε τί θα έλεγε για την κατάσταση σήμερα μετά από 50 χρόνια!!!
 
Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου
Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963
Σαν να το είπε χθές!
 Πριν Μιλήσεις, Άκου.
Πριν Γράψεις, Σκέψου.
Πριν Πληγώσεις, Νιώσε.
Πριν Μισήσεις, Αγάπησε.
Πριν  τα Παρατήσεις, Προσπάθησε.
Μα Πριν Πεθάνεις, ΖΗΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!
 “Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή” (Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη)
 Εδώ και μήνες η Ελλάδα είναι στο πραιτώριο.  Χλευάζεται και
κατασυκοφαντείται. Αναίσχυντοι αργυραμοιβοί την παίζουν στα ζάρια.
Προσβάλλουν τους ανθρώπους της, αμφισβητούν την ιστορία της και τον
πολιτισμό της. Όποια  εφημερίδα και να ανοίξεις, μας έχουν κατατάξει
στα  «σκουπίδια». Μας θεωρούν ένα περιττό βάρος, από το οποίο
όλοι θέλουν να απαλλαγούν, αλλά δεν ξέρουν ακόμα πώς.
Ε, λοιπόν, η Ελλάδα δεν είναι για τα σκουπίδια!
Δεν είμαστε  οι Έλληνες διεφθαρμένοι και τεμπέληδες. Χαβαλέδες ήμασταν
για πολύ καιρό. Βάλαμε τον αυτόματο πιλότο. Ένας φτωχός λαός, που
γνώρισε την αφθονία και παρασύρθηκε γιατί νόμισε πως θα κρατήσει για
πάντα. Πίστεψε και στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» κάποιων
αδίστακτων πολιτικάντηδων. Για την ακρίβεια ίσως στην Ελλάδα υπάρχουν
λιγότεροι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες απ’ ότι σε πολλές άλλες χώρες.
Και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Είναι μια δύσκολη ώρα, αλλά δεν
ήρθε το τέλος.
Όμως, ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα το 15% του πληθυσμού της δεν ζει με κουπόνια.
Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα, κάθε ελληνόπουλο έχει δωρεάν πρόσβαση στο
Πανεπιστήμιο.
Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα έχουμε ένα, έστω ημιτελές, αλλά έχουμε σύστημα υγείας.
Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα έχουμε ένα κράτος που έχει μια μεγάλη
περιουσία. Άλλα κράτη δεν έχουν τίποτα. Αυτήν βλέπουν και
ξερογλύφονται.
Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα οι γονείς βοηθάνε τα παιδιά τους και εκείνα
τους γονείς τους.
Ευτυχώς, η μικρή και φτωχή Ελλάδα δεν ήταν απούσα από καμιά μεγάλη
μάχη για την ελευθερία. Και έδινε το είναι της, όταν οι άλλοι είχαν
ήδη παραδώσει και την ψυχή και το πνεύμα.
Ευτυχώς ακόμα, η Ελλάδα έχει μέλλον.
Έβλεπα εκείνα τα κορίτσια της Εθνικής Ομάδος Πόλο, να ανεβαίνουν στον
Όλυμπο,  μες τη «φωλιά του Δράκου», και είπα , πως  δεν χάθηκε η
ελπίδα. Υπάρχει ακόμα το μέταλλο του νικητή.
Η Ελλάδα έχει μέλλον, γιατί στη μακραίωνα ιστορία της κάθε μεγάλη ήττα
και καταστροφή, αντί να την  αφανίσει, την ανάσταινε!
Γιατί τα γράφω αυτά; Μου τηλεφώνησαν κάποιοι «φίλοι» απ’ το εξωτερικό
και  μας ….νεκρολογούσαν! Είναι απ’ τα κοράκια που έχουν στοιχηματίσει
στην πτώχευσή μας και ανησυχούν μήπως και χάσουν τα λεφτά τους!  Και
βιάζονται! Τόσο πολύ θύμωσα που έκλεισα το τηλέφωνο. Ύστερα τους
έστειλα το κείμενο που ακολουθεί…
 
“Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή.
Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν
ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου.
Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ
πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή.
Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς
ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα
χάσµα.
Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν
ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη.
Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωµένη µὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ
ξεπερνᾶ τὸ µέτρο, πρέπει νὰ τιµωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.
Ὅσο γιὰ µένα συγκινοῦµαι παρατηρώντας πὼς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης
εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ
φυσικοῦ κόσµου.
Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους µου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασµένου αἰώνα,
γράφει: «… θὰ χαθοῦµε γιατί ἀδικήσαµε …».
Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράµµατος. Εἶχε µάθει νὰ γράφει στὰ τριάντα
πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του.  Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡµερῶν µας, ἡ
προφορικὴ παράδοση πηγαίνει µακριὰ στὰ περασµένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή. Τὸ
ἴδιο καὶ ἡ ποίηση.
Εἶναι γιὰ µένα σηµαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σουηδία θέλησε νὰ τιµήσει
καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόµη καὶ ὅταν
ἀναβρύζει ἀνάµεσα σ’ἕνα λαὸ περιορισµένο.
Γιατί πιστεύω πὼς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσµος ὅπου ζοῦµε, ὁ
τυρρανισµένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση.
Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ
γινόµασταν ἂν ἡ πνοή µας λιγόστευε;
Εἶναι µία πράξη ἐµπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά µας
δὲν τὰ χρωστᾶµε στὴ στέρηση ἐµπιστοσύνης.
Παρατήρησαν, τὸν περασµένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ
µεγάλη διαφορὰ ἀνάµεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήµης καὶ
στὴ λογοτεχνία. παρατήρησαν πὼς ἀνάµεσα σ’ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράµα
καὶ ἕνα σηµερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη. Ναί, ἡ συµπεριφορὰ τοῦ
ἀνθρώπου δὲ µοιάζει νὰἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς
νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν’ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ
ὀνοµάζουµε ποίηση. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ κινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγµὴ ἀπὸ
στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει ποὺ νὰ
’βρει καταφύγιο, ἀπαρνηµένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς
πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους. Γι’ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν µεγάλα καὶ µικρὰ µέρη
τοῦ κόσµου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς
γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν’ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια, αὐτὴ τὴ βιοµηχανία.
Χρωστῶ τὴν εὐγνωµοσύνη µου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδηµία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ
πράγµατα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόµενες περιορισµένης
χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλµὸς τῆς
ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανός νὰ κρίνει µὲ
ἀλήθεια ἐπίσηµη τὴν ἄδικη µοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυµηθῶ τὸν Σέλλεϋ,
τὸν ἐµπνευστή, καθώς µᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νοµπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου
ποὺ µπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴνἀναπόφευκτη βία µὲ τὴ µεγαλοσύνη τῆς
καρδιᾶς του.
Σ’ αὐτὸ τὸν κόσµο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας µας χρειάζεται ὅλους
τούς ἄλλους. Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ
βρίσκεται.
Ὅταν στὸ δρόµο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ
ἔθεσε τὸ αἴνιγµά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ
λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουµε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουµε.  Ἂς
συλλογιστοῦµε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.»
 

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (1972)
Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε
ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα
λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό.
Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βα-
στάει στη ζωή. Γι΄ αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γρά-
ψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλ-
λιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέ-
ρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ' ακούσουν. Λένε πως το είδος έχει
ορισμένους κανόνες. Δεν τους ξέρω και, πάντως, δεν ενδιαφέρθηκα
ή δεν μπόρεσα να τους ακολουθήσω. Δουλεύει ο καθένας όπως
νοιώθει. Και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές
όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λό-
για, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν.

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Παίζω....

Από την περασμένη βδομάδα ζούμε ιστορικές στιγμές.
Η Κύπρος, το αιματοβαμμένο νησί μας βροντοφώναξε ΟΧΙ και ταρακούνησε όλη την οικουμένη!

Ας μην ξεχνάμε όμως και τα παιχνίδια μας....

Η γλυκιά μουΙωάννα(Ayten Aydan) μου πρότεινε να παίξω σε μπλογκοπαιχνίδι.
Πρώτα θέλω να την ευχαριστήσω για την τιμή.
Και να ζητήσω συγνώμη που καθυστέρησα.

Λοιπόν στο παιχνίδι....
Γιατί δημιούργησα το blοg μου;
Γιατί είμαι ψωνάρα;..
Γιατί έγραφα που έγραφα, είπα να τα διαβάσει κανένας άνθρωπος....μπας και μου δώσουν το Νόμπελ Λογοτεχνίας....
Μετά έμαθα πως μάλλον είναι και η Δημουλά υποψήφια και έκανα στην άκρη...έχω και μια ανατροφή, αποσύρθηκα για χάρη της. Εχει και μια ηλικία :P

Ποια blogs επισκέπτομαι συνήθως;
Αυτά που θα με προβληματίσουν, θα με κάνουν να γελάσω, εκείνα των οποίων μου αρέσει η γραφή....

Ποια είναι τα αγαπημένα μου θέματα;
ΔΕΝ μου αρέσουν τα κουτσομπολιά.
Ούτε εκείνα που είναι συνεχώς σ' ένα συννεφάκι, εκτός πραγματικότητας.
Μου αρέσουν κοινωνικά θέματα, πολιτικά, προσωπικά...ανάλογα με τη διάθεση μου.

Μια λέξη που χρησιμοποιώ πάντα στο blog:
Φικάκια πολλά:))

Τώρα νομίζω πρέπει να προσκαλέσω κι άλλους φίλους bloggers να παίξουν:
Ελπίζω να τους προλάβω πριν τους καλέσει κάποιος άλλος.....
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ 999 http://apokalipsis999.blogspot.gr/

ΥΓ.Αν κάποιος έχει ήδη παίξει να με συγχωρεί, αν θέλει ας μου γράψει να ζητήσω από κάποιον άλλον...





Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Μήπως....

Φοβάμαι....
Γίνομαι προληπτική...
Να το πω, να μην το πω...
Κι αν δε γίνει;
Κι αν είναι η ιδέα μου;
Να το πιστέψω;
Να το κυνηγήσω;
Να αφεθώ;
Πόσο έχω βολευτεί....
Ακόμα και η χαρά με τρομάζει.
Θα μου αλλάξει τη ρουτίνα....
Κι αν κάνω λάθος;
Μήπως πέφτω έξω;
Είναι νωρίς....
Πολύ νωρίς.....
Μπορεί να σπάσω τα μούτρα μου.
Και ξέρω πως είναι αυτό.
Φοβάμαι να χαρώ....
Φοβάμαι μήπως το ένα μήπως το άλλο.
Χιλιάδες 'μήπως'...
Κι αν κατάλαβα λάθος;
Τι να κάνω;
Το ένστικτο μου......
Μια μπρος μια πίσω.
Ούτε τη στιγμή δεν αφήνομαι να χαρώ...
Κι αν κάνω λάθος;.....





Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Οχι άλλο κάρβουνο!!!



Ο λαός λέει πως ο γέρος θα πάει από πέσιμο ή από χέσ@@.
Τελικά όμως, ο γέρος αλλά και ο νέος θα πάνε από σώσιμο!
Δεν ξέρω άλλη χώρα που να την έχουν σώσει τόσες φορές.
Αφού αναρωτιέμαι...αν δεν μας είχαν σώσει τόσες φορές.....
Πόσο πιο χάλια μπορεί να είμασταν;;;

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Ο Τσάβες μέσα απ' τα δικά μου μάτια.

Τόνοι μελάνι θα χυθούν από τους ιστορικούς του μέλλοντος για τον Ούγκο Τσάβες
Μια ιδιαίτερη προσωπικότητα.
Ενας χαρισματικός ηγέτης.
Αγάπησε το λαό του....
Στις μέρες του απέκτησαν δωρεάν παιδεία και υγεία οι φτωχοί.
Δεν αυταπατώμαι.
Γνωρίζω λίγα για κείνον, δεν είμαι σε θέση να τον κρίνω.
Ούτε, άλλωστε, έχω τέτοιο σκοπό.
Είχε για μένα όμως ξεχωριστή σημασία.
Ο Τσάβες αρρώστησε λίγο μετά το φίλο μου τον Αποστόλη
Είχαμε φτιάξει ένα δικό μας κώδικα....
Ξεκίνησε όταν εγώ είδα την είδηση του άρρωστου Τσάβες και ο Αποστόλης το σχολίασε.
Από τότε λέγαμε: κι ο σύντροφος Τσάβες δεν είναι καλά.
Οταν ο Απόστολος υπέφερε μετά από κάποια χημειοθεραπεία, του έλεγα να κάνει κουράγιο όπως και σύντροφος Τσάβες.
Για μένα ο Τσάβες πέρα από την άποψη μου γι αυτόν, δεν ήταν ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, ήταν ο 'φίλος' του φίλου μου.
Ετσι ο Τσάβες δεν ήταν ένας άρρωστος πρόεδρος.
Ηταν τόσα πολλά.....
Οταν έφυγε ο Αποστόλης(23 Σεπτεμβρίου 2012)έμεινα με τον Τσάβες.
Κάθε υποτροπή του, κάθε ταξίδι του στην Κούβα, κάθε χειρουργείο του......
Μου θύμιζε τον Αποστόλη και δικό του Γολγοθά.....
Διάβαζα κάθε είδηση.
Αγχωνόμουν!
Ξέρω, σας φαίνεται γελοίο....
Μέσα μου, αν ο Τσάβες τα κατάφερνε, θα ήταν μια νίκη για τον Αποστόλη.
Ετσι λειτουργούσε.
Το όνομα του ήταν συνδεδεμένο με αυτό του Αποστόλη.
Ο καρκίνος....ο πόνος.....
Ο Αποστόλης δεν τα κατάφερε.
Κι εγώ δεν το χω ξεπεράσει.
Ηθελα.....
Ναι ήθελα να τα καταφέρει ο Τσάβες!
Μ' αυτό το 'θέλω' των παιδιών.
Χθες όταν έμαθα τα άσχημα μαντάτα έβαλα τα κλάματα.
Οχι για τον Τσάβες.....
Για τον Αποστόλη.....
Ενιωσα σα να τον έχανα ξανά......
Και μου έλειπε αφάνταστα χθες.
Δεν ήταν εδώ να μιλήσουμε....

Φιλαράκι ο σύντροφος δεν τα κατάφερε τελικά.......

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.......


Δεν ξέρω ποιος είναι λάθος τελικά.
Οι άντρες ή εγώ;...
Εγώ διαλέγω λάθος άντρες ή οι λάθος άντρες διαλέγουν εμένα;
Και είμαι σίγουρη πως δεν έχω ιδέα τι θέλουν!
Προτιμούν την ευθύτητα σε μια γυναίκα ή τα νάζια και τα παιχνίδια;
Θέλουν να είναι κυνηγοί ή να τους κυνηγούν;
Από την άλλη, φαντάζομαι πως κάθε άντρας έχει τις προτιμήσεις του.
Δεν πιστεύω πως είναι όλοι ίδιοι.
Αν και σε κάποια σημεία φοβάμαι πως μοιάζουν......
Γυρίζουμε λοιπόν στην αρχική ερώτηση.
Τι κάνω στραβά;
Η διαφορετικά.....
Τι έχουν γίνει οι καλοί άντρες;
Οι πολύ καλοί(για τα δικά μου γούστα)είναι 'πιασμένοι'(παντρεμένοι, σε σχέση)ή παθαίνουν αλλεργία στην ιδέα της δέσμευσης.
Εκτός από εξαιρέσεις, οι ελεύθεροι υπάρχει λόγος που είναι μόνοι.
Αυτό μου έχει μάθει η ζωή μέχρι τώρα.
Είμαστε περισσότερες απ' αυτούς....
Ενώ εκείνοι έχουν το πλεονέκτημα των περισσοτέρων επιλογών.
Αυτά τα δυο από μόνα τους κάνουν τα πράγματα πάρα πολύ δύσκολα.
Δεν γκρινιάζω επειδή είμαι μόνη.
Δε λέω πως δεν περνάω καλά.
Εχω αρχίσει να συνηθίζω έτσι όμως και δε θέλω.
Δε θέλω να ξυπνήσω μετά από πέντε χρόνια και να μην έχει αλλάξει τίποτα!

Εσείς που πριν καιρό μου λέγατε πως τα καλά έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις...
Παρακαλώ μη μου το ξαναπείτε.
Δε συμβαίνει......