Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Διακρίσεις

Ο ρατσισμός που δείχνει η κοινωνία μας απέναντι στις γυναίκες με βγάζει από τα ρούχα μου! Δεν προσπαθώ να παραστήσω τη φεμινίστρια την καθημερινότητα βλέπω και εξοργίζομαι. Διαβάστε την ιστορία που μου έτυχε και θα καταλάβετε. Αντρας 45 ετών, διαζευγμένος με δυο παιδιά. Τον γνωρίζω από τις αρχές του 2008. Πολύ καλός πατέρας, γεμάτος ενοχές... Βλέπει τα παιδιά του από Παρασκευή απόγευμα μέχρι βράδυ Κυριακής συν μία μέρα μέσα στη βδομάδα. Περνάει Χιστούγεννα-Πρωτοχρονιά και Πάσχα και σχεδόν όλο τον Αύγουστο με τα παιδιά του. Μεταξύ της δουλειά του, των παιδιών και των οικογενειακών του υποχρεώσεων προσπαθεί να βρει χρόνο για μια γυναίκα. Εχει δηλώσει πως δεν έχει σκοπό να ξαναπαντρευτεί αλλά ούτε να συζήσει. Αυτός ο άντρας δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μου. Υπάρχει! Δεν μπορώ να καταλάβω τι ζητάει. Μπορώ, μάλλον αλλά δε θέλω. Μου έχει πει από την αρχή ό,τι του αρέσω εμφανισιακά και ενδιαφέρεται για μένα, με το δικό του τρόπο. Δε με θέλει μόνο για σεξ αλλά και για τις ποιοτικές συζητήσεις που μπορεί να κάνει μαζί μου. Προσωπικά δε με αφορά μια τέτοιου είδους σχέση. Τι να τον κάνω έναν άντρα που θα τον βλέπω μια δυο το πολύ φορές την εβδομάδα έξω τα Παρασκευοσαββατοκύριακα και οι γιορτές. Μου φαίνεται σα να γυρίζω στις σχέσεις που κάναμε στα 20! Καμία σχέση με σύντροφο. Ε! λοιπόν ο άντρας αυτός περνά τον εαυτό του για κελεπούρι. Και πολύ πιθανόν για άλλες γυναίκες να είναι! Εαν εγώ που είμαι γυναίκα ζητούσα τα ίδια θα με παρατούσαν. Αν όχι όλοι, αρκετοί πάντως. Ασε την 'κοινωνία'..... Στα μάτια του κόσμου εκείνος είναι ο σωστός πατέρας, ο καλός άνθρωπος...το κελεπούρι. Τη γυναίκα στη θέση του θα τη λέγανε τσούλα. Αυτή η διάκριση με ενοχλούσε ανέκαθεν. Ξέρω πως δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα όσα χρόνια και αν περάσουν. Αυτή είναι η κοινωνία μας. Μπορεί εμένα να μη με αφορά ο κόσμος και η γνώμη του, ήρθε όμως στιγμή που γνωστός μου είπε τι λένε για μένα άτομα τις ηλικίας μας μάλιστα και δεν το κρύβω, στενοχωρήθηκα! Είναι πολύ δύσκολο τελικά να περνάς μια ζωή κάνοντας αυτό που σε ικανοποιεί, που σε γεμίζει αψηφώντας τον κόσμο. Ερχεται μια στιγμή, όπως ήρθε για μένα, που η γνώμη του κόσμου τελικά μ' έκανε να κλάψω. Δεν έπαψα να υποστηρίζω τις απόψεις μου. Δεν είμαι όμως το ίδιο απόλυτη όπως ήμουν. Ξέρω πως ο κόσμος που έχω γραμμένο στα παλιά μου παπούτσια θα με πληγώσει κάποια στιγμή ξανά. Καλύτερα λοιπόν να προσέχω λίγο και να προετοιμάζομαι πολύ......