Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Χειμερία Νάρκη...

Δεν ξέρω τι συμβαίνει όταν χαλάει πολύ ο καιρός... 
Τέλη Φλεβάρη, αρχές Μάρτη που κάνει το περισσότερο κρύο, βρέχει και φυσάει, το σώμα μου λειτουργεί κάπως όπως αυτό της αρκούδας! 
Οχι βέβαια, δεν είμαι καθόλου χοντρή, το αντίθετο, κρυώνω όμως πολύ και δεν έχω όρεξη να βγω έξω. 
Κάνω τότε κάτι σαν 'κοκούνιν'. 
Διαβάζω πάρα πολύ, ακούω μουσική και βγαίνω μόνο όταν έχω τελειώσει το βιβλίο μου, να πάω στο βιβλιοπωλείο να αγοράσω καινούργιο...με πιάνει πανικός αν βρεθώ έστω μια μέρα χωρίς καινούργιο βιβλίο! 
Αν ήξερε κάποιος την ιεροτελεστία που ακολουθώ θα γελούσε. 
Για παράδειγμα δεν μπορώ να αρχίσω ένα βιβλίο την επομένη ακριβώς που έχω τελειώσει το προηγούμενο! 
Πρέπει όμως να το έχω ήδη αγοράσει, να το βάλω στη θέση του προηγούμενου και να το κοιτάζω μέχρι να έρθει η σειρά του... 
Το κάθε βιβλίο ζει μέσα μου όσο το διαβάζω. Χρειάζομαι λοιπόν λίγο χρόνο μέχρι να πέσω με τα μούτρα σε έναν άλλο τρόπο γραφής. 
Κλείνομαι στο σπίτι και απολαμβάνω το κάθε βιβλίο. 
Μόλις όμως φτιάξει ο καιρός βγαίνω απ' αυτή τη νάρκη. 
Μου αρέσει συνήθως να φοράω μια φόρμα και να περπατάω, να πηγαίνω βόλτες, να βλέπω γνωστούς και φίλους που το χειμώνα δεν έχουν χώρο στη ζωή μου (λόγω διαβάσματος), να λιάζομαι σαν τις γάτες. 
Δεν είναι πως το καλοκαίρι δε διαβάζω. 
Απλά δεν το κάνω με το ρυθμό που γίνεται το χειμώνα. 
Αλλωστε το καλοκαίρι ασχολούμαι και με άλλα πράγματα. 
Ξυπνάω πολύ νωρίς, δε μου αρέσει να χουζουρεύω όπως το χειμώνα κάτω από το πάπλωμα. 
Λατρεύω τη ζέστη και τον ήλιο, θέλω να τον χαρώ, το κρεββάτι δε με κρατά! 
Κάνω δουλειές ή ακούω ειδήσεις(ραδιόφωνο). 
Για να τα πάρουμε με τη σειρά, με το που μπαίνει η κανονική άνοιξη και αρχίζουν λιακάδες βγαίνω από το κουκούλι μου και αρχίζω τις βόλτες! 
Μου αρέσει να περπατάω και να βλέπω τα λουλούδια. 
Με ξετρελαίνουν οι μυρωδιές στον αέρα! 
Περιορίζονται αναγκαστικά τότε οι ώρες διαβάσματος το βράδυ πριν τον ύπνο. 
Οταν δε μπει το καλοκαίρι...... 
Αλλάζει εντελώς η ρουτίνα μου. Θέλω να πηγαίνω στη θάλασσα μετά το μεσημέρι όσο ο ήλιος είναι ψηλά...όχι το καταμεσήμερο όμως. 
Εκείνες τις μέρες το περπάτημα αντικαθιστά το κολύμπι και οι μικρές βολτούλες στην αμμουδιά. 
Στο σώμα μου αρέσει να βρίσκεται με τις ώρες μέσα στο νερό! 
Αναζωογονείται! 
Ακόμα και το να βρίσκομαι ξαπλωμένη κάτω από κάποια ομπρέλα που με γλυτώνει από τον πολύ ήλιο είναι μια ευλογία από μόνο του. 
Τότε δεν χρειάζομαι βιβλίο..... 
Το εντελώς αντίθετο με το χειμώνα που κουλουριάζομαι στη ζέστη και έχω ανάγκη τη συντροφιά του! 
Κοντεύει χρόνος που είμαι μόνη. Ισως αυτό παίζει ρόλο. Φαντάζομαι πως όταν βρεθεί 'εκείνος', η ρουτίνα μου θα αλλάξει πάλι.