Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Η κουβερτούλα....

Μπήκε άλλος ένας Οκτώβρης..... Αλλος ένας Οκτώβρης που θα περάσω μόνη... Αλλιώς τα είχα σχεδιάσει. Νόμιζα πως η θετική σκέψη μόνο κάτι θετικό μπορεί να φέρει... Παραμύθια.... Οπως και να σκεφτείς, ό,τι και να σχεδιάσεις κάπου θα στραβώσει το πράγμα. Θα πάει εκεί που θέλει και όχι εκεί που θέλεις..... Επρεπε να το είχα μάθει πια. Πόσες φορές έκανα σχέδια..... Κανένα δεν πραγματοποιήθηκε. Και αν πραγματοποιήθηκε, έγινε μετά από πολύ κόπο και δεν κράτησε... Οκτώβρης με όλα τα χαρακτηριστικά του φθινοπώρου. Νυχτώνει νωρίς, συννεφιάζει, ρίχνει καμιά βροχούλα και φυσάει δαιμονισμένα. Αυτός ο αέρας είναι το χειρότερο μου.... Είναι και κρύος. Αγόρασα μια όμορφη ζεστή κουβερτούλα fleece.... Ενα γλυκό χαρούμενο χρώμα. Ευτυχώς τελικά γιατί πάλι μόνη μου θα είμαι.... Καμιά αγκαλιά δε θα με ζεστάνει. Θα τυλίγομαι τουλάχιστον στην κουβερτούλα.... Μετά τον περσινό Οκτώβρη είχα πει πως δε θα ξαναπεράσω φθινόπωρο μόνη. Το φθινόπωρο είναι η χειρότερη εποχή μου.... Μετά το καλοκαίρι και πριν το χειμώνα. Αν το ακολουθούσε τουλάχιστον η άνοιξη δε θα με πείραζε..... Εμεινα λοιπόν, μόνη με την καινούρια κουβερτούλα. Πόση χαρά να σου δώσει μια κουβερτούλα, όσο χαριτωμένη κι αν είναι; Πόσα βιβλία θα διαβάσω, πόσα κείμενα θα γράψω, πόσα πρωινά θα βγω να τρέξω;.... Σα να ζω τη μέρα της Μαρμότας. Πάλι μόνη.... Περισσότερο μόνη από ποτέ. Οι φιλενάδες, όσο καλές και να είναι έχουν τις οικογένειες τους. Μέχρι πότε θα με ακούνε; Τα βιβλία λοιπόν...σύντροφοι, συνοδοιπόροι.... Και η χαριτωμένη κουβερτούλα.... Η κατακαίνουργη κουβερτούλα. Θα 'θελα να έπεφτα για ύπνο και να ξυπνούσα 1η Μαρτίου...... Μέσα στην κουβερτούλα μου. Το είχα πιστέψει κάποτε...... Πως όταν θέλεις κάτι πάρα μα πάρα πολύ γίνεται... Σα να βλέπω τον Κοέλιο να μου βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα. Δε βαριέσαι, θα περάσει κι αυτό το φθινόπωρο.... Τουλάχιστον θα το περάσω τυλιγμένη σε μια όμορφη κουβερτούλα. Η λίστα με τα βιβλία είναι έτοιμη. Δε μπορώ ν' αλλάξω τίποτα.... Ας δεχτώ λοιπόν και ετούτο το φθινόπωρο χωρίς περισσότερες γκρίνιες.... Ζωή είναι αυτή....θα περάσει.....