Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Εθελοντισμός στην Ελλάδα....

Φέτος δε ένιωθα καθόλου πως έρχονται Χριστούγεννα.... Μέχρι που σκέφτηκα πως το νόημα της γιορτής δεν είναι ν' αγοράζουμε ωραία ρούχα και να πηγαίνουμε να διασκεδάσουμε. Αυτό είναι που νομίζει ο περισσότερος κόσμος.... Αυτό νόμιζα μέχρι κάποια εποχή κι εγώ. Δώρα ρούχα και διασκέδαση, ακόμα και μέσα στην κρίση που ζούμε. Προσπάθησα να σκεφτώ το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων.... Και αυτό είναι η αγάπη! Και το ωραίο με την αγάπη είναι πως όσο περισσότερη δίνεις τόσο περισσότερη παίρνεις..... Δεν είναι κανένα μυστήριο.... Φαντάζομαι εξαρτάται απ' το χαρακτήρα του καθενός. Ενας φίλος, του οποίου δεν αμφισβητώ την καλοσύνη, θα βοηθήσει αλλά δίνοντας ρούχα και φαγητά. Οταν του πρότεινα να έρθει σε κάποιο νοσοκομείο μαζί μου αρνήθηκε. Είπε πως θα στενοχωρηθεί πολύ και δε θέλει. Εγώ πάλι θα ήθελα να περάσω τα Χριστούγεννα κάνοντας παρέα και όχι μόνο δίνοντας ένα δώρο, σ' ένα άρρωστο ή μόνο παιδάκι. Δεν το λέω για να ακούσω μπράβο. Δε θέλω να μου λένε μπράβο! Μπορώ και θέλω να το κάνω. Στη σκέψη και μόνο ότι θα κάνω ένα παιδί να χαμογελάσει ενθουσιάζομαι! Εψαξα λοιπόν στο internet να δω που μπορεί να χρειάζονται εθελοντές. Χαμένος χρόνος.....Δε βρήκα τίποτα... Μέσα στην αγωνία μου έκανα την ερώτηση στο twitter μήπως και ήξερε κάποιος. Ηταν συγκινητικό πως όλοι έτρεξαν να μου βρουν διευθύνσεις, να κάνουν retweet την ερώτηση μου... Βρέθηκαν άλλοι που βοηθούν εθελοντικά άπορες οικογένειες! Ενιωσα μια τεράστια ζεστασιά βλέποντας πόσος κόσμος ενδιαφέρεται..... Μπορεί να έδωσα και ιδέες σε κάποιους.... Μακάρι! Μου έδωσαν όμως ιδέες και εκείνοι. Ξεκίνησα παίρνοντας τηλέφωνο στα Νοσοκομεία Παίδων. Σκέφτηκα πως θα με κατατόπιζαν. Παιδεύτηκα αρκετά μέχρι να βρω γραμμή που να μην είναι 'εκτός λειτουργίας'! Τρόμαξα στη σκέψη πως μπορεί να είχα ένα άρρωστο παιδί και να τηλεφωνούσα για να δω ποιο εφημερεύει.... Εκείνοι είχαν κατεβάσει τα τηλέφωνα! Τελικά μπόρεσα να μιλήσω με μια τηλεφωνήτρια στο Αγία Σοφία. Της είπα όσο πιο ευγενικά και χαρούμενα μπορούσα πως ήθελα να βοηθήσω εθελοντικά τα παιδάκια αυτές τις μέρες. Περίμενα να με ρωτήσει κάτι ή να μου πει ποιες μέρες χρειάζονται βοήθεια και τι είδους. Αντ' αυτού η κυρία με μεγάλη δυσκολία μου είπε να πάω εκεί να κάνω μια αίτηση. Καταλαβαίνω ως ένα σημείο γιατί ήθελαν κάτι τέτοιο. Προφανώς για να είναι καλυμμένοι σε περίπτωση που εγώ είμαι κάποια τρελή. Δεν καταλαβαίνω το ύφος της κυρίας που μου μίλησε...ενοχλημένη....λες και τη διέκοπτα για κάτι εντελώς ανόητο. Εντάξει είπα μέσα μου, θέλουν να δουν ποια είσαι...πως θα σε αφήσουν με τα παιδιά χωρίς να σ' έχουν δει καν; Από την άλλη, αν εγώ είμαι τρελή θα το γράφω στο κούτελο; Η μήπως θα το καταλάβουν από την αίτηση; Με μια αίτηση απλώς κατοχυρώνουν τους εαυτούς τους όχι τα παιδιά! Και αυτό ήταν η αρχή.... Ενας φίλος απ' το twitter θέλοντας να βοηθήσει μου έδωσε ένα link για κάποιο νοσοκομείο. Μπήκα να δω τι χρειάζονται και πως να επικοινωνήσω μαζί τους. Αυτοί ήταν πιο οργανωμένοι. Εγραφαν τι ήθελαν για να μην τους κουράζουμε και στα τηλέφωνα.... Πρώτον ήθελαν να πάω να κάνω μια αίτηση...και να δώσω και 5 ευρώ. Δηλαδή κάποιος που θέλει να βοηθήσει εθελοντικά πρέπει να πληρώσει! Και η ιστορία δεν τελείωνε εκεί..... Επρεπε να δίνω και 15 ευρώ το χρόνο για να μπορώ να βοηθώ εθελοντικά! Επαναλαμβάνω το εθελοντικά γιατί κατά τη γνώμη μου όταν βοηθάς εθελοντικά δεν πληρώνεις! Μου φαίνεται κοροϊδία και δεν πιστεύω πως τα χρήματα αυτά θα πάνε στα παιδάκια. Εν ολίγοις βγήκα απ' τα ρούχα μου! Επειδή όμως φέτος τα Χριστούγεννα θέλω να είναι διαφορετικά απευθύνθηκα στο Χαμόγελο του Παιδιού. Αυτοί είναι πολύ οργανωμένοι και ακόμα και κάνουν κάποια σεμινάρια. Ακόμα και αν δεν προλάβω μέσα στις γιορτές θα πάω στα σεμινάρια για να μάθω να βοηθώ ίσως παιδάκια που έχουν κάποια υστέρηση..... Αυτό για μένα θα ήταν η μεγαλύτερη χαρά!!! Ελπίζω να τα καταφέρω..... Γιατί στην Ελλάδα είναι τόσο δύσκολο να βοηθήσεις εθελοντικά;.... ΥΓ. Συγχωρέστε με για τις ατέλειες στο κείμενο....το έγραψα γρήγορα γιατί μου το ζήτησαν κάποια παιδιά απ' το twitter που ήθελαν να μάθουν την ιστορία ολόκληρη.