Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Τέλειωσε το καλοκαίρι...

Θα μπορούσαν να είναι οι δυνατές βροχές.
Η θερμοκρασία που πέφτει.
Κι όμως δεν είναι...
Κάτι άλλο είναι...
Αυτό που σου λέει 'αρκετά'.
'Καιρός να γυρίσεις'.
Λείπω πέντε μήνες τώρα.
Σ' αυτό το σπίτι όμως, ακόμα και με καλοριφέρ αναμμένο, νιώθω καλοκαιρινά....
Ηρθε ο καιρός να μαζευτώ στην Αθήνα.
Ελειψα πολύ, αλλά δεν είναι αυτό...
Αλλο με κάνει και μελαγχολώ.
Θα φύγω τέλος του μήνα...λέω...
Αρχισα όμως να μαζεύω τα ρούχα σήμερα.
Αυτό είναι το επώδυνο...
Κάθε χρόνο, όταν μαζεύω τα καλοκαιρινά ρούχα με κυριεύει μια θλίψη.
Κάθε φουστάνι, κάθε μπλουζάκι θυμίζει κάτι απ' το καλοκαίρι που τελείωσε.
Τα καλοκαιρινά ρούχα τα διπλώνω με μεγάλη προσοχή...λες και θα σπάσουν.....
Είναι τόσο απαλά, τόσο χαρούμενα....
Οπως το καλοκαίρι που έφυγε.
Φέτος θα νιώσω τη θλίψη δυο φορές.
Πρώτα μαζεύοντας τα ρούχα και αφήνοντας το σπίτι...
Μετά στην Αθήνα, κατεβάζοντας τα χειμωνιάτικα....
Δεν τ' αγαπώ τα χειμωνιάτικα ρούχα.
Ποτέ δε τ' αγάπησα....

Το καλοκαίρι νιώθω μια ασφάλεια.
Λες και κάτω απ' τον ήλιο ή μέσα στη θάλασσα τίποτα κακό δε μπορεί να συμβεί....
Το ξέρω πως δεν είναι έτσι.
Εγώ όμως έτσι νιώθω.
Χθες το βράδυ έπιασα τον εαυτό μου να μετράει από τώρα τους μήνες μέχρι την άνοιξη......
Και ξέρω πως όλ' αυτά ακούγονται πολύ εγωιστικά.
Οταν κόσμος υποφέρει.....
Αλλά και για τον κόσμο αυτό η ζωή δεν είναι λιγότερο δύσκολη το καλοκαίρι;....
Ο χειμώνας είναι πιο δύσκολος για όλους...