Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Χαμογέλα ρε...τι σου ζητάνε;....

'Δεν κατάφερα ν' αλλάξω το σύστημα, όμως δε θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει'
Χρόνης Μίσσιος

Πάνω που λες πως χειρότερα δε γίνεται.
Εφυγε σήμερα το πρωί ο Χρόνης Μίσσιος.
Μεγάλη απώλεια.

Είχαμε έναν κοινό γνωστό.
Ετσι είχα την τύχη να τον συναντήσω μια φορά, πριν πολλά χρόνια.
Νιώθω όμως σα να τον γνώρισα.
Τόσο γλυκός, ήρεμος άνθρωπος...και τόσο βασανισμένος.
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις φυλακές στα ξερονήσια.
Τόσες φορές καταδικασμένος σε θάνατο....
Μήνες να περιμένει να τον εκτελέσουν.....
Πριν τον συναντήσω είχε ήδη αρχίσει να έχει φοβερούς πονοκεφάλους.
Λογικό φαντάζομαι μετά απ' όλα όσα είχε υποφέρει.
Χρόνια αποτραβηγμένος στο Καπανδρίτι, μόνος με τους σκύλους του.
Ζούσε πολύ απλά, λιτά.
Δε θέλησε ποτέ να εξαργυρώσει το παρελθόν του.
Πιθανόν τώρα να βγουν πολλοί παριστάνοντας τους φίλους του.....

Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι, οι πιο σπάνιοι, έφυγαν φέτος.......
Ισως είναι καλύτερα γι αυτούς.....
Εμείς όμως μένουμε ορφανοί.
Δε μπορώ να σταματήσω τα δάκρυα.
Σα να έχασα δικό μου άνθρωπο.
Ισως γιατί ήταν δικός μου...δικός ΜΑΣ!
Αλλος ένας στη γειτονιά των αγγέλων.
Εφυγε τις πιο δύσκολες μέρες.
Σα να μην ήθελε να τις ζήσει......
Εκείνος που έζησε τα χειρότερα...

Είχε μια δική του σοφία, ήταν τόσο μετριόφρων....
Δεν υπάρχουν πια άνθρωποι σαν το Χρόνη.

Καλό σου ταξίδι Χρόνη.
Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Εχουμε τα βιβλία σου άλλωστε.
Θα 'ναι ελαφρύ το χώμα.....