Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Παραμύθι

Ζωή μικρή.
Κυλά γρήγορα.
Κι εσύ θες...
Καίγεσαι.
Βάζεις όρια και τα ξεπερνάς.
Σωστό ή λάθος;
Καλό ή κακό;
Δεξιά ή αριστερά;
Εξαρτάται από ποια πλευρά κοιτάς.
Ποιος είναι σε θέση να κρίνει;
Ποιος ξέρει;
Δικό σου τ' όνειρο...
Δική σου η προσπάθεια.
Δική σου η ζωή...

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Ανοιχτή επιστολή

Μετά το ψέμα η βλακεία είναι το χειρότερο μου.
Κι εσύ φίλε είσαι πολύ βλάκας.
Γι αυτό λες και χοντροκομμένα ψέματα.
Νόμιζα πως είσαι καλός άνθρωπος.
Αλλά ότι καλό κάνεις το κάνεις για κάποιο αντάλλαγμα
Είσαι εγωιστής!
Είσαι χοντρός και καραφλός, δεν είσαι ωραίος.
Δεν διαβάζεις, δεν έχεις διαβάσει ούτε ένα βιβλίο στη ζωή σου!
Δεν ξέρεις να ντύνεσαι.
Δεν έχεις ιδέα από αθλητισμό.
Δεν μιλάς σωστά Ελληνικά.
Οταν λες πως θέλεις να με βοηθήσεις, το κάνεις με τους δικούς σου όρους.
Την ώρα, τη μέρα και όπως βολεύει εσένα, όχι εμένα.
Λέμε να πάμε κάπου και με στήνεις επί μονίμου βάσεως.
Οταν παραπονιέμαι μου λες πως σε αγχώνω.
Αποβλακώνεσαι στην τηλεόραση.
Είσαι ο πιο μαμάκιας άντρας έχω γνωρίσει στη ζωή μου.
Και σαν να μη φτάνουν αυτά θέλεις να σε ακολουθώ στα δικά σου χόμπι.
Δεν έχουμε τίποτα κοινό, δεν προσπάθησες ποτέ.
Γιατί όπως λες αυτός είσαι και δεν αλλάζεις.
Ενώ εγώ κατά τη γνώμη σου πρέπει να αλλάξω!
Να γίνω σαν εσένα!
Ελεος πια!