Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Ημαρτον κύριοι Πολιτικοί!!

Σάββατο σήμερα ναι; Ρωτάω γιατί όπως όλα αλλάζουν αυτή τη βδομάδα μπορεί ν' αλλάξουν και οι μέρες! Περάσαμε τη βδομάδα των παθών αλλά στο τέλος της δεν έχει ούτε μαγειρίτσα ούτε ανάσταση. Ο Βενιζέλος είπε πως διατρέχουμε θανάσιμο κίνδυνο, ναι; Εγώ μπερδεύομαι γιατί μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο αυτοί παίζουν σαν παιδάκια! Πως γίνεται; Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη εκτίμηση στους πολιτικούς αυτής της χώρας. Κι αυτοί δε χάνουν ευκαιρία να μου δείξουν πόσο δίκαιο έχω! Ομως έχω χάσει και την αίσθηση του χρόνου... Την εβδομάδα που πέρασε η κάθε μέρα μετρούσε αλλιώς! Ενας βουλευτής έλεγε κάτι το πρωί για το οποίο δεν ήταν σίγουρος το μεσημέρι και μέχρι το βράδυ μπορεί μέχρι κόμμα να είχε αλλάξει! Ετσι μπερδεύτηκα κι εγώ... Λες και τα πάντα στροβιλίζονται με απίστευτη ταχύτητα, αλλάζουν, παίρνουν άλλη μορφή.... Δεν πιστεύω αυτά που βλέπω και ακούω. Κουράστηκα ν' ασχολούμαι με το αν θα φύγει ο Γιώργος, αν θα έρθει ο Αντώνης, αν θα γίνει κυβέρνηση για έξι βδομάδες για κάποιους μήνες....αν θα πάρουμε τη δόση, αν και ποιος θα πάει στο Eurogroup.... Ειλικρινά κουράστηκα πολύ! Νομίζω πως τις τελευταίες μέρες έζησα μια ζωή ολόκληρη.... Είμαι σίγουρη πλέον πως όταν ο Αϊνστάιν μιλούσε για τη θεωρία της σχετικότητας του χρόνου, στο μυαλό του είχε την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας! Μετά τη βδομάδα που πέρασε δεν έχω καμία αμφιβολία. Και οι πολιτικοί παίζουν τα δικά τους παιχνίδια χωρίς να καταλαβαίνουν πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι... Γιατί κανένας μας δε νοιάζεται για το Γιώργο τον Αντώνη και τους άλλους. Γιατί κανείς δεν ασχολείται με τα παιχνίδια τους. Ποιος θα φύγει ποιος θα μείνει..... Το σημαντικό είναι αν εμείς θα έχουμε αύριο να φάμε! Καθόλου δε νοιαζόμαστε για τους πολιτικούς. Και δε θα παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις αν δεν είχαν άμεση σχέση με μας... Με την επιβίωση μας. Αυτοί που παίζουν παιχνίδια στην πλάτη μας έχουν εξασφαλίσει το παντεσπάνι τους... Εμείς όμως αγωνιούμε για την αυριανή μέρα. Και πολύ θα θέλαμε να σταματούσαν τα παιχνίδια και να φερόντουσαν σαν μεγάλοι άνθρωποι..... Θα το εκτιμούσαμε πολύ αυτό. Προσωπικά τυχαίνει, λόγω σπουδών, να γνωρίζω καλά κάποια πράγματα... Και αυτό με αγχώνει περισσότερο... Πολύ θα ήθελα να μπορούσα ν' ανέβω στην ταράτσα του σπιτιού μου και να βάλω τις φωνές! Δεν τρελάθηκα, είμαι απόλυτα σίγουρη δε πως το ίδιο πράγμα θα ήθελαν να κάνουν πολλοί συμπατριώτες μου. Το κάνουν άλλωστε στις πλατείες! Το έκαναν την 28η Οκτωβρίου.... Πως γίνεται τόσα μηνύματα, τόσους μήνες να μην τα λαμβάνουν; Η να τα διαβάζουν με το δικό τους τρόπο; Τον τρόπο που τους συμφέρει δηλαδή;.... Ρωτάω εδώ και μήνες το ίδιο πράγμα και απάντηση δεν παίρνω.... Κανένας δεν ξέρει... Ποια είναι ΑΚΡΙΒΩΣ η κατάσταση μας; Πόσα ΑΚΡΙΒΩΣ χρωστάμε; Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ άνθρωπος απ' τους 300 να ξέρει; Αυτός που ξέρει θα μας πει; Ήμαρτον πια!!!