Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Ο Ελλην ασθενής...

Νομίζω πως στην εποχή μας δε υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Μερικά είναι πιο σοβαρά άλλα περνάνε σα να μην υπάρχουν. Μόνο η κατάθλιψη ταλαιπωρεί ένα μεγάλο ποσοστό του 'πολιτισμένου' κόσμου. Δεν είναι μόνο Ελληνικό πρόβλημα, είναι η νούμερο ένα ασθένεια του δυτικού κόσμου. Η αντιμετώπιση μιας ασθένειας εξαρτάται από τον άνθρωπο που την αντιμετωπίζει αλλά και από την κουλτούρα της χώρας που βρίσκεται. Σίγουρα το μορφωτικό επίπεδο παίζει μεγάλο ρόλο. Είναι όμως και θέμα ευαισθησίας. Ας ρίξουμε μια ματιά(γιατί το θέμα είναι τεράστιο)στον άρρωστο άνθρωπο στην Ελλάδα. Αυτό που λέει ο λαός μας, ό,τι δηλαδή οι αρρώστιες είναι για όλους έχει δίκαιο. Μόνο που ο πλούσιος έχει την οικονομική άνεση να νοσηλευτεί στα καλύτερα νοσοκομεία, να πληρώσει τους καλύτερους γιατρούς, στη χώρα του ή το εξωτερικό ενώ ο φτωχός θα πάει στο ΙΚΑ και στο δημόσιο νοσοκομεία. Πολλές φορές δεν έχει ούτε τη δυνατότητα να πάρει μια δεύτερη γνώμη. Λένε πως τα λεφτά δε σου εξασφαλίζουν την υγεία. Αυτό τώρα πια με την εξέλιξη της επιστήμης δεν είναι εντελώς αλήθεια. Αν εξαιρέσεις απροειδοποίητα εμφράγματα ή εγκεφαλικά, τα υπόλοιπα μπορείς να τα παλέψεις. Οσο περισσότερα λεφτά έχεις σε τόσο περισσότερους καλούς γιατρούς και νοσοκομεία θα πας. Αρα οι πιθανότητες ίασης μεγαλώνουν. Ακόμα και αν δε γίνει ο ασθενής καλά θα έχει μια αξιοπρεπή νοσηλεία. Δε θα υποφέρει τόσο. Αρα το χρήμα μπορεί να μη σου χαρίζει την υγεία, σε βοηθά να τη βελτιώσεις όμως ή να περάσεις περισσότερο ποιοτικό χρόνο με αγαπημένα πρόσωπα. Οταν ήμουν μικρή πίστευα πως απέναντι στην αρρώστια είμαστε όλοι ίσοι. Ελα όμως που δεν είμαστε... Εντάξη, είναι μερικά περιστατικά όπου και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Κάποιες αρρώστιες, κάποια δυστυχήματα.... Ολα τα άλλα όμως; Εκείνος που έχει λεφτά θα ψάξει και θα βρει τον ειδικό γιατρό, στο ειδικό νοσοκομεία, έχει το χρήμα να δοκιμάσει τις πειραματικές θεραπείες, που μπορούν τελικά να τον βοηθήσουν να ζήσει. Ο συνταξιούχος των 600 ευρώ δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Ποιος είπε πως η ζωή είναι δίκαιη; Τις ίδιες πιθανότητες να γίνει καλά από μια ιάσιμη ασθένεια έχει ο Βαρδινογιάννης(τυχαίο όνομα)και η θεία Παναγούλα στην Ανω Πετινίτσα; Δε νομίζω...... Αν είσαι παιδί του τάδε πλουσίου και χτυπήσεις στο ποδόσφαιρο, θα νοσηλευτείς στη Ευρωκλινική τουλάχιστον. Αν είσαι παιδί του κυρ Θανάση του ψαρά θα πας στα εξωτερικά ιατρεία όποιου νοσοκομείου εφημερεύει και αν πέσεις σε καλό γιατρό θα γίνεις καλά. Θα σου μείνει το σημάδι, γιατί λεφτά για πλαστικό δεν θα υπάρχουν αλλά τουλάχιστον θα γλυτώσεις. Το παιδάκι του πλουσίου βέβαια δε θα έχει σημάδι ούτε εξωτερικό(γιατί θα πάει σε πλαστικό χειρουργό) ούτε εσωτερικό(γιατί θα πάει σε καλό ψυχολόγο). Ποιος επιμένει λοιπόν πως είμαστε όλοι ίσοι στις αρρώστιες; Ποιος πιστεύει πως το χρήμα δε βοηθά και στο θέμα της υγείας; Οταν αρρώστησε βαριά η μαμά μου, καταφέραμε να τη χειρουργήσει ο Γιακούμπ. Το γεγονός αυτό της έδωσε πάνω από δέκα χρόνια σχετικά καλής ζωής που πέρασε κοντά μας. Αν δεν είχαμε τη δυνατότητα αυτή θα είχε πεθάνει δέκα χρόνια νωρίτερα γιατί στην Ελλάδα δεν την αναλάμβανε κανένας γιατρός. Της είχαν δώσει έξι μήνες ζωής! Και έζησε δέκα χρόνια περισσότερο. Ποιος πιστεύει λοιπόν ακόμα πως το χρήμα δεν βοηθά πολύ και στον τομέα της υγείας;